سال جدید با خبرهایی شروع شد که سالهای قبل اصلا مثل اونا رقم نخورده بود. یادمه توی دوران کرونا وقتی اتفاقات سالهای اول اون رو مرور میکنم میبینم در اون دوران بهترین کارهایی که کردم چی بوده و روی کرد ما برای این که با اون همه خبر کنار بیاییم چی بود ؟
دایره هایی رو باید بشناسیم که ما روشون کنترل داریم و بخش هایی که ما نمیتونیم اون ها رو کنترل کنیم و در اختیار ما نیست .
به نظر من باید در زمانی که وضعیت خیلی نرمال نیست باید بچسبیم به کارهایی که خیلی روتین وار میشه انجام داد در این شرایط اعصاب کشش کارهای خیلی پیچیده رو نمیده و برای همین من خودم در این زمانها مانند یک هواپیما که در حالت اتوپایلوت هست سرگرم کارهایی میشم که خیلی نیاز به تحلیل و این جور چیزها نداره و اخبار رو کلی کنسل میکنم و میشینم کارها رو انجام میدم.
چیزی که من از دوران جنگ ایران عراق در سالهای موشک بارون تهران یادگرفتم این بود که خیلی اخبار رو چک نکنیم و سعی کنیم خودمون رو برای بعد این اتفاقات اماده کنیم و این مساله به نظر من مهمترین چیز هست.انتظار چیزی هست که ما رو نابود میکنه و این انتظار هست که زندگی رو تبدیل به جهنم واقعی میکنه و صبر کردن در طولانی مدت ادم رو تبدیل به ادم دیگه ای میکنه که خیلی به مسایل واکنش نمیده.
هر اتفاقی هم که بیافته باید زندگی کرد و باید با تمام چیزهایی که از زندگی داریم لذت ببریم که خیلی زود میگذره و این بزرگترین کاری هست که ما میتونیم با زندگیمون انجام بدیم.
کارهایی که میدونی باید انجام بدی و خیلی فکری نیست به قول همکارا خر کاری هست رو دست بگیر و با حالت اتوپایلوت شروع به انجامشون کن این بهترین کار در بدترین زمان ها هست.
