کم شنوایی از شایع ترین اختلالات مادرزادی است. از آنجایی که کم شنوایی بدون علائم ظاهری است، تشخیص آن بدون استفاده از روش های غربالگری و دستگاه های تخصصی ممکن نیست. اگر غربالگری شنوایی در بدو تولد انجام نشود ممکن است تشخیص آن تا حدود ۲/۵ سالگی و یا دیرتر به تاخیر بیفتد.
توجه به این نکته لازم است که روش های مرسوم مانند ایجاد صدای ناگهانی و یا به هم زدن دست ها و استفاده از اسباب بازی های صدا ساز برای حصول اطمینان از سلامت شنوایی نوزاد کافی و مناسب نیستند.
دستگاه های تخصصی موجود می توانند بدون ایجاد درد و ناراحتی سلامت شنوایی نوزاد را در حال خواب ارزیابی دقیق نمایند.
با تشخیص به موقع کم شنوایی و اعمال روش های درمانی و توانبخشی پیش از ۶ ماهگی می توان از عقب افتادگی مهارت های زبانی، گفتاری و شناختی پیشگیری نمود. ممکن است کم شنوایی در هر مرحله از دوران زندگی نوزاد رخ دهد. گرچه انجام غربالگری در بدو تولد وضعیت شنوایی نوزاد را آشکار می سازد ولی از بروز کم شنوایی در ماه های بعدی جلوگیری نمی کند. لذا لازم است شنوایی نوزادتان تا سن ۲ سالگی به طور مرتب و به ترتیبی که کارشناس شنوایی تعیین می نماید تحت آزمایش قرار گیرد.
کم شنوایی تنها براثر عوامل مادرزادی یا ژنتیک بروز نمی کند. عوامل متعدد اکتسابی مانند عفونت های مختلف مصرف بعضی داروها و قرار گرفتن در معرض صداهای بلندو… می تواند در دوره ای از زندگی شنوایی نوزاد دلبندتان را به مخاطره اندازد. در صورت هریک از موارد زیر لازم است برای بررسی سلامت شنوایی نوزادتان به کلینیک شنوایی مراجعه نمایید.
-تعویض خون نوزاد
-بروز هایپربیلی روبین( زردی )
-دریافت آنتی بیوتیک از دسته آمینوگلیکوزیدها و داروهای مدّر
-تشنج
-ابتلا مادر(قبل و حین بارداری) و یا نوزاد به بیماریهای سرخک، سرخچه، اوریون، آبله و مننژیت
-عفونت های گوشی مکرر
-مشکلات تنفسی که بیشتر از پنج روز ادامه یابد.
