سلام.
شاید خیلیامون دوس داریم مورد توجه امام حسین علیه السلام قرار بگیریم و فکر می کنیم باید یه کار اساسی و خاص انجام بدیم.
درسته که هرکسی طبق ظرفیت و استعداد و توانی که داره، وظیفه و تکلیفش هم فرق داره؛ ولی باید این نکته مهم رو بدونیم که اون چیزی که ما رو مورد توجه ارباب قرار می ده اخلاصمون در ابراز محبت به ایشونه. هرجا هستیم ولو یه کار ساده، خجالت نکشیم و براشون خادمی کنیم.
اون وقته که یه روزی، یه رزق هایی رو می رسونن که خودمون هم هیچ وقت به ذهنمون نمی رسیده.
یادمون باشه که این خانواده کرامت، هیچ وقت مدیون کسی نمی مونن. همین دنیا هم جبران می کنن. اون دنیا هم از فضل دستگیری می کنن.
این داستان زیبا رو بخونید و لذت ببرید:
آیة الله العظمی سید محمد کاظم طباطبایی یزدی مشهور به «صاحب عروه» یک قطعه کفن برای خودشان خریده بودند. در حرم امیرمؤمنان علیه السّلام همۀ قرآن را بر آن نوشته، سپس در حرم امام حسین(علیه السلام) زیارت عاشورا را با تربت بر اطراف آن نوشته بودند.
ایشان برای صله ارحام عازم یزد می شوند و در این سفر این کفن را با خودشان به یزد می برند. در شب اول ورودشان به یزد، در منزل یکی از دخترانشان استراحت می کنند.
?حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) به خواب ایشان آمده و می فرمایند:
یکی از دوستان ما فوت کرده و در مزار یزد منتظر کفن است. ما دوست داریم این کفن به او اهداء شود.
ایشان بیدار می شود و می خوابد. دوبار دیگر این رؤیا تکرار می شود!
ایشان لباس پوشیده به قبرستان یزد می رود و می بیند شخصی به نام کریم سیاه فوت کرده، او را غسل داده، روی سنگ نهاده، منتظر کفن هستند...
تا ایشان می رسد، می گویند: کفن را آوردند.
مرحوم یزدی از آن ها می پرسد: شما کی هستید؟!
می گویند: همان آقایی که به شما امر فرموده کفن بیاورید، به ما نیز امر فرموده که برای تجهیز و دفن ایشان به این جا بیاییم.
مرحوم یزدی می پرسد: این شخص کیست؟
می گویند: او شخصی به نام کریم سیاه است، یک فرد معمولی! ولی عاشق امام حسین(علیه السلام) بود. در هر کجا مجلسی به نام امام حسین(علیه السلام ) برگزار می شد، او بدون هیچ تکلّفی حاضر می شد.
?جرعه ای از کرامات امام حسین علیه السلام،ص ۹۷
