در این دنیای دنگال، هرچه آرزوهای دورخیزمان بیشتر باشد، امیدهایمان زودتر می شکند، چراکه عمر کوتاهمان کفاف تمام رسیدن ها را نمی دهد، پس به ناچار باید قامت آرزوهایمان را کوتاه تر کنیم.
سخت تر آنکه ذهن کمالجوی انسان به راحتی این شکنجه را تاب نمی آورد و درنهایت کار خودش را میکند بی آنکه سرگذشت مردگان را سرلوحه خود قرار دهد.
