فرش هریس یکی از نمادهای هنر ایران و ایرانی در جهان است که دیدن نقش و نگارهای آن تقریباً دلیل محبوبیت این فرش در جهان را نشان می دهد. شهرستان هریس که در استان آذربایجان شرقی واقع شده است به خوبی نشان می دهد که هنر قالی بافی و قالی دستباف در این استان تنها معطوف به شهر تبریز نیست و فرش های هریس به دلیل کاربری توانسته اند از طرح های متنوعی استفاده کنند. فرش‌های هریس به دلیل رنگ‌های جسورانه و طراحی منحصر به فردشان که از یک مدال بزرگ با قطعات گوشه‌ای بزرگ و خطوط دو یا حتی سه‌گانه تشکیل شده است، به راحتی قابل تشخیص هستند. این فرش‌های ایرانی در مقایسه با سایر قالی‌های ایرانی سنگین‌تر و بادوام‌تر هستند.
برای دیدن مجموعه فرش های ماشینی مدرن هایپر فرش پلاس کلیک کن
شهرستان هریس یکی از شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی است که از 2 بخش مرکزی و خواجه تشکیل شده‌ست. جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ بالغ بر ۶۹۰۹۳ نفر است. مرکز این شهرستان شهر هریس می‌باشد. شهرستان هریس از سمت شرق به شهرستان‌های سراب و مشگین‌شهر، از سمت غرب به شهرستان تبریز، از سمت شمال به شهرستان‌های اهر و ورزقان و از سمت جنوب به شهرستان بستان‌آباد محدود شده‌است. از نقاط دیدنی این شهرستان می‌توان به آب معدنی اکوزداغی، امامزاده ابواسحاق، دربند هرزه‌ورز، میدان قلعه‌بوری، چشمهٔ سوقالخان، منطقه گردشگری سابلاق، تپه دوزده باغیر زرنق، گورستان مینق، سد پارام، سد ارباطان، تالاب زرنق، مسجد جامع زرنق و روس قلعه‌سی، پل تاریخی ونیار، برج دیده‌بانی بخشایش، برج دیده‌بانی سوپانلی زرنق اشاره کرد. نیروگاه سیکل ترکیبی هریس نیز از منابع انرژی در این منطقه است. مرغوبترن و معروفترین فرش پشمی آذربایجان در زرنق و شهرستان هریس بافته می‌شود. در چند سال اخیر جاده جدیدی ۵ کیلومتر بعد از خواجه راه اصلی اهر _ تبریز را به هریس متصل می‌کند. جاده قدیمی نیز کماکان دایر است. فاصله هریس تا تبریز حدود ۶۷ کیلومتر است.
قالیچه‌های هریس، قالی‌های ایرانی از ناحیه هریس، آذربایجان شرقی در شمال غربی ایران، شمال شرق تبریز است. این گونه قالیچه ها در روستایی به همین نام در دامنه کوه سبلان تولید می شود. فرش‌های هریس بادوام و مقاوم هستند و می‌توانند نسل‌ها دوام بیاورند. نمونه‌هایی از چنین فرش‌هایی در قرن نوزدهم توسط حراج خانه‌های بزرگ در ایالات متحده و اروپا به فروش رسید. بخشی از دلیل صلابت فرش هریس این است که کوه سبلان بر روی ذخایر عمده مس قرار گرفته است. آثار مس در آب آشامیدنی گوسفندان پشم باکیفیت تولید می‌کند که بسیار مقاوم‌تر از پشم مناطق دیگر است. فرش هریس تنها فرشی در جهان است که داستان‌های دوران قدیم در آن بافته می‌شود.
قالی‌بافان هریس اغلب آنها را در نقش‌های هندسی و جسورانه می‌سازند که مدالیون بزرگی بر میدان غالب است. چنین طرح هایی سنتی هستند و اغلب از حافظه بافته می شوند. قالی های مشابه از شهرها و روستاهای همجوار منطقه هریس عبارتند از: افشار، مهربان، سراب، بخشایش و گوروان. درجه بندی این قالی ها در درجه اول بر اساس نام روستا است. به عنوان مثال، سراپیس یا سراپی از ابتدای قرن بیستم بهترین درجه فرش هریس در نظر گرفته شده است.
