تو بخند،من گریه میکنم
توجه : هر نکته ای را که این جاست برعکس کنید تا راه درست را بشناسید.
یک سال از کشورمان خارج شویم وبرای زندگی به یک کشور خارجی برویم،بعد که برگشتیم به ملت ایران بگوییم شما ایرانی ها فلان،شما ایرانی ها بهمان.
از جدایی نادر از سیمین حمایت کنیم(ایهام:1-فیلم های بی هویت و آبرو برنده 2-طلاق)
به کشورهای خارجی برویم و آن جا بگوییم ایران بَده.
وارد سازمان مدیریت بحران شویم و بعد غافلگیر شویم.
هدف حوادث غافلگیری ماست زیرا آن ها بیکارند.
تصمیمات هری پاتری گرفته و بدون پشتوانه علمی آن را عملی کنیم.
آب دریای خزر را تخلیه کرده و وسط کویر لوت،دریای لوت درست کنیم.
زاینده رود را خشک کنیم که دیگر نزاید.
بچه های مان را به دانشگاه بفرستیم ،مهارت یاد بگیرند.
خودمان را جدی بگیریم نه کارمان را.
نظر مردم را کوچک شمرده ونظر خود را بزرگ .
اولویت شناسی را یاد بگیریم.
از توانایی های خود در جهت ناتوانی استفاده کنیم.
حتی از نقاط مثبت مان در جهت های منفی استفاده کنیم.
در مصرف گرا بودن خود را با کشورهای عربی و در حجاب با اروپا‌یی ها مقایسه کنیم.
به کسانی که آب اسراف می کنند تذکر ندهیم،آخر ممکن است از انتقادمان ناراحت شده و به ما حرف بدی بزنند؛و چون عدم رنجش خاطر ما از نابودی آب مهم‌تر است،دست به اقدام نزنیم.
راجع به مریم میرزاخانی فکر نکنیم،اگر هم فکر کردیم بحث حجاب اورا وسط بکشیم تا بحث اصلی گم شود.
بچه های باهوش نظیر میرزاخانی را مجبور کنیم به رشته تجربی بروند تا پزشک شوند(حتی اگر استعدادشان در این زمینه نیست)
مردم را درگیر خود و خود را درگیر مردم کنیم.
وقتی به میهمانی می رویم اول به خودمان سلام کنیم.
خود را مصداق بارز جمله (هر که او پربارتر،پر درد‌تر) بدانیم.
به افق خیره شده و از خود عکس گرفته و در اینستا بگذاریم.(زیرش چند جمله از احمد شاملو یا دکتر شریعتی بنویسیم تا فرهیخته شناخته شویم)
در دانشگاه بخوابیم و در خانه تحصیل کنیم.
بدل خارجی‌ها شویم و ضایع شویم #مسی
معلم رانندگی شویم و به هنر‌جوی خود بگوییم مثل ما معلم ها رانندگی کند و اگر گوش نداد سر او داد زده و اورا عامل خرابی ماشین‌مان در سال‌های آینده بدانیم.(بر اساس ماجرایی واقعی که برای نگارنده اتفاق افتاد)
فکر کنیم بهترین موسسات همیشه بهترین معلم‌ها را دارند.
دین را جدا از زندگی کردن بدانیم.
کلاس کنکور بزنیم.
در مترو با کسانی که هندزفری در گوششان است،گفتگو کنیم.
به خودمان بیاییم و از خودمان نرویم.(غرق در خود‌خواهی شدن)
بدون گفتن نکات خوب طرف مقابل از او انتقاد کنیم.
