کسایی که علاقه مند به برنامه نویسی هستند شاید تو دوران قبل از دانشگاه یا بهتره بگم از سن 14 یا 15 سالگی این علاقه رو تو ذهن خودشون دارن و نمیدونن که باید چیکار کنن و از کجا شروع کنن ؟؟؟
بیاین ببرمتون یه خورده عقب تر،تقریبا به دوران دبیرستان .اگه رشته ی دبیرستانتون ریاضی بوده باشه که تو سال سوم با ویژوال بیسیک برنامه نوشتین و باید بگم این اولین تجربه ی نسل ما از برنامه نویسی همون ویژوال بیسیک خیلی قدیمیه و همین زبان باعث علاقه ی ما به برنامه نویسی شده بعد از اینکه دوران دبیرستان من تموم شد با علاقه ای که به برنامه نویسی داشتم یه سوال همیشه ذهنمو درگیر کرده بود که برای برنامه نویس شدن شرط لازم و کافی (یاد جبر افتادم )اینه که برم دانشگاه ؟؟؟؟؟
اون زمان هیچ کس سوال منو جواب نداد به خاطر همین تصمیم گرفتم در مورد این موضوع بنویسم تا حداقل جواب سوال یک نفر رو داده باشم .
من الان فارغ التحصیل رشته ی فناوری اطلاعات هستم و به حساب خودمونی مهندس شدم 4 سال دانشگاه رو با گذروندن 142 واحد پشت سر گذاشتم که از این 142 واحد شاید بگم 20 واحدش مربوط به برنامه نویسی بود اون هم زبان هایی مثل سی پلاس پلاس و فقط سی پلاس پلاس .که خودتون بهتر میدونین که این زبان یه زبان سطح پایینه و عملا باید بگم تو زمان حال که الانه و به قولی عصر تکنولوژیه زبان سی پلاس پلاس یک زبان ناکارامده و خیلی هم یادگیریش سخته و این رو هم بگم که بعد از گذروندن 4 سال دانشگاه هنوز بلدنیستم با این زبان یه برنامه ی ساده بنویسم حرفمو اینجوری بگم که زبان سی پلاس پلاس رو اگر به صورت اصولی و منطقی بتونین یاد بگیرین خیلی به کار میاد اما اگه قراره دست و پا شکسته یادش بگیرین یاد نگیرین بهتره .
بعد از اینکه یه مدرک دادن دستمو از دانشگاه اومدم بیرون فهمیدم که این روزا قواعد حاکم بر محیط کار خیلی با ده یا حتی پنج سال پیش تغییر کرده .شما هم متوجه این تغییرات شدین ؟؟؟
دنبال کار میگشتم خیلی زیاد چندتا شرکت رفتم برای کار اما همه جا از من پرسیدن چی بلدی ؟؟؟؟ اما جواب این سوال نه درس مدار منطقی بود نه سیستم عامل نه اسمبلی نه اندیشه نه تاریخ جواب این چی بلدی مهارت بود برای بازار کار مهارتی که الان بازار کار نیاز داشت که من فارغ التحصیل از دانشگاه نداشتم من اونقدرا هم طرفدار سیستم اموزشی سنتی نیستم ولی دانشگاه هم فقط جای درس خوندن نیست دانشگاه یه جای بینظیره که بتونی خودت رو پیدا کنی و بفهمی که از جون این دنیا چی میخوای ؟؟؟
به قولی بفهمی با خودت چند چندی ؟؟
من تو اون 4 سال دانشگاه دوستایی پیدا کردم که نمیتونم اهمیت داشتن این دوستا رو با کلمات بیان کنم فهمیدم که دانشگاه فقط جای کتاب و امتحان نیست جاییه که در اون برای زندگی واقعی اماده میشین برای خیلی از ما مخصوصا من دانشگاه رفتن اولین تجربه از زندگی مستقل و تصمیم گیری مستقله اولین جاییکه که یاد میگیریم چطور گلیم خودمون رو از اب بگشیم بیرون دیگه کسی نیست که صبح ها بیدارمون کنه و صبحانه برامون حاضر کنه و لباس هامون رو بشوره گاهی وقتا دانشگاه صدها یا هزاران کیلومتر دوره و مجبوریم فاصله بگیریم از مادر و پدرمون که این هم رهایی بخش هم وحشتناکه .
با اینکه به نظرم چیز هایی که برای موفقیت تو دانشگاه لازمه تو زندگی واقعی چندان هم به کار نمیاد ولی فکر میکنم چیز های ناملموس زیادی هست که در زندگی دانشجویی با اون مواجه میشیم و این تجربه ایه که فارغ از رشته ی تحصیلی برای هرکسی میتونه مفید باشه .
