.این ماشین را دختر شش ساله ام در میان خریدهایم از یک سوپر برداشت. از من پرسید اینها چیست؟ گفتم کپسول گاز و توضیح دادم که برای سوخت گاز و وسایل گرمایشی استفاده می‌شده و الان هم در بعضی نقاط استفاده میشود. نمی دانم متوجه شد یا نه.
تفاوت اسباب بازیهای ما با اسباب بازیهای ساخته‌ی دیگران این است که ما برای ساختن اسباب بازی، نوستالژی‌های خودمان و علاقه‌های گذشته و بچگی خودمان را پایه ی ساختن می کنیم.
ساخت اسباب بازی کودک باید براساس تفکر و‌رویای خود کودک ساخته شود تا مورد علاقه‌ی او باشد. دخترم این ماشین را انتخاب کرد بخاطر رنگهای متنوعش. نه نوع و کاربردش. خدا رحم کرده لااقل رنگها را متنوع انتخاب کرده.
اسباب بازیهای غیر وطنی معمولا، موجودات عجیب و جدید، و یا موجودات و وسایلی که قبلا در کارتونها به کودک شناسانده شده ساخته می‌شوند و این موضوع در محبوبیت آنها موثر است.
در ساخت اسباب بازی کودک در درجه‌ی اول باید خلاقیت داشت و در درجه ی دوم باید ببتوان خود را جای کودک گذاشت و آنچه مورد توجه و علاقه ی او هست تشخیص داد. یا حداقل مدتی با بچه ها سروکار داشت و بازیهای آنها را دید و علاقه‌های آنها را شناخت.
میخواستم برای پسر دوساله ام یک ماشین بخرم. چون به شدت عاشق ماشین است و بیشتر از توجه به خود ماشین به حواشی آن مثل چراغ و بوق و دگمه های داخل داشبورت و چیزهای دیگر توجه دارد.
سراغ ماشینهای شارژی رفتم ولی جیبم اجازه ی پرداخت قیمتهای بالای آن را نداد. یک ماشین وطنی پیدا کردم که پدالی بود و فرمان داشت. اما خیلی ساده و بدون هیچ زوائدی.
یک چهارچرخه که فقط فرمان داشت و پدالی برای پا زدن. گفتم ای کاش یک بدنه برایش طراحی کرده بودند.
خودم که بچه بودم یک ماشین فلزی کوچک داشتم که پدالی بود اما عین یک ماشین بدنه داشت و شکل و شمایلش مثل ماشین های بزرگ بود. اگر برای این ماشین کوچک پدالی، بدنه می‌گذاشتند که احیانا درش باز و‌بسته میشد، چراغ داشت حتی به شکل برچسب، برچسبهای نشان دهنده ی سرعت و بنزین و جای کلید و دیگر چیزها مثل ماشین معمولی بی‌شک محبوب پسرکوچولوها می شد. درعین حال بچه برای حرکت پا هم می‌زد و تحرک هم داشت.
پسر کوچولوی من بیشتر از اینکه سوار ماشین بشود سراغ صندوق عقب و جلو و چراغ و‌بوق و چیزهای دیگر ماشین را می‌گیرد. یعنی حتی لازم نیست ماشینش مثل ماشین های شارژی، راه برود اما قیافه‌ی یک ماشین واقعی را داشته باشد.
در حال حاضر وقتی به مغازه ی اسباب بازی می‌روید بین اسباب بازیهای وطنی و بعضا خارجی( مثل عروسکهای باربی و‌وسایلشان)، آدم های بزرگ بیشتر کیف می‌کنند تا بچه ها.
در ساخت اسباب بازی، باید به جلو و بالا نگاه کرد. به آینده و به رویاهای کودک. به رضایت و خواست کودک نه خاطرات و رویاهای پدر و مادرش.
امیدوارم روزی تولید بیشتر و باهدف تر و تخصصی تر، منظور تولیدکننده‌های ما باشد تا برای بهبود محصولاتشان، وقت و هزینه و تخصص بیشتری بگذارند.
بطور حتم وقتی اسباب بازی رویاهای کودک را دربر بگیرد موردتوجه او قرار می‌گیرد و اگر حین بازی درس زندگی، مهارت و بینش دقیق به بچه ها بدهد، مورد توجه والدین قرار می‌گیرد.
