بسیاری از صاحبان قدرت به دیدارش رفته و می روند ، به حرفها ،درددل ها و خاطراتش گوش می کنند و سر تکان می دهند ، با او عکس یادگاری گرفته و در خبرگزاریها درج می کنند .
ولی موقع عمل به حرفهایش که می رسد گویا نه خانی آمده و نه خانی رفته .
عبداله هاشمی نسب نمین ، پیشکسوت هنر عکاسی ، در خانه اش پذیرایم بود . چندین بار تلاش کردم به دیدار ایشان برود و هر بار سعادت یاریم نکرد.
حرفها برایم زد .
وقتی ایشان مرا به اطاق کار ، خانه اجاره ایش دعوتم کرد تا آثارش را که بالغ بر حدود ۴میلیون عکس درونش جای داشت ببینم، غم تمام وجودم را گرفت.
چرا هیچ متولی فرهنگی به فکر نیست؟
چه بزرگانی که در این کشور فوت کردند و چون خانواده راه به جایی نداشته و توان نگهداری آثار آن بزرگان را نداشتند ، به مرور آثار نابود شد .
تصاویر دیدار #داش_فریدصلواتی با استاد هاشمی نسب ،خود گویای این است که آثار گرانبهای ایشان که خود یک تاریخ شفاهی منحصر به فرد است چگونه در خانه ایشان نگهداری می شود.
برخی متولیان به اصطلاح فرهنگی ، چه هزینه های گزافی را برای برخی برنامه های آبکی در این کشور می کنند که هیچ خروجی ندارد ولی وقتی هنرمندی چون استاد هاشمی فریاد میزند که :
والله من با سن ۸۸ سالگی هیچ چشمداشت مالی ندارم تنها نگرانیم این است که این آثار که حدود ۷۰ سال عمرم را برایشان گذاشته و خون دلها خوردم تا از بین نرود ،جایی برای آنها در نظر بگیرید.
ناگهان مسئولین خوابشان میرود.
