الهی! خلق تو شکر نعمتهای تو کنند - من شکر بودن تو کنم؛ نعمت، بودن توست

"پروردگارا، خلایق تو شکر نعمت‌های تو به جا می‌آورند، که این نیز خود، از نشانه‌های رحمت و حکمت توست. اما من، غرق در دریای بی‌کران عظمتت، نه تنها شکر نعمت‌هایت، که شکر بودنِ تو را می‌کنم. شکر اینکه هستی و همواره حاضر، ناظر بر احوال منی.

بودن تو، خود نعمتی است عظیم‌تر از تمام نعمت‌ها. نعمتی که آرامش و امید را در دلم می‌کارد. نعمتی که مرا به سوی معنای حقیقی زندگی رهنمون می‌کند. نعمتی که در سختی‌ها، پناهگاه و در شادی‌ها، همراهم است.

خدایا، چگونه می‌توانم این نعمتِ حضورت را سپاس گویم؟ تنها با دلی سرشار از عشق و ایمانی راسخ، و با تمام وجود، در برابر عظمتت سر تعظیم فرود می‌آورم."