سیم کارت های فیزیکی که در حال حاضر از آن ها استفاده می کنیم، نقش اصلی رو در ارتباطات موبایلی دارند. سیم کارت هایی از جنس پلاستیک که وظیفه اصلی کانکت شدن به شبکه GSM و محافظت از اطلاعات شما و اپراتور رو برعهده دارند.
اما انقلاب بزرگی برای ارتباطات موبایلی در حال رخ دادنه که eSIM یا Embedded SIM نامیده میشه. با استفاده از eSIM دیگر نیازی نیست که شما سیم کارت فیزیکی رو از اپراتور یا نمایندگی ها خریداری کنید و بعد در موبایل خود قرار دهید. تنها کافی است که یک Profile رو از اپراتور خریداری و روی گجت خود دانلود کنید.
در این مقاله قصد داریم در مورد eSIM ها بیشتر بدانیم، پس همراه باشید.
برای اینکه بتوانید درک بهتری از eSIM داشته باشید، بهتر است به عقب برگردیم و درمورد سیم کارت های فیزیکی کمی صحبت کنیم. در اواخر دهه 80 میلادی (ارتباطات آنالوگ) کدی به نام ESN که مخفف Electronic Serial Number است در دستگاه ها هارد کد شده بود. این شماره سریال برای شناسایی کاربرهای معتبر (کاربرهایی که هزینه های مربوطه رو پرداخت کرده بودند و مجوز برقراری ارتباط داشتند) استفاده میشد. مشکل اصلی این بود که این شماره سریال هارد کد شده در دیوایس، با استفاده از دستگاه هایی قابل خواندن بودند. بنابراین اگر شخص دیگری به دیوایس دسترسی داشت میتوانست آن کد را برداشته و روی دستگاه دیگری کلون کند و اقدام به برقراری ارتباط کند. درواقع می توان گفت مشکل اصلی این مکانیزم، سهولت هک شدن آن بود.
در اواخر دهه 90 ارتباطات دیجیتال و سیم کارت های فیزیکی معرفی شدند. از این به بعد، این سیم کارت ها بودند که وظیفه شناسایی کاربر به شبکه دیجیتال GSM رو برعهده داشتند.
حتما می دانید که سیم کارت های فیزیکی از کارت های هوشمند تولید می شوند که امروزه به وفور از آنها استفاده میکنیم. اگر Smart Card ها را بشناسید، میدانید که این کارت ها یک مینی کامپیوتر هستند. به این معنی که این کارت ها دارای CPU, RAM, Input, Output و حتی File System هستند.
اطلاعات بسیاری در یک سیم کارت ذخیره می شوند مثل مخاطبان و پیام ها. اما داده مهم دیگری در سیم کارت ها ذخیره شده است که در جهت شناسایی کاربر استفاده می شوند. این داده ها را به اصطلاح Operator Credentials می گویند که شامل داده های زیر است:
این سه آیتم علاوه بر این که روی سیم کارت پروگرم می شوند، در دیتابیس اپراتور هم ذخیره می شوند.
اپراتور تعداد زیادی سیم کارت تهیه می کند و با اطلاعات بالا آن ها را پروگرم می کند. زمانی که سیم کارت ها توسط اپراتور پروگرم می شوند باید میان مشتریان توزیع شوند. دو روش اصلی برای توزیع سیم کارت به مشتریان وجود دارد:
ویژگی اصلی سیم کارت های فیزیکی Removable بودن آن هاست، بنابراین زمانی که مشکلی برای سیم کارت پیش می آید یا سیم کارت هک میشود به جای تعویض دیوایس، تنها کافی ست که سیم کارت تعویض شود.
قبل از اینکه به بررسی مشکلات و معایب سیم کارت های فیزیکی برسیم باید دو حوزه اصلی کاربرد سیم کارت ها رو بررسی کنیم:
مارکت M2M یا IoT: سیم کارت هایی که درون دستگاه هایی مثل ماشین و ... نصب می شوند و دستگاه رو به شبکه جهانی متصل می کنند.
مارکت Consumer: استفاده ای که ما به عنوان مشتری از سیم کارت ها داریم.
استفاده از eSIM میتونه تمامی این معایب رو حل و حتی مزایای دیگری رو برای مشتریان و اپراتورها به وجود بیاره. درواقع eSIM یک مکانیزم جدید برای انتقال Operator Credentials به دیوایس مشتری محسوب میشه. تفاوت اصلی که با روش قبلی دارد این است که دیگر هیچ سیم کارت فیزیکی برای مشتری فرستاده نمی شود. اما سوالی که پیش می آید این است که چطور می توان تشخیص داد که یک کاربر، مشتری معتبر یک اپراتور هست یا خیر؟
می توان پروسه استفاده از سیم کارت برای اتصال به شبکه تلفن همراه رو به دو مرحله تقسیم کرد:
در مرحله اول مشتری باید با مراجعه به اپراتور موردنظر سیم کارت رو خریداری کرده و در دیوایس خود قرار دهد و در مرحله دوم سیم کارت در زمان برقراری ارتباط با شبکه، Operator Credentials رو برای اپراتور ارسال میکنه.
تفاوت استفاده از eSIM در مرحله اول یعنی خریداری سیم کارت و نصب آن روی موبایل است. به این ترتیب که دیگر سیم کارت فیزیکی از اپراتور خریداری نمی شود، بلکه یک پروفایل خریداری، روی دیوایس دانلود و سپس نصب می شود.
برای جزییات بیشتر نمودار زیر رو در نظر بگیرید:
تمامی معایب استفاده از سیم کارت های فیزیکی با استفاده از eSIM برطرف می شوند. به این صورت:
تمامی معایب استفاده از سیم کارت های فیزیکی با استفاده از eSIM برطرف می شوند. به این صورت: