خیلی ازمصرف کنندگان عسل طبیعی چنان قضاوت می کنند که اگر زنبوردار به زنبور های خود آب شکر ندهد کیفیت عسلی که به دست می آید با عسل وحشی برابر است و هیچ تفاوتی با هم ندارد چون اینگونه استدلال می شود عسلی که در طبیعت توسط زنبور ها در داخل صخره ها و درختان و زیر زمین تولید می شود چون هیچ گونه شکری به آنها داده نمی شود با عسلی که توسط زنبوردار تولید می شود به شرط انکه زنبوردار آب شکر به زنبور ها ندهد هر دو عسل دارای ارزشمندی و کیفیتی برابر هم هستند حتی عسل خالص بهتر هم هست چونکه زنبوردار از کندوها و زنبور ها مواظبت می کند و محیط امنی را برای زنبور فراهم می کند .
خواص عسل کوهی چیست ؟
خواص عسل کوهی به دلیل ارگانیک بودن به تمام معنای عسل کوهی بسیار زیاد است.یکی از خواص عسل درمانی کوهی برای
پوست بدین صورت میباشد: ۲ قاشق غذاخوری عسل کوهی بدون موم و یک قاشق روغن زیتون اصل را مخلوط نموده
و به مدت ۲۰ دقیقه بر روی پوستدصورت بمالید و سپس پاک کنید. این ماسک عسل برای شفافیت و شادابی پوست است.
عسل کوهی به علت داشتن گلوکز و فروکتز باعث تولید انرژی سریع و طولانی در بدن فرد مصرف کننده میگردد.
خواص عسل کوهی برای پوست
خواص عسل وحشی برای بیماران قلبی
یکی از مهمترین خواص عسل وحشی برای افرادی است که ناراحتی قلب و عروق دارند . افرادی که رگ های قلبی آنها گرفته، کافیست به مدت زمان ۱ الی ۲ هفته هر روز صبح ناشتا ۱ قاشق عسل کوهی اصل را با یک حبه کوچک بنیزه ( در بعضی نقاط به آن سقیز هم می گویند ، شیره درخت بن کوهی ) در آب ولرم مخلوط کنند و روزی دو مرتبه ۱ فنجان مصرف کنند.
روش اصلی مصرف بدین صورت است که : ابتدا اندازه یک حب قند سقیز اصل ( بنیزه ، شیره درخت بن کوهی)
را در قوری کوچکی انداخته و روی شعله قرار دهید تا حل شود، سپس آنرا از شعله
بردارید تا کمی خنکتر شود. ۱ قاشق غذا خوری عسل اصل کردستان را به آن اضافه کنید، صبح ناشتا و شب هنگام خواب یک فنجان بخورید.
افرادی که گرفتگی عروق قلبی دارند این روش عسل درمانی برای آنها معجزه میکند با توکل بر خداوند.
صید یا برداشت عسل اصل و تغذیه ایی
به برداشتِ عسل از کلنی‌هایِ زنبورهایِ وحشی، شکار یا صید عسل گفته می‌شود. برخی از اولین شواهد در ارتباط با صیدِ عسل وحشی به نقاشی‌های سنگیِ ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد باز میگردد. شکار عسل یک سنتِ اسرارآمیزِ باستانی‌ست که امروزه نیز به‌صورت آیینی در بخش‌هایی از رشته‌کوه هیمالیا و کشورهای نپال و هند انجام می‌گیرد.
عسل وحشی در زمان‌هایی خاص از سال قابل برداشت است. برخی بر این باورند که برداشت عسل وحشی باید دو بار در سال و در پاییز و بهار انجام بگیرد.
بیشتر بخوانید : عسل دیابتی
کسانی که برداشتِ عسلِ وحشی را انجام می‌دهند باید مراقب بوده، و قبل و بعد از برداشت، تعداد کلنی‌های یک منطقه را کنترل کنند. در زمان برداشت هم نباید تمامیِ شانه عسل بریده شود، بلکه تنها بخشِ دارایِ عسل از شانه جدا و مقداری عسل برای مصرفِ کندو باقی گذاشته شود. در بسیاری از موارد، صیادانی که تمامیِ عسلِ کندو را بر می‌دارند باعث از بین رفتنِ کندو و پایین آمدنِ جمعیت زنبور در منطقه می‌شوند.
برای بازگشتنِ زنبورها به منطقه، بعضی قبایل در حاشیه هیمالیا، مناطقی را مقدس شمرده و از صید در آنها خودداری می‌کنند.
لانه‌های زنبور در مناطقِ کوهستانیِ هیمالیا در سراشیب‌های دور از دسترس قرار گرفته‌اند. افراد محلی در این مناطق به‌صورت گروهی و با ابزارهایِ دست‌سازِ خود، یعنی چوب‌های بلند و نردبان‌هایی که از طناب می‌سازند، اقدام به صیدِ پرمخاطره‌ی عسلِ وحشی می‌کنند.
اگر فرد برداشت‌کننده تجربه‌ی کافی برای صید عسل را نداشته باشد، ممکن است برداشت با تخریب کندو همراه شود و به جمعیت زنبورهای یک منطقه آسیب وارد شود.
