مقایسه Self-Contained App با Native AOT دات نت

در دات‌نت، دو روش مهم برای انتشار (publishing) یک برنامه مستقل وجود دارد:

1. روش Self-Contained Application

در این روش، تمامی وابستگی‌های دات‌نت (مانند runtime و کتابخانه‌های مورد نیاز) همراه برنامه منتشر می‌شوند. این یعنی کاربر نهایی نیازی به نصب .NET Runtime ندارد. اما همچنان برنامه به JIT (Just-In-Time) Compilation وابسته است، یعنی کد در زمان اجرا کامپایل می‌شود.

ویژگی‌های مهم:
✅ عدم نیاز به نصب .NET Runtime روی سیستم مقصد
✅ پشتیبانی از چندین سیستم‌عامل و معماری
⚠️ حجم بالاتر فایل اجرایی نسبت به حالت معمولی (Framework-Dependent)
⚠️ اجرای برنامه همچنان به JIT متکی است، که ممکن است در برخی سناریوها عملکرد را کاهش دهد

2. روش Native AOT (Ahead-Of-Time Compilation)

در این روش، کد برنامه به صورت کامل و از قبل (Ahead-Of-Time) کامپایل می‌شود و یک فایل باینری مستقل و بهینه برای سیستم مقصد تولید می‌کند. در نتیجه، برنامه نیازی به JIT ندارد و سریع‌تر اجرا می‌شود.

ویژگی‌های مهم:
✅ اجرای سریع‌تر به دلیل حذف JIT
✅ کاهش مصرف حافظه و بهینه‌سازی عملکرد
✅ خروجی یک فایل اجرایی مستقل و سبک‌تر از Self-Contained
⚠️ پشتیبانی محدود از برخی ویژگی‌های دات‌نت مانند Reflection و Dynamic Code Generation
⚠️ عدم امکان Cross-Compilation؛ یعنی باید برای هر پلتفرم جداگانه کامپایل شود

مقایسه کلی

نتیجه‌گیری:

• اگر به انعطاف‌پذیری و استفاده از ویژگی‌های کامل دات‌نت (مانند Reflection) نیاز دارید، Self-Contained مناسب‌تر است.
• اگر برنامه شما نیاز به اجرای سریع، حجم کمتر و مصرف بهینه حافظه دارد (مانند برنامه‌های CLI یا پردازش‌های حساس به عملکرد)، Native AOT گزینه بهتری است.