واقعیتمجازی ؛
"ویراهستی" (یا واقعیت مجازی) (به انگلیسی: Virtual Reality) به اختصار ویآر (VR)، نوعی تجربه همانندسازی شده است که کاملاً همانند یا متفاوت از دنیای واقعی است. کاربردهای ویراهستی متفاوت است و شامل سرگرمی (مثلاً بازیهای ویدیویی)، آموزش (مثلاً آموزش پزشکی یا نظامی) و تجارت (مثلاً جلسات مجازی) می شود.
در حال حاضر، سیستمهای استاندارد ویراهستی، هدستهای ویراهستی یا محیطهای چندگانه برای تولید تصاویر، صداها و سایر احساسات واقعی استفاده میکنند که حضور فیزیکی کاربر را در یک محیط مجازی شبیهسازی میکنند. فردی که از ابزارهای ویراهستی استفاده میکند قادر است به اطراف دنیای مصنوعی نگاه کند، در آن حرکت کند و با ویژگیها یا موارد(اجسام) مجازی تعامل داشته باشد. این افکت معمولاً توسط هدستهای ویراهستی متشکل از یک نمایشگر روی سر با یک صفحه نمایش کوچک در جلوی چشم ایجاد میشود، اما میتواند از طریق اتاقهایی با طراحی خاص با چندین صفحه نمایش بزرگ نیز ایجاد شود. ویراهستی معمولاً بازخورد شنیداری و تصویری را در بر میگیرد، اما ممکن است انواع دیگر بازخورد حسی و نیرویی را از طریق فناوری لمسی نیز امکانپذیر کند.
واقعیت افزوده ؛
واقعیت افزوده (به انگلیسی: Augmented Reality) یا مخفف آن اِیآر «AR» یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با کاربر) است، که عناصری را بر پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه میکند. این عناصر بر اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط حسگرهای ورودی مانند صدا، ویدئو، تصاویر گرافیکی یا دادههای جیپیاس میباشد، ایجاد میشود. واقعیت رایانهای مفهوم کلی واقعیت افزودهاست. در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمیشود بلکه فقط اضافه میشود. همچنین واقعیت افزوده تا حدودی شبیه به واقعیت مجازی است که توسط یک شبیهساز، دنیای واقعی را کاملاً شبیهسازی میکند. در واقع وجه تمایز بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده این است که در واقعیت مجازی کلیهٔ عناصر درک شده توسط کاربر، ساخته شده توسط رایانه هستند. اما در واقعیت افزوده بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک میکند، در دنیای واقعی وجود دارند و بخشی توسط رایانه ساخته شدهاند.
امروزه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده روز به روز در حال پیشرفت و گسترده شدن هستند . عموم علت این گسترش نیز فراهم شدن بستر استفاده از این فناوری ها برای عموم مردم است.