نژاد بالی یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اردک اهلی است. قدمت اردک بالی با اردک دونده تلاقی دارد، چون به‌نظر می‌رسد بالی نسخه‌ی تاج‌دار اردک دونده باشد. گله‌داری اردک از هزاران سال پیش بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی سنتی روستایی در بالی و سایر جزایر اندونزی و مناطق جنوب شرقی آسیا بوده است. در گله‌های اردکی که در این مناطق نگه‌داری می‌شد، وجود تعدادی پرنده‌ی تاج‌دار در میان آن‌ها، معمول بود. رد اردک بالی را حداقل حدود ۲ هزار سال پیش می‌توان در جزیره‌ی بالی اندونزی زد. این موضوع از حکاکی‌هایی که در معابد این منطقه وجود دارد، قابل اثبات است.
اردک بالی در سال ۱۹۲۵ وارد انگلستان می‌شود و در سال ۱۹۳۰ ثبت می‌شود. در آمریکای شمالی و اروپا، پرندگان تاج‌دار به‌عنوان بالی، تاج‌دار بالی و یا دونده‌ی تاج‌دار شناخته می‌شوند. بالی توسط انجمن طیور آمریکا (APA) به‌عنوان نژاد رسمی اردک شناخته نشده است و تنها اطلاعات اندکی از این پرنده در انجمن وجود دارد. عموما این اردک خارج از بالی اندونزی، کم‌یاب است.
تفاوت اصلی بین اردک بالی و اردک دونده این است که بالی دارای بدنی فربه‌تر است، عرض شانه‌های پهن‌تری دارد، سر و منقار درشت‌تر و تاجی روی سر دارد. در حالت ایستاده، بدن معمولا با زاویه‌ای ۶۰ تا ۷۵ درجه نسبت به افق قرار می‌گیرد. سایر ویژگی‌ها اردک بالی مشابه نژاد دونده است. این اردک حالت «میله‌ی بازی بولینگ» اردک دونده و همانند اردک‌های تاج‌دار، تاجی به‌اندازه‌ی یک توپ گلف در پشت سر خود دارد.