برای دیدن مجموعه فرش های ماشینی کلاسیک هایپر فرش پلاس کلیک کن
فرش‌های آنتیک هریس از باشکوه‌ترین ساخته‌هایی هستند که می‌توانید در دنیای قالی‌های روستایی ایرانی پیدا کنید. طرح مورد استفاده در فرش های آنتیک هریس یک مدال بزرگ با قطعات گوشه ای بزرگ است. برگ های بلوط زاویه دار و شاخ و برگ های متنوع در مجموعه ای از رنگ های گرم این الگوها را پر می کنند. یک میدان در فرش که به طرز ماهرانه ای ایجاد شده است به عنوان پس زمینه نقوش بزرگ و استادانه عمل می کند. اثر کلی جسورانه و چشم نواز است. برای رنگ آمیزی فرش های آنتیک هریس فقط از رنگ های طبیعی استفاده می شد. این رنگ‌های طبیعی در طول سال‌ها ملایم می‌شوند، به همین دلیل است که این فرش‌ها پتینه ظریفی دارند که در قطعات جدیدتر دیده نمی‌شود.
فرش‌های آنتیک ایرانی به دلیل تقاضای زیاد در سال‌های گذشته کمیاب شده‌اند. این آنها را به سرمایه گذاری عالی تبدیل می کند که مطمئناً در طول سال ها ارزش آنها افزایش می یابد.
قالی سراپی یا فرش سراپی از فرش‌های سبک روستایی است که در هریس، استان آذربایجان‌شرقی در شمال‌غرب ایران بافته می‌شود. در این قالی از گره متقارن با تار و پود پنبه‌ای و پرز پشمی استفاده شده است. لچک و ترنج و هندسی از طرح‌های رایج و قرمز، آبی، سبز، زرد، عاجی و صورتی از رنگ‌های رایج قالی سراپی است.
تاریخچه فرش سراپی جالب است. زمانی در دهه 1930، تقاضای زیادی برای این نوع فرش هریس وجود داشت که تولید آن متوقف شد. خریداران فرش برای استفاده از این تقاضای بالا و ضرر نکردن در فروش بالقوه، نام مستعار Serapi را برای توصیف آن نوع خاص از فرش هریس ایجاد کردند. این نام برای توصیف قالیچه مرغوبی که در دهستان سراب واقع در منطقه هریس ایران بافته می شود، بر روی آن برچسب زده شده و هنوز هم از آن استفاده می شود. به طور خلاصه، فرش سراپی از انواع متمایز فرش هریس است. همیشه تشخیص تفاوت بین فرش هریس و سراپی با یک نگاه معمولی به قسمت بالای فرش آسان نیست. یک راه قطعی برای تشخیص تفاوت این است که فرش را برگردانید و زیر آن را به صورت بصری بررسی کنید و دست خود را روی بافت بکشید.
برای دیدن مجموعه فرش های ماشینی شگی هایپر فرش پلاس کلیک کن
بافندگان از گره متقارن ترکی برای تولید پرزهای پشمی ضخیم بر روی پایه ای محکم از پنبه استفاده می کنند. ترکیب مواد و تکنیک های بافت به کار رفته به فرش ها دوام معروف آن را می بخشد.
مانند بسیاری از فرش های اصیل ایرانی، پشم مورد استفاده در قطعات قدیمی تر همیشه با رنگ های گیاهی خالص و طبیعی رنگرزی می شد. تفاوت قابل توجهی در پشم مورد استفاده در قالی های آنتیک هریس و فرش های تولید شده در سال های بعد وجود دارد. با این حال، علیرغم تغییر در نوع پشم مورد استفاده، بافندگان از کیفیت پشم کوتاهی نمی کنند.
از پشم های براق بدست آمده از ایل شاهسون بیشتر برای ساختن قالی های عتیقه هریس استفاده می شد. شاهسون ها قبیله ای کوچ نشین بودند که کوه های البرز مجاور را طی می کردند. پوشش گیاهی و آب و هوا در آن ارتفاعات منجر به تولید پشم با کیفیتی می شد که در قالی‌های قدیمی هریس یافت می‌شود. اخیراً بافندگان پشم مرغوب و غنی از لانولین را از تبریز تهیه می کنند. کیفیت پشم به همان اندازه خوب است اما کمی متفاوت است.
