فرش های آباده قالیچه های دستبافت عشایری هستند که توسط قشقایی های عشایری جنوب مرکزی ایران ساخته می شوند. شهر آباده در حاشیه شمالی منطقه عشایری قشقایی در استان بزرگ فارس قرار دارد. این شهر در جاده شیراز در نیمه راه اصفهان در شمال منطقه افشار واقع شده است.فرش آباده بسیار گرم و سرزنده است و به هر خانه ای جلوه ای ویژه می دهد.
فرشهای آباده معمولاً بر پایه تار پنبه‌ای ساخته می‌شوند و پرزهای نازک و محکمی دارند. بیشتر فرش های آباده برش کوتاهی دارند و بسیار مسطح می‌شوند. اگرچه برخی از فرش های آباده قدیمی از نظر سبک متفاوت هستند، اما بسیاری از طرح های جدید به راحتی قابل تشخیص هستند. این طرح‌های جدید که به نام هیبتلو شناخته می‌شوند شامل یک ترنج الماس شکل در مرکز با ترنج های کوچکتر در هر گوشه است. این الگو معمولاً شامل گل ها یا حیوانات هندسی است و رنگ های اصلی قرمز روشن یا نارنجی تیره در بالای پس زمینه آبی تیره با جزئیات سبز قوی هستند. گوشه ها یا حاشیه ها معمولاً به رنگ عاج هستند. اگرچه برخی از فرشهای آباده و شیراز شبیه به هم به نظر می‌رسند، معمولاً می‌توان با تعداد گره‌های بالاتر و همچنین پنبه بودن تار آنها را متمایز کرد. فرش ها تقریباً همیشه به طور انحصاری سایز متوسط هستند و تراکم یک فرش آباده متوسط حدود 90 گره است. مثل همیشه در دنیای فرشها شما چیزی را دریافت می‌کنید که برای آن هزینه می‌کنید، اما به طور کلی فرش آباده خوش‌ساخت و نسبتاً محبوب است، به‌ویژه در فضای داخلی مدرن یا برای کسانی که سبک مدیترانه ای یا شمال آفریقا علاقه دارند.
آباده شهری در استان فارس ایران و مرکز شهرستان آباده است. این شهر با ۵۹٬۱۱۶ نفر جمعیت، دهمین شهر پرجمعیت استان فارس است.آباده در سال ۱۳۹۷ به عنوان شهر جهانی منبت انتخاب شد. گیوه دوزی در این شهر رونق بسیار دارد. آباده شمالی‌ترین شهرستان فارس به‌شمار می‌رود و شهرهای آن سورمق، صغاد، بهمن و ایزدخواست باستان هستند.مراتع این شهرستان از دیرباز به عنوان ییلاق طوایف مختلف قشقایی به‌شمار می‌رفته که با ساکن شدن این عشایر عده زیادی از آنها در آباده و شهرهای اطراف آن ساکن شده‌اند.
به استناد متون باستان شناسان سکونت در محدوده کنونی آباده به هزاره اول پیش از میلاد باز می‌گردد. گروه‌های کرد چادرنشین در دوره هخامنشی، نخستین کسانی بودند که در دشت حد فاصل آباده و اصفهان اسکان یافتند. آثار باستانی بر جای مانده، هم چون قلعه باستانی ایزدخواست و قصر بهرام گور در سورمق، شواهدی از وجود فرهنگ و تمدن در این گستره جغرافیا می‌باشد. شهر آباده به دلیل واقع شدن در سه راهی مواصلاتی بین اصفهان، یزد و شیراز موقعیت ویژه‌ای دارد.
در حدود سال ۱۱۹۷ کریم خان زند شیراز را به عنوان پایتختی برگزید و به فرمان او شاه اسماعیل سوم در آباده سکونت یافت. کریم خان به منظور کسب مشروعیت، شاه اسماعیل سوم را شاه و خود را وکیل الرعایا می‌خواند چرا که صفویان همچنان از محبوبیت و مشروعیت بسیار زیادی در بین مردم و بزرگان برخوردار بودند. حتی در یک مورد که سفیر پرتغال درخواست‌هایی از کریم خان داشته که خان زند تمایلی به قبول آن نداشته‌است او را به آباده حواله می‌دهد و می‌گوید من اختیاری ندارم و باید به نزد شاه در پایتختش که آباده هست بروی. شاه اسماعیل سوم که به میرزا ابوتراب نیز معروف بود در این برهه از زندگی خود از سیاست دوری ورزید و در آباده وقت خود را با ساختن چاقو می‌گذراند. در زمان سکونت شاه اسماعیل سوم در آباده قلعه‌ای به نام قلعه شیرازی (که هم‌اکنون آثار آن باقیست) برای حفظ امنیت راه کاروان‌ها بنا گردید.
اقوام کوچ نشین این ناحیه که از استان فارس تا بخش هایی از استان کرمان امتداد دارد، سابقه طولانی در قالی بافی با استفاده از تأثیرات و فنون قوی بافت ترکی و کردی دارند. گبه معروف در جنوب این استان پهناور تولید می شود و منطقه افشار و قشقایی نیز در اینجا قرار دارد.
طوایف افشار در داخل استان کرمان و ایلات قشقایی در دو استان و برخی دیگر از مناطق جنوب ایران پراکنده اند. برخی از مراکز قالیبافی عبارتند از: شهر باستانی و تاریخی شیراز در فارس، شهر معروف کرمان در استان کرمان و شهرهای آباده سیرجان و بسیاری از روستاها و عشایری که در این مناطق گسترده شده اند. این فرش ها در اصل برای فروش تجاری ساخته نشده بودند. در عوض، مردمی که آنها را می بافتند، از یک رسم باستانی پیروی می کردند که بیش از 3500 سال بخشی از میراث ایرانیان بوده است.
