در این متن قصد دارم توضیح مختصری درباره ورزش ووشو برای آشنایی بیشتر کاربران قرار دهم. امیدوارم که مفید واقع شود.
تا چند سال پیش کسی اسمی از ورزش ووشو نشنیده بود. با حضور خواهران منصوریان در برنامه ماه عسل این ورزش کمی شناخته شد و باعث شد که عموم افراد جامعه نام ووشو به گوششان بخورد.
ورزش ووشو در دسته ورزش های رزمی قرار گرفته و شامل دو بخش تالو و ساندا است. تالو به معنای اجرای فرم و مبارزه با حریف فرضی می باشد، اما ساندا یا سانشو مبارزه واقعی بین دو حریف روی سکو است.
تالو سبک های مختلفی دارد. اجرای فرم دست، سلاح بلند و سلاح کوتاه کلی ترین آن ها هستند. هر کدام از این دسته ها به سبک های ریز تر و تخصصی تری تقسیم می شوند.
این ورزش روی فرش تالو یا تالو فیلد اجرا می شود و داوران برای تعیین مقام های برتر به اجرای فرم ورزشکاران امتیاز می دهند.
در ساندا که بخش مبارزه ای ووشو می باشد، ورزشکاران روی سکویی به اندازه 8×8 متر به مبارزه می پردازند. در ساندا ضربات بوکس، پا، درگیری (کشتی و پاگیری) آزاد است و توسط پنج داور دور زمین و سر داور امتیاز دهی به بازیکنان انجام می شود. داور وسط مسئولیت نمایش علامت های مخصوص و اعلام برنده را به عهده دارد.
ساندا به عنوان کامل ترین ورزش رزمی جهان شناخته شده و لقب سلطان مبارزات رینگی را به خود اختصاص داده است. سانداکاران باید از برخی تجهیزات ایمنی برای کاهش آسیب در حین بازی استفاده کنند. هوگو، کلاه، لثه، دستکش، کاپ یا نانشی از تجهیزات اجباری هستند. استفاده از ساقبند در رده سنی بزرگسالان ممنوع و روپایی اختیاری می باشد.
همانند سایر ورزش های رزمی در ووشو هم کمربندهایی برای تعیین سطح ووشوکاران وجود دارد که به آن ها شالبند می گوییم. شالبندهای ووشو به ترتیب سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه ای، قرمز و مشکی هستند.
