این روزها، بهتر بگویم، این ماهها در حال کار روی ساخت پادکست خودم هستم. اولین تجربه کاری در فرایند ساخت یک پادکست که بسیار به چشمم آمده، تاثیر زمینه یا همان کانتکس، بر محتوا است. به عنوان فردی که کارم را با ترجمه آغاز کردم، وارد محیط مطبوعاتی شدم و بعد به سراغ تولید محتوا و سئو رفتم، باید بگویم تمام این زمینهها، بر اساس «خواندن» هستند و نزدیکی بسیار زیادی با هم دارند. در حقیقیت، محتوایی که در محتوای متنی تولید میشود، قرار است «متن» باقی بماند و خواننده، با صدای درون ذهن خود آن را میخواند.
تقریبا در تمام تجربههای کاری من، تقریبا همین اتفاق رخ داده است. چه زمانی که دبیر تحریریه هفتهنامه شنبه بودم، چه امروز که مدیر سئو و تولید محتوای کارگزاری اعتبار تابان هستم، همیشه یک «متن» آماده میشود که قرار است مخاطب آن را «بخواند». اما همین که زمین بازی عوض میشود، محتوا هم دچار تغییرات زیادی میشود.
در حقیقا، وقتی قرار باشد «متن» نوشته شود و مخاطب آن را «بشنود» زمین بازی عوض میشود و به تبع آن، درصد بالایی از محتوا تحت تاثیر قرار میگیرد. به عبارت دیگر، من نویسنده باید با نگاه به زمینهای که محتوا را به مخاطبم میرساند، متن خودم را آماده کنم.
برای همین هم، در طول نوشتن متن اولین اپیزود از پادکست، قبل از هر چیز، به دنبال نوشتن یک مقاله بودم. چرا؟ چون بعد از نزدیک به بیست سال نوشتن، این بهترین کاری بود که بلد بودم انجام بدهم. یک مقاله استاندارد، که پایهای برای خلق پادکست باشد. پس از آن، با کمی ویرایش و دستی به سر و گوش متن کشیدن، ضبط اول را گرفتم. در این قسمت، درگیر مسائل مربوط به صدا و بیان هم بودم که موضوع این بحث نیست. سپس یک بار متن را گوش دادم تا بتوانم به درک بهتری از محتوای تولید شده در قالب متن برسم.
در مرحله بعدی، یک بار دیگر مطلب را ویرایش کردم و اکنون که به متن نهایی نگاه میکنم، میبینم که با وجود آنکه رگههای پایه استاندارد مطبوعاتی (به اندازه علمی که دارم) در آن دیده میشود، اما محتوایی است که کاملا با زمینه تولید آن (یعنی محیط پادکستی) چفت شده است. البته که مسلما هرچه بیشتر ویرایش شود، متن بهتر و یکدستتری به وجود می آید، اما نکته اینجاست که معتقدم کار بر روی هر متنی، یک جایی باید متوقف شود و با همه ضعف و قوتهایش باید به مرحله بعدی برود. چیزی که دقیقا نقطه مقابل آن کمالگرایی است که این روزها بسیار مد شده! که خود این نکته، میتواند سوژه یک مطلب دیگر باشد.