بعد از دوره رنسانس، نقاشان پی بردند که، میتوانند برای بهتر بیان کردن احساسات، عواطف و فضای ذهنیشان ،میتوانند از چهره خودشان استفاده کنند؛ که این ایده باعث خلق آثار بی نظیر نقاشانی چون: پیکاسو، فریدا، رامبراند و ونگوک شد که در این عرصه پیشرو بودند.
خود نگاره یا Self portrait، چهره‌پردازی هنرمند از خودش، به وسیله نقاشی، عکاسی و مجسمه سازی است.
در این مقاله سعی داریم با خودنگاره های مشهور نقاشان بیشتر آشنا شویم؛ نقاشانی که با کشیدن تصویر خود جاودانه شدند.
این هنرمند اتریشی، صاحب سبک منحصر به فردی است. در اغلب آثار وی، خودنگارهایی با نیم تنه برهنه درکنار خطوط کج و معوج هستند، که علی رغم ایجاد کشش جنسی، سرگشتگی و احساسات خاص هنرمند را منتقل می‌کنند.
فریدا کالو در خود نگاره‌ها خود از طبیعت مکزیک و فرهنگ عامه کشور الهام میگرفت. از او آثار خودنگاره های زیادی بر جای مانده است.
هدف او، کاوش در دنیای درون آدمی بود، چه در خودنگاره‌هایی که از خودش کشید و چه از دیگران. روح نقاشی رامبراند سرشار از روشنی و نور است. او می‌کوشید از طریق تضادی که میان تیرگی ها و روشنی‌هایی که، در صفحه به وجود می‌آورد، زندگی آدمیزاد، درد ها و رنج‌ها و عشق و حقیقت چهره را به تصویر کشد.
تأثیرگذارترین هنرمند قرن بیستم پابلو پیکاسو، به طرز غیر قابل باوری پرکار بود و از خود خودنگاره‌های زیادی بر جای گذاشت. این خودنگاره را پیکاسو در نود سالگی کشیده!
ونستنت ونگوگ در خود نگاره هایش، آشفتگی های درونی خود را نشان میدهد؛ مهمترین آثار او شامل خودنگاره هایی است که، از گوش بریده و باند پیچی شده‌اش کشیده است.
دالی طراح ماهر بود، که به خاطر خلق تصاویری گیرا و خیالی در آثار فراواقع‌گرایش در پرتره ها و آثار دیگر به شهرت رسید.
این هنرمند خلاق و مبتکر، از سلف پرتره، برای بیان تفاسیر عمیق و درست از انچه در اجتماعش در حال رخ دادن بود؛ استفاده میکرد.
این نقاش اعضای خانواده اش را در طول جنگ جهانی از دست داد؛ و به افسردگی شدید مبتلا بود، به همین دلیل در آثارش مخصوصا در خودنگاره ها آثار جنگ و فقر را به وضوح میبینیم.
این سلف پرتره معروف متعلق به Norman Perceval Rockwell نقاش و تصویرگر مردمی مجله Saturday evening post بود که حدود چهل سال از روزمره های مردم برای این مجله تصویرگری های ارزشمندی را انجام داد.
چهره ها آینه تمام نمای احساسات و درونیات انسان هستند مثل شهوت، فقر، غم، شادی یا سرخوشی... و هنر هنرمند، اجرای این احساسات، به بهترین نحو است. توانایی دید عمیق در جزئیات روزمره و دریافت و ثبت آن فقط کار نقاشان و هنرمندان نیست؛ میتوان هنرمند بود، بهتر دید، زیبا دید، و درونیات ادمیزاد را، بی قضاوت دوست داشت. که خاصیت هنر همین است.
رو به رو آینه بنشینید و تصویر خود را تماشا کنید، خطوطی که از غم و شادی بر چهرتان به جا مانده را دنبال کنید، آن ها را روی صفحه بیاورید و خودنگاره از عمیق ترین احساسات خود ثبت کنید.
