سال های پیش، قبل از این که تصمیم بگیرم تمرکزم رو بذارم روی برنامه نویسی، بیشتر وقتم رو نقاشی می‌کشیدم. تا صبح می‌نشستم می‌کشیدم و کیف میکردم.
لذت اصلی رو زمانی می‌بردم که نقاشی که کشیده بودم رو با نقاشی دو هفته قبلم مقایسه میکردم و پیشرفت رو می‌دیدم. چقدر احساس خوبی داره ببینی داری توی یه کاری بهتر و بهتر میشی. توی نواختن یک ساز، توی نوشتن، توی بهتر فروختن، توی هر چیزی دیدن رشد و پیشرفت احساس خیلی خوبی بهت میده و تحریکت میکنه که فعالیتت بیشتر بشه.
گاهی وقتا فقط یک جرقه لازمه، دیدن پیشرفتت توی یک کار یا موضوع حتی کم اهمیت و کوچیک باعث میشه بیفتی توی این چرخه و بیشتر و بیشتر رشد کنی و پُرتر بشی. به نظر من هنر بهترین انتخابه برای شروع.
این روزا هنوزم گاهی وقتا نقاشی میکشم. البته با سبکی که قبلا یم‌کشبدم متفاوته، اما برای شرایط حال حاضر بنا به دلایل زیادی این سبک و این مدل رو بیشتر دوست دارم.
این ششمین نقاشی هست که بعد از کنار گذاشتن نقاشی کشیدن، تو این سبک کشیدم و تقریبا بین نیم ساعت تا یک ساعت زمان برد.
