از خودم تعجب میکنم که در جمع کتاب خوان ها ،روشن فکر ها و اهالی قلم ، دارم درباره ی چنین چیزی مینویسم .فکر نکنید همیشه اینطور بودم ها، نه! باور کنید که اگر آن فاطمه ی سال گذشته ، میدید که فاطمه ی امسال نشسته پای تلوزیون و دارد فیلم ترکی میبیند، با چماغ میزدش که :«ای دختره ی زرد پسند سخیف. خجالت نمیکشی که سومین دهه ی عمرت را داری اینطور پای خزعبلات فاسد هدر میدهی؟» و احتمالا فاطمه ی امسال برایش توضیح میداد که :«به خدا دارم نسخه ی سانسور شده اش را در یک پلتفرم داخلی و قانونی تماشا میکنم»، که البته فایده ای نداشت و حتما ملاجش می شکست چون سریال ترکی، چه سانسور بشود چه نشود زرد و سطحی محسوب میشود. البته از نگاه امثال همان فاطمه ی قبلی.
شما هم اگر چماغی زیر بغل تان دارید که در اینطور مواقع استفاده کنید، لطفا این یک بار را بیخیال شوید. سریال ترکی اشرف رویا را به پیشنهاد کسی که میگفت :«باور کن این یکی با بقیه فرق دارد، شروع به دیدن کردم و همان لحظه در دلم میگفتم :«آره جون عمت. »
در طول این بیست و شش سالی که از خدا عمر گرفتم در کل دو تا سریال ترکی کامل دیده ام که این یکی میشود سومی :اشرف رویا
هر آن چه از سریال های ترکی تا کنون فهمیده ام این بوده که همگی کلیشه ای اند. ازدواج اجباری دو نفر عاشق را از هم جدا میکند. یا دو نفر را عاشق هم میکند. خیانت هم که اصلا اشکالی ندارد،چون بحث عشق در میان است.شخصیت پردازی ها ضعیف و دیالوگ ها حال بهم زن! تنها و تنها بخش قابل توجه ، صحنه و لباس شیک و پیک است که آن هم گاهی ربطی به شخصیت های فیلم ندارد و نقطه ضعف محسوب میشود.
اعتراف میکنم که ، اشرف رویا تا اینجای کار ، کمی فرق داشته. البته که شباهت های بسیاری هم داشته. اما همین که با کلیشه های همیشگی آغاز نشده، توجهم را جلب کرد. هر چند که من نه منتقد فیلم و سریالم و نه حتی مبانی آن را میدانم و این را فقط به عنوان یک مخاطب معمولی می نویسم.
ماجرای دیدار اتفاقی با عشق دوران کودکی ! عشقی که سالها یک طرفه بوده و حالا شانس این را می یابد که دو طرفه شود. در حالی که عاشق،عضو یک گروه مافیایی شده و معشوق، یک خواننده ی نه چندان مشهور!
البته شخصیت پردازی، مثل بقیه شان، ضعیف! انگار کارگردان به بازیگر می گوید:« الان باید عصبانی باشی و پرخاش کنی،حالا هر چه دلت میخواهد بگو!!»
شخصیت اشرف، منجمد شده در یک حالت همیشگی. هنگام قتل، هنگام کشتار، هنگام ابراز عشق، هنگام غذا خوردن، هنگام ترحم، حتی هنگام گریه، تغییر زیادی نمی کند . ولی به هر حال نمیدانم چرا بازی او قابل تحمل تر از بقیه است. شاید به این دلیل که می توان باور کرد یک درونگرای عجیب و غریب که از کودکی عشقش را در دلش نگه داشته و البته به کشتن و دیدن پاشش خون عادت کرده باید هم معمولا خونسرد باشد.
شخصیت نیسان، انگار ارث پدرش را از همه طلب دارد! حتی وقتی از شرّ یک باند خطرناک ، خلاصش میکنند، خودش را به نفهمی میزند و فریاد میکشد که :«دست از سرم بردارید ، میخوام برم خونه. » تمام دیالوگ های او پرخاش و اخم و توپ و تَشَر است. » و انگار که میخواسته اند شخصیت او را نقطه ی مقابل اشرف درونگرای ساکت قرار دهند که اغراق کرده اند!!
چیعدم. پلیسی که عاشق خلافکار شده و همین عشق اجازه نمیدهد وظیفه اش را درست انجام دهد. او برای گیر انداختن اشرف، مثل آب خوردن آدم می کشد و کوچکترین اخمی به صورت نمی آورد . منتها نمیدانم چنین موجود خطرناکی چطور میتواند عاشق شود؟!
شخصیت گوردال . وقتی سکانس، سکانسی باشد که گوردال هم در آن حضور دارد، حتما صدای تلوزیون را کم کنید. اینکه یک نفر همیشه در حال هوار کشیدن باشد حتما حنجره اش را بعد مدتی از دست میدهد ، ولی گوردال همچنان دارد فریاد میزند و احتمالا حنجره سیلیکونی دارد. و بخش دیگر شخصیت او زن بازی و عیاشی است. عجیب آن است که کارگردان میخواهد این زن بارگی را بانمک هم نشان دهد. عجبا
فاروق. نابغه، کتابخوان، همه چیز دان. هم اهل حساب و کتاب های پیچیده است هم اشعار عاشقانه. همان کسی که احتمالا به نظر نمی رسد عضو مافیا باشد، اما یک خیانت، قلب حساس او را به تکه سنگی تبدیل کرده است. آه! زیادی ادبی نوشتم.
ایرماک. چشمان سرد آبی و قلب گرم سرخ. یک زن قوی،منطقی با اعتماد به نفس بالا. البته این پوسته ای است که او برای خودش ساخته و زمانی که فکرش را نمی کنید گریه ها و نگرانی های او را هم می توانید میبینید.
مسلم. نامش را مطابق شخصیتش انتخاب کرده اند. او نمیتواند اعتقادات مذهبی اش را کنار بگذارد و از طرفی، حس وفاداری بی حد او به اشرف، او را وادار به خلاف میکند. آدم کشی از نگاه او حلال است و ربا خواری حرام!!
سریال اشرف رویا، با وجود شباهت های بسیار به سایر فیلمها و سریال های ترکی، داستانی دارد که حداقل من را به دیدن ادامه ی آن مشتاق می کند.
