◄ بخشی از کتاب «انسان خداگونه» نوشته «یووال نوح هراری»
اين آموزه به درون هر خانه و به شکل بازی‌های فراگير نظام سرمايه، حتی به ميان کودکان و نوجوانان هم رسوخ کرده است.
در بازی‌های پيشانوين، مثل شطرنج، اقتصاد راکد فرض می‌شود.
شما يک بازی شطرنج را با شانزده مهره شروع می‌کنید و شمار مهره‌های شما در پايان بازی هرگز بيشتر نخواهد شد.
در موارد نادری، يک پياده می‌تواند به يک وزير تبديل شود، اما شما نمی‌توانید پیاده‌های بيشتری توليد کنيد يا اسب‌های خود را به تانک تبديل کنيد؛ بنابراین در شطرنج هیچ‌گاه کسی به سرمایه‌گذاری فکر نمی‌کند.
اما برخلاف اين، امروزه بسياری از بازی‌های نوين روميزی و بازی‌های کامپيوتری هستند که سرمايه را به جريان می‌اندازند و رشد در آن‌ها حرف اول را می‌زند. بازی‌های استراتژيکی نظیر «ماین‌کرافت»، «عصر امپراتوری‌ها» يا «تمدن» (Civilization).
بعضی از اين بازی‌ها می‌توانند بر اساس دوران قرون وسطی، عصر سنگ يا حتی سرزمین‌های خيالی تنظيم شوند، اما اصول آن‌ها همواره يکی است و هميشه بر بنیان‌های نظام سرمايه بنا شده‌اند.
هدف در اين بازی‌ها برپايی يک شهر، يک پادشاهی و يا يک تمدن کامل است.
شما از يک سطح پايين، شايد از يک روستا و مقداری مزرعه شروع می‌کنید.
دارایی‌های شما برایتان يک درآمد اوليه از گندم، چوب، آهن و طلا به‌جا می‌گذارد. بعد شما بايد اين درآمد را خردمندانه سرمایه‌گذاری کنيد. شما می‌توانید ميان ابزار غير بارآور اما ضروری مثل سرباز و چيزهای بارآور، مثل روستاهای بيشتر، مزارع و معادن، به درستی انتخاب کنيد.
استراتژی پيروزی معمولاً سرمایه‌گذاری حداقل بر روی چيزهای غير بارآور و سرمایه‌گذاری حداکثر بر روی چيزهای بارآور است. برپايی روستاهای بيشتر به اين معنا است که در نوبت بعدی شما درآمد بيشتری خواهيد داشت که شما را قادر می‌سازد تا نه تنها در صورت لزوم سربازهای بيشتری تهيه کنيد، بلکه هم‌زمان سرمایه‌گذاری خود را در توليد را افزايش دهيد و خیلی زود قادر خواهيد شد تا روستای خود را به يک شهرک توسعه دهيد، دانشگاه، بندر و کارخانه بسازيد، آب‌ها و اقیانوس‌ها را بکاويد و تمدن خود را مستقر سازيد و برنده شويد...
ص 258