از نظر ابعاد فرش دستباف می توان گفت که تنوع تولید در این شهر بسیار زیاد است و استفاده از ابعاد (1.5 * 1 – 4 * 3 – 2 * 2 – 3.5 * 2.5 – 3 * 3 و 3 * 2) و با راجشمار 15 تا 30 رایج است. اکثر بافندگان این ناحیه را بانوان تشکیل می‌دهند. در تاریخ قالیبافی هریس مشهور است که دختران قبل از اینکه به خانه بخت روند، قالیبافی را در خانه پدری یاد گرفته و با طرح‌ها و خلاقیت ذهنی خود آفریننده نقش‌های بدیعی شده و حاصل دستباف خود را که نشانگر ذوق و هنرمندی و فرهنگ ادب تمدن و مدنیت از دوره‌های گذشته و محل این منطقه‌است، به عنوان جهیزیه به خانه بخت می‌برند. با توجه به موارد ذکر شده اکثر بافندگان این منطقه ذهن باف بوده و طرح‌ها و رنگ‌ها را سینه به سینه به هم انتقال داده‌اند. ریشه یابی نقوش از لحاظ اسطوره و زیباشناسی ریشه و بنیان این امر سنتی راباید در دوران تاریخ و تمدن بشری که حدوداً به ۷۰۰۰هفت هزار سال می‌رسد جستجو کرد. نقوش قالی نیز از این قاعده مستثنا نیست، این نقوش هم از اساطیر(اسطوره دَدَه قورقود / َاصلی و کَرَم قیر ات بز ات) و هم پوشش گیاهی مناطق الهام می‌گیرد.
رنگ‌های معمولی فرش هریس شامل قرمز پررنگ، آبی تیره، سبزهای درخشان و زردهای آفتابی است که در برابر زمینی از عاج کرمی قرار گرفته‌اند. رنگ آبی که در این قالی‌ها دیده می‌شود، از این جهت غیرمعمول است که شبیه یک سایه درخشان آبی یا فیروزه‌ای است. خامه و عاج اغلب به عنوان جلوه و برای ایجاد حس سبک تر به فرش استفاده می شود. با بالا رفتن سن این فرش‌ها، رنگ‌های تیره به آرامی شروع به محو شدن می‌کنند و رنگ‌های روشن‌تر زیبایی از سایه‌های اصلی خود به خود می‌گیرند.
رنگ های فرش هریس از رنگ های طبیعی تهیه می شود. و این به آنها رنگ های غنی و پر جنب و جوش می دهد که می تواند هر اتاق را روشن کند. رایج ترین رنگ های مورد استفاده از گیاهان، مواد معدنی و حشرات تهیه می شود. رنگ‌های استخراج‌شده از گیاهانی که در آن منطقه رشد می‌کنند عموماً تیره‌تر هستند، که همین توضیح می‌دهد که چرا این فرش‌ها دارای رنگ‌های گرم‌تر هستند. به عنوان مثال، ریشه madder معمولا برای تولید رنگ قرمز استفاده می شود، در حالی که نیلی برای تولید رنگ آبی استفاده می شود. رنگ‌های مختلف می‌توانند رنگ‌های متنوعی از رنگ‌های جواهری غنی گرفته تا رنگ‌های پاستیلی ظریف را با استفاده از روش‌های سنتی ایجاد کنند. قالی‌بافان حرفه ای هریس به دلیل تسلط در رنگرزی گیاهی و نیز تسلط بر تکنیک ابراش شهرت داشتند و این تخصص در رنگ‌های به کار رفته در این قالی‌ها کاملاً مشهود است. تکنیک ابراش فرآیندی از بافت عمدی برای دستیابی به تنوع رنگ ها در یک سایه رنگ است. با افزایش سن، این فرش ها پتینه ای ملایم و دلپذیر پیدا می کنند که به جذابیت بصری آن ها می افزاید.
مطالب مرتبط:
