سروش جان صحت، ممنونم!
ساعتی پیش سرخوش و پرانرژی از سالن سینما بیرون زدم. حالم خوب بود و امید بیشتری به زندگی داشتم. این حال خوب هرچند در مواجهه با زندگی و روزمرگیهایش یواش یواش زایل میشود؛ ولی همین چند ساعت حال خوش را باید جشن گرفت.
سروش صحت و ایمان صفایی دست گذاشته اند روی روزمرگیهای زندگی و سعی کرده اند از آن راهکاری برای مرگ زودتر از موعد بیرون بکشند. به راستی باید با مرگ چه کرد؟ راهکار چیست؟گریز یا شتاب؟
گروه بازیگران خوب و سنجیده با بازیهای خوب و قابل قبول و فضای دلنشین فیلم، حس و حال خوبی القا میکنند و کنایه و طنز بجا و البته تاحد قابل قبولی، واقعی و باورپذیر، مخاطب را از کسالت نجات میدهد اما فیلم لوده و لوث نمیشود. برخلاف لحظات خنده دار شناور در طول فیلم، روایت بی معنی و پوچ نیست. قصه جریان دارد. ماجرای جهانگیر و حلقه دوستانش که هریک دغدغه ها و مسائل خودش را دارد ولی با تمام مصائب کنار هم جمع شده اند تا احتمالاً آخرین سالروز تولد جهان را جشن بگیرند. سروش صحت باز هم در ساخت تیپها خوب بوده و شخصیتهایی بوجودآورده که هرکدام نماینده بخشی از آدمهای دور و برمان و حتی خودمان است.
قصه اصلی همانقدر که به جهان مربوط است، به همان میزان به دیگران هم میپردازد و سؤالها را بی جواب نمیگذارد. حال خوب به آرامی اتمسفر خشک و افسرده را عوض میکند و پایان خوش برایمان میسازد؛ پایان خوشی که مقبول است و نه غلوآمیز.
قصه در کوشش است صداقت و واقعیت را محترم بشمارد و آنچه که هست را با خوب و بدش نشانمان دهد. در چرخه مشکلات و ناملایمات و روزمرگیهایی که انگار جهانگیر را بیش از دیگران تحت تأثیر قرار داده که گویی با دیگران قهر کرده و از آنان دور است و حالا مرگی غیرمنتطره را انتظار میکشد، کنار هم بودن و خندیدن و زندگی چشمک میزنند و یادمان می آورند، لحظات چقدر با ارزشند. جهانگیر که در انزوا در انتظار و ترس از مرگ به سر میبرد، در نهایت به زندگی و آنچه از آن برایش باقی مانده برمیگردد و ترسش را کنار میگذارد.
به راستی که چاره مرگ، نه گریز از آن است و نه شتاب بسویش؛ چاره فقط مواجهه با مرگ است. کافی است با حقیقت نامطلوبی که دم به دم بیشتر بر ما چیره میشود، رو در رو شویم و بپذیریمش. بعد از آن برایمان آسانتر خواهدبود که زندگی کنیم.
کدامیک از ما اینروزهای پر کسالت و رخوت و ناملایمت را لمس نکرده و کیست که از تماس مرگ در امان مانده باشد؟ اما آرامش و لذت برایمان حاصل نخواهدشد، مگر با زندگی. باید تا آخرین لحظه فقط زندگی کرد. مرگ به وقتش سراغمان را خواهدگرفت؛ نیازی نیست پیش از موعد به استقبالش برویم!
سپاس از سروش صحت و گروه خوبش. برای خودتان به تماشای این ماجرا بنشینید و اندکی حال خوب دریافت کنید!
