مهدی اصغریان کارگردان تئاتر ، درباره دغدغه شخصی خود از کارگردانی نمایش «گربه روی شیروانی داغ» اثر تنسی ویلیامز که به نکوهش امیال افسارگسیخته نیازهای شهوانی و گاها حیوانی آدمی، با رویکردی روانشناسانه پرداخته‌است، گفت: در کل علاقمند به ژانر رئال هستم، مخصوصا فضایی را که مربوط می‌شود به معضلاتی که نمی‌شود درباره آن‌ها حرف زد، پیگیری می‌کنم. در متن‌های تنسی ویلیامز مانند «اتوبوسی به نام هوس» و «باغ وحش شیشه‌ای» دغدغه‌هایی وجود دارد که نمی‌شود درباره آن به راحتی حرف زد، در این مواقع آدم تصمیم می‌گیرد یک فکری کند و از زاویه دیگری نگاه کند و خودش را جای کاراکترها بگذارد تا بتواند کار را روی صحنه ببرد. فکر کردم می‌شود متن «گربه روی شیروانی داغ» و «اتوبوسی به نام هوس» را با هم تلفیق کرد و دو شخصیت اصلی را به موقعیت دیگری مثل دنیای موازی برد.
او درباره بهره‌گیری از بازیگران و استعدادهای نو عنوان کرد: سال ۱۳۹۵ بود که گروهی را تشکیل دادم و در آن علاقمندان به حوزه بازیگری را که تجربه‌ای ندارند و بواسطه علاقه و استعدادی که دارند در تست‌ها انتخاب می‌کردم و آن‌ها را روی صحنه می‌بردم؛ انگیزه‌ای هم که داشتم این بود که به آدم‌هایی که مثل خودم به بازیگری علاقه دارند، اما همه از آن‌ها پول می‌خواهند تا آن‌ها را به این دنیا راه دهند، بازیگر کنم. این گروه مختص بچه‌هایی است که برای شرکت در کلاس های بازیگری کفایت مالی ندارند و سعی کردم برای آن‌ها یک اتاق آرامی داشته باشیم. در این اجرا نیز هنرجویانی که اجرا رفتند، بعضا اولین باری بود که روی صحنه می‌رفتند و در کل دوست دارم آدم ها در این مسیر قدم بزنند چون از اساتیدم یاد گرفتم که فرصت دادن به آدم‌ها کمک می‌کند که خودت هم رشد کنی چون جایی، فرصتی هم به تو داده می‌شود.او درباره بهره‌گیری از بازیگران و استعدادهای نو عنوان کرد: سال ۱۳۹۵ بود که گروهی را تشکیل دادم و در آن علاقمندان به حوزه بازیگری را که تجربه‌ای ندارند و بواسطه علاقه و استعدادی که دارند در تست‌ها انتخاب می‌کردم و آن‌ها را روی صحنه می‌بردم؛ انگیزه‌ای هم که داشتم این بود که به آدم‌هایی که مثل خودم به بازیگری علاقه دارند، اما همه از آن‌ها پول می‌خواهند تا آن‌ها را به این دنیا راه دهند، بازیگر کنم. این گروه مختص بچه‌هایی است که برای شرکت در کلاس های بازیگری کفایت مالی ندارند و سعی کردم برای آن‌ها یک اتاق آرامی داشته باشیم. در این اجرا نیز هنرجویانی که اجرا رفتند، بعضا اولین باری بود که روی صحنه می‌رفتند و در کل دوست دارم آدم ها در این مسیر قدم بزنند چون از اساتیدم یاد گرفتم که فرصت دادن به آدم‌ها کمک می‌کند که خودت هم رشد کنی چون جایی، فرصتی هم به تو داده می‌شود.