دختران جوانتر برای نشان دادن آمادگی خود برای ازدواج و ارائه کارهای دستی خود به عنوان بخشی از جهیزیه خود، زود به بافتن می پردازند و رسم بر این است که اکثر زنان از این استعداد شگفت انگیز یعنی قالیبافی برخوردار باشند.
فرشهای آباده با استفاده از رنگهای تند و روشن مانند قرمز آتشی و آبی کبالتی بافته می‌شوند. مرکز معمولا قرمز و حاشیه آن آبی تیره یا سیاه است. برجسته ترین ویژگی فرش آباده، نقش و نگار متمایز آن است. تمام فرش های این منطقه دارای یک ترنج الماس شکل در مرکز هستند که فرش را به چهار گوشه تقسیم می‌کند.
چهار نقش کوچکتر در چهار گوشه قرار داده شده است که هر یک از نقوش گوشه را یک گل لنگر می اندازد. ترنج مرکزی دارای چندین الگوی هندسی تلطیف شده از گل ها، پرندگان و حیوانات است. این الگوها ترکیبی از عناصر طراحی قفقازی و ایرانی را با هم ترکیب می کنند. مرکز قرمز رنگ به طرز پیچیده ای پر از الگوهای ریز متعددی از درختان، ستاره ها، گل ها، پرندگان، چند ضلعی های رنگی و حیوانات 4 پا است. نقوش رایجی که در چندین قالی دیده می شود، سر آهو با شاخ های بلند مزین است.
فرش آباده معمولاً با گره‌های متقارن ترکی تا تراکم 100 گره در مترمربع بافته می‌شوند. ساختار روکش و پود آن نخی مستحکم، بادوام و یا در مواردی موی بز است. پرز قالی ها از پشم بسیار براق و ظریفی است که از گله های گوسفند محلی کنده شده است.
پشم عمدتاً با رنگهای طبیعی گیاهی و ریشه رنگ می شود. بافندگان ساده و مهربان آباده علاقه زیادی به رنگهای زنده و روشن دارند، زیرا این رنگ‌ها را به خانه‌های ساده و ابتدایی خود می برند.
این فرش ها گاهی اوقات با یک الگوی سراسر زمین با فرم های طرح گل و گلدان مشخص می شوند. در مقابل، آباده ممکن است دارای یک ترنج مرکزی بزرگ با طرح الماس شش ضلعی کلاسیک هراتی و گوشه های اریب در داخل حاشیه اصلی باشد.
این فرش ها بر پایه تار و پرزهای پشمی ساخته شده اند. آنها یک پرز نازک و محکم گره خورده دارند که بسیار نزدیک بریده شده است بنابراین فرش تمام شده بسیار صاف و محکم است. به دلیل ساختار سفت، فرش تمام شده ساختاری متراکم دارد و نسبت به سایر انواع فرش ایرانی سفت‌تر است.
این فرش ها در صورت قرار گرفتن روی یک شی به خوبی نمی افتند اما کفپوش های بسیار خوبی ایجاد می کنند و بدون حرکت در جای خود باقی می مانند. علاوه بر این، آنها بسیار بادوام هستند و شکل و کیفیت خود را برای مدت طولانی حفظ می کنند، و ارزش آنها را برای پول بسیار عالی می کند.
فرش های آباده واقعاً گنجینه‌های بی‌نظیر و گران‌قیمتی هستند که تکمیل آن برای بافندگان عشایر ماه‌ها طول می کشد. مطلقا مشابه یکی از این فرش ها در هیچ کجا وجود نخواهد داشت. ممکن است قطعه ای شبیه به قطعه دیگر وجود داشته باشد، اما هرگز یکی با دیگری یکسان نیست. این تفاوت به این دلیل است که هر فرش بیانگر خود بافنده است و از طرح قبلی یا طرح کاغذی استفاده نشده است. این همان چیزی است که این فرش ها را بسیار خاص و منحصر به فرد می کند.
فرشهای آباده با استحکام خاصی که دارندتبدیل به همراهی کامل در زندگی روزمره می شوند. در حالی که این فرشها نمی‌توانند با فرشهای ظریف‌تر به‌عنوان مثال. از اصفهان یا نایین در تراکم گره 140000-320000 گره در مترمربع رقابت کنند، با این حال کیفیت بسیار خوبی دارند. فرشهای آباده عمدتاً به رنگ قرمز بافته می شوند و در مرکز آن طرحی با سایه‌های آبی قرار دارد. آنها از فرش های عشایر قشقایی که از آباده عبور کرده اند الهام گرفته شده اند. به پیروی از آنها، نقوش و زیور آلات طبیعی، مانند نقوش حیوانات و گیاهان، اغلب بر روی این فرش ها یافت می شود.
با خرید یک فرش آباده، مدت زیادی از فرش خود لذت خواهید برد. به دلیل دوام آن برای مکان های پر رفت و آمد در خانه مناسب است. به عنوان یک بخش پر رفت و آمد در قسمت ورودی، می توان از آن بدون ترس از خراب شدن سریع استفاده کرد. این فرش های با کیفیت با توجه به ارزشی که دارند سالهاست طلایه دار فرش های ایرانی در جهان هستند.