با اینکه دانشجوی خوبی بودم و دروس برنامه نویسی رو که به اونها علاقه ی زیدی داشتم با نمره های خوب گذروندم ولی وقتی وارد دنیای کار شدم فهمیدم هنوز همون دانش اموز صفرم با هزاران هزار سوال ؟؟؟
اولین کاری که کردم این بود که رفتم سراغ استادم و از اون خواستم که در مورد محیط کار و تکنولوژی ها و زبان های برنامه نویسی جدید برام صحبت کنه گفت و گفت و گفت چند ساعت گذشت و بعد از چند ساعت تصمیم گرفتم برم سراغ زبان های برنامه نویسی تحت وب
اج تی ام ال ،پی اچ پی ،سی اس اس
اما منبع یاد گیری اینا اطرافم نبود .تو راه بازگشت به خونه رفتم کتب فروشی و یک کتاب اموزش طراحی وب خریدم و همینطور که هندزفری توی گوشم بود و داشتم کتابو ورق میزدم متوجه شدم به خونه رسیدم اون شب تا صبح برای من با ابهام گذشت چون از اون کتاب هیچ چیز نمیفهمیدم احساس پوچی میکردم صبح خیلی زود از خونه زدم بیرون و تصمیم داشتم برم و کلاس حضوری ثبت نام کنم اما هزینه های این کلاسها خیلی زیاد بود و زمان زیادی طول میکشید شاید تقریبا دوسال .هیچ کس رو نداشتم که بهم کمک کنه و تصمیم گرفتم برم سراغ همین شرکت های برنامه نویسی و مجانی کار کنم و طبق تعریفی که از شرکت های برنامه نویسی اطرافم که تعدادشون اندازه انگشت های دستم هم نبود شنیده بودم سراغ یکی از همون شرکت ها رفتم و در خواست کردم که به صورت کار اموز اونجا مشغول بشم و برنامه نویسی یاد بگیرم 3 روز بعد با من تماس گرفتند و گفتند که میتونی بیای و کار اموز بشی اون زمان این فیلم های اموزشی انلاین هم نبود هم خیلی کم بود و طبق ترسی که از این فروشگاه های اینترنتی داشتم و اون ذهنیت داغونم حاضر به خرید از این فروشگاه ها نبودم و چندین ماه با همون کتاب و همون شرکت کاراموزی گذشت تا اینکه تونستم یه صفحه یا اچ تی ام ال طراحی کنم و مدیر شرکت یه پکیج اموزشی طراحی وب به من هدیه کردن که فیلم های اموزشی به صورت انلاین بود این فیلم هادریچه ای از دنیای جدیدی رو به روی من باز کرد.بعد از دیدن این فیلم ها من اصول طراحی وب رو یاد گرفتم و بعد از گذشت یک سال همونجا استخدام شدم .اما اگر الان با این تجربیات اگر کسی از من بپرسه چطور برنامه نویس شدی ؟؟ دانشگاه برم یانه ؟؟؟اول بهش میگم میخوای چجور برنامه نویسی بشی ؟؟اینده ی شغلیت رو چجوری میبینی ؟؟اصلا راهت رو انتخاب کردی ؟؟کار ازاد میخوای بکنی ؟ یا به قولی کارمند میخوای بشی ؟
قبل از تصمیم گرفتن در مورد دانشگاه رفتن یا نرفتن جواب این سوال ها رو بدین همیشه میشه وسط راه راهتون رو عوض کنین ولی این اولین انتخابه که تعیین میکنه بعد از اون چیکار کنین ( این جمله از خودم بودا )
اگر انتخاب شما کار ازاده باید بگم نیازی نیست که حتما به دانشگاه برین البته نمیگم که نرین دانشگاه اما در مقایسه با کار کارمندی در کار ازاد خیلی کمتر احتمال داره که تو برخورد با مشتریاتون احتیاجی به مدرک داشته باشین .تو کار ازاد مهم سابقه ی کار و نمونه کاره و اینکه اگر مشتری از شما بپرسه از پس این کار برمیای یا نه چطور جواب مشتری رو بدین من چندین سال کار ازاد کردم اما حتی یک بار هم پیش نیامد که مشتری از من رزومه کاری بخواد اما همیشه از من نمونه کار خواستند .
دنیای کار کارمندی خیلی با کار ازاد فرق میکنه اونجا مزیت هایی مثل درامد مستمر اما کم و بیمه دارین (به لطف دولت این مشکلات الان تو کار ازاد هم نیست و کار ازاد هم میتونن بیمه داشته باشن با در امد بالا )با این حال تو کار کارمندی و شرکتی معمولا ادم هایی از نسل قبل هستند که هنوز عمیقا اعتقاد دارند که برای یک شغل حرفه ای باید مدرکش رو هم داشته باشی .
در دنیای ازاد برنامه نویسی که بهترین نمونه و بهترین سابقه ی کار و بهترین نرخ رو ارائه بده کار رو میگیره در دنیای شرکتی یا کارمندی بین دو برنامه نویس با کارهای هم سطح و مصاحبه های خوب عامل تعیین کننده معمولا اینه که کدومشون مدرک داره .باید بگم تا وقتی که این ساز و کار زیر و رو نشه همچنان مدرک دانشگاهی تو همین وزن و اعتبار میمونه .
سخن اخر :
حالا شما باید چیکار کنین ؟؟؟؟
منبع : آی آر پروگرم
