این روزا همه از خاطرات بدشون دوری می‌کنن و به هم یادآوری می‌کنن که اوقاتشون رو با چیزایی که اذیتشون کرده سر نکنن و از آدمهای مسبب اوضاع بد دوری کنن
این جملات تا حدی درسته چون زندگی هر کسی باید در آرامش باشه اما یک نکته ذهن منو به خودش مشغول کرده که اگه در جوار آدمهای مخالف خودمون نباشیم چطور میتونیم بد و خوب رو از هم تشخیص بدیم؟ چطور میخواییم خودمون رو تو شرایط متفاوت و خلاف میل بسنجیم؟ وجود مشکل ، بخش مهمی از زندگیه که منجر به تجربه میشه . قرار نیست تو این روزگاری که رابطه ها کمرنگ و کوتاه و جزئی شده از سر و ته همون رابطه های کم بزنیم . دیگه چیزی واسمون نمی مونه که دلخوش باشیم. ما آدما باید در ارتباطات دسته جمعی باشیم تا بتونیم شرایط سخت رو تحمل کنیم و دوباره زندگی رو از سر بگیریم. چقدر خوبه که تو اوضاع بد یک کمی هم روی خودمون‌کار کنیم شاید اشکال در رفتار خودمون نهفته باشه که منجر به شکست شده . درسته که اولویت اول باید خودمون باشیم ولی بقول معروف از زیر بته به عمل نیومدیم ما به افراد دور و بر خودمون وصلیم با رابطه های کم و زیاد اما دارای اهمیت .
می خوام بگم یه نسخه واسه همه پیچیده نمیشه هر آدمی منحصر بفرده و مشکلش راه حل مخصوصی داره . نسخه های روان شناسی جدید رو واسه همه ی افراد و نسل ها تجویز نکنیم. اون شکستنی که بعد از این نسخه های بیجا به یک آدم دست میده با هیچ چیزی قابل درست شدن نیست. کمی به درون خودمون نفوذ کنیم شاید راه حل بهتری پیدا شد.
#فریما_محمودی
#متن_ادبی#نویسنده#روابط_درست#دوستی
