اختلال شخصیت اجتنابی یک اختلال است که با احساس عدم کفایت و حساسیت بیش از حد به طرد شدن مشخص می شود.
نسبت به طرد شدن حساس هستند.
حساسیت به کم ارزش بودن و تحقیر شدن
در تماس با کسی دریغ نکنید
احساس جذابیت نکنید
ناراضی ، تنها و ضد اجتماعی بودن
آنها احساس می کنند که توسط مردم کنار گذاشته شده اند.
آنها ملاقات نمی کنند مگر اینکه دوستانشان آنها را دعوت کنند ، آنها فکر می کنند تحت تعقیب نیستند.
آنها توسط دیگران به عنوان "خجالتی" و "خجالتی" شناخته می شوند.
حساسیت بیش از حد به افراد و رویدادها
جهان درونی آنها بر سر صمیمیت و فاصله با هم در تضاد هستند.
آنها نسبت به آنچه دیگران در مورد آنها فکر می کنند بسیار حساس هستند.
آنها از ترس انتقاد یا رد شدن به بسیاری از قرارها نمی روند.
آنها با افکار خود در مورد اینکه چگونه مرتکب اشتباه می شوند و چگونه در محیطی که وارد می شوند رسوا می شوند ، مبارزه می کنند.
اختلال شخصیت اجتنابی را می توان در افرادی تشخیص داد که از اوایل بزرگسالی انزوای اجتماعی ، احساس عدم کفایت و حساسیت بیش از حد به انتقاد منفی را نشان می دهند که در زمینه های مختلف و به نحوی که حداقل چهار معیار زیر را برآورده می کند رایج است (APA ، 2013).
· از ترس از انتقاد ، طرد یا انگ ، از فعالیتهای حرفه ای که نیاز به ارتباطات بین فردی قابل توجهی دارند ، اجتناب می کند.
از برقراری ارتباط با افراد خودداری کنید مگر اینکه مطمئن باشد که مورد پسند او واقع می شود.
· از ترس از شرمساری یا تمسخر از روابط صمیمی کنار می رود.
نگرانی درباره انتقاد یا رد شدن در شرایط اجتماعی.
· هنگام برقراری روابط اجتماعی جدید از احساس عدم کفایت کنار می رود.
· خود را از نظر اجتماعی ناکارآمد ، شخصی ناخوشایند و پست تر از دیگران می داند.
· اغلب تمایلی به ریسک شخصی یا امتحان چیزهای جدید ندارند زیرا فکر می کنند این کار آنها را شرمنده خواهد کرد.
غفلت عاطفی در دوران کودکی
طرد شدن توسط همسالان خود
· استعداد ژنتیکی
مزاج ، تجربیات اولیه زندگی
· تربیت
درمان اختلال شخصیت اجتنابی را می توان با آموزش مهارت های اجتماعی و مدرسه شناخت درمانی مورد مطالعه قرار داد. همچنین می تواند در قالب گروه درمانی برای تمرین مهارت های اجتماعی پیشرفت کند.
