خب اومدم چند تا داستان های شخصیت های معروف سایت کریپی پاستا چیز میز بزارم :]داستان شماره ۱سالی sally تابستان آن سال خوب و گرم بود. خورشید مثل همیشه گرما را به پوست شما آورد. نسیم سبکی که در محله جاروب می کرد روزها را خیلی گرم و سرد نمی کرد. به سادگی هوا عالی بود. اما یک تابستان سالی هرگز فراموش نخواهد کرد.
سالی دختری جوان ، هشت ساله ، موهای قهوه ای فرفری و بلند و چشمانی سبز روشن بود. او همیشه مودب بود ، هرگز دروغ نمی گفت ، و همانطور که به او گفته شده بود عمل می کرد. مادر و پدرش به سادگی او را می پرستیدند ، آنها نمی توانستند دختر بهتری بخواهند.
وقتی سالی با دوستانش در خارج از خانه آنها بازی می کرد ، سالی خندید. بازیهای مختلف مانند طناب کشی و طناب زدن. حتی عروسک و برچسب. مادر سالی از نگاه معصوم به گرمی لبخند زد و دستانش را روی پیش بندش پاک کرد و صدا زد.
"سالی! حالا بیا داخل ، وقت ناهار است! " سالی از عروسکش سر بلند کرد و لبخند زد.
"خوب ، مامان!"
نشسته پشت میز شام ، سالی با هیجان از اینکه چه کسی می داند کمی روی صندلی خود برگشت. مادرش یک ساندویچ کره بادام زمینی و ژله را با پوسته های بریده شده قرار داد. مقداری هویج و کرفس می چسبد و آب می خورد.
"متشکرم ، مادر."
"خوش امدی عزیزم." هنگامی که کودک شروع به گرفتن ساندویچ خود کرد ، مادرش روبروی دختر نشسته و با خوردن غذا لبخند زد. "حدس بزن چی شده! عموی تو جانی دارد می آید. " سالی نگاهی به بالا انداخت و لبخندی زد ، گوشه لب هایش آثاری از کره بادام زمینی داشت.
"مامان! مونله ، جامی ؟؟ " او از طریق غذای خود تکرار کرد. مادرش خندید و سرش را تکان داد.
"مه. او می آید تا به پدر در کارش کمک کند ، و همچنین از شما مراقبت کند. شاید همه ما هم بتوانیم به کارناوال برویم! " سالی بقیه لقمه اش را سریع جوید و قورت داد.
"آیا سارا و جنی هم می توانند بیایند؟" مادرش با فکر به بالا نگاه کرد.
"خوب ، این باید مادر و پدرشان بگویند. اما اگر می توانند ، حتماً! " دوباره کودک خندید و دوباره روی صندلی خود برگشت ، حالا که از تعطیلات تابستانی امسال حتی بیشتر هیجان زده است.
طی چند روز آینده ، دایی جانی با اتومبیل خود را به خانه رساند. مرد که از اتومبیل خود بالا آمده بود ، دستانش را روی سرش کشید و آهی خسته را بیرون داد.
"عمو جانی!" صدای کوچکی جیرجیرک شد و توجه مرد را به خود جلب کرد. سالی طناب پرشی را که با آن بازی می کرد پایین انداخت و به آغوش خانواده دوید و او را در آغوش گرفت.
"سلام ، سال! حال شما چطور بوده است؟ " او خواست كه با راحتي دختر را بلند كند و در آغوشش بگیرد. دختر خندید و به دوستانش نگاه کرد ، که حالا در مسیر آنها تکان می خوردند.
"من با سارا و جنی بازی کرده ام. بیایید برویم داخل و به مادر بگوییم شما اینجا هستید! "
"ایده خوبی به نظر میرسد." لبخندی زد و داخل خانه رفت و زن را صدا زد. "ماری! من اینجا هستم!" او تماس گرفت و به دنبال او سالی از او تقلید کرد.
"مادر! او اینجاست ...! " خانم خانه با عجله از آشپزخانه بیرون آمد و لبخند زد تا جانی را درست کرد.
"جانی ، تو سالم و سالم به اینجا رسیده ای." مرد دختر را روی زمین انداخت و به پایین او لگدی زد تا او را به زمین بفرستد. و زن را بغل کرد.
"البته من کردم. چرا دیگر من سالم و سالم به اینجا نمی آمدم؟ " او خندید و با زن به داخل آشپزخانه رفت. سالی با پای پیاده روی در ورودی را صدا کرد و صدا زد که برای بازی به بیرون برمی گردد.
"اطمینان حاصل کنید که قبل از تاریکی هوا وارد شده اید!"
"بله خانم!" و دختر بیرون رفت.
هنگامی که شام نزدیک می شد ، پدر سالی به خانه آمد ، خوشحال از دیدن برادرش نیز آنجا بود. با دخترش که وارد خانه شد ، با دست دادن و در آغوش گرفتن به سمت جانی قدم زد.
"خوشحالم که مردت را دیدم ، چطور بودی؟" او دستهایش را که به صورت صلیب در آمده بود ، تماشا کرد و همسرش را دید که میز را برای شام چیده است. جانی شانه هایش را بالا انداخت و با شست هایش بازی کرد.
"من و کارن از هم جدا شدیم."
"اوه ، خیلی وحشتناک است ، متاسفم .." جانی سرش را با لبخند تکان داد.
"نه ، اشکالی ندارد. خوشحالم ، می توانم آزادانه حرکت کنم بدون اینکه شخصی دائماً بخواهد بداند من کجا هستم و چه کار می کنم. " این دو نفر با هم خندیدند و راهی سفره غذا شدند تا غذا بخورند. "مامان"
"متشکرم ، خوشحالم که این را دوست داری."
"مه! جالب است مادر. " بزرگترها از ستایش کودک لبخند زدند و خندیدند.
بشقاب بعد از بشقاب خالی بود و سالی بارها و بارها خمیازه کشید و چشم هایش را با دستانش مالید. مادرش لبخندی زد و آرام پشتش را مالش داد.
"به نظر می رسد کسی خسته است. وقت خواب!" سالی سرش را تکون داد و از روی صندلی بلند شد و بشقابش را برداشت و آن را به سمت سینک ظرفشویی برد. مادرش برخاست تا او را به رختخواب ببرد ، اما جلوی جان را گرفت تا بازوی او را بگیرد.
"من او را به رختخواب خواهم برد." او لبخند زد و در ازای آن یکی را به دست آورد.
"خوب ، ممنون جان." مرد سرش را تکان داد و تماشای راه رفتن زن برای تمیز کردن ظرف ها و قرار دادن باقی مانده را مشاهده کرد. سپس به دیدن برادرش که برای شستن دستشویی به حمام می رود نگاه کرد و دختر جوان را به دنبال اتاق خود دنبال کرد.
جان لبخندی زد و در پشت سرش را بست و دخترک را دید که لباسش را می پوشد تا لباس خواب بپوشد.
"شما به کمک نیاز دارید؟" او پرسید ، در حالی که دخترک نگاه می کرد و سرش را تکان می داد. "خوب ، بیایید ببینیم چه چیزی گرفتی." مرد در کنار او والس شد و شروع به جستجوی لباس های مختلف او کرد. "شما تعدادی چاپ توت فرنگی دارید. شرط می بندم که در خواب روی بو مانند آنها خواهی بود. " پیراهن را بالا گرفت و به او نشان داد و چند دم عمیق به آن داد. سالی خندید و سرش را تکان داد ، نشان داد که نمی خواهد لباس خواب توت فرنگی اش را بپوشد. جانی سرش را تکون داد و پیراهن را عقب گذاشت ، سپس پیراهن دیگری را که یک شاخ روی آن بود بیرون آورد. "این یکی چی؟ شرط می بندید که اینجا با خانم تک شاخ سوار می شوید. " دوباره کودک خندید و سرش را تکان داد. مرد قبل از قرار دادن عقب ، یک هاف کوچک را بیرون داد. سپس یک لباس شب سفید معمولی بیرون آورد. "چگونه در مورد این؟ با این کار بتوانید به یک شاهزاده خانم تبدیل شوید. " چشمان سالی روشن شد و با هیجان دستانش را زد و سرش را تکان داد.لباس را روی تختش گذاشت و دستش را به سمت او گرفت و شروع به باز كردن دكمه های پیراهن كرد.
"من می توانم دایی لباس بپوشم." او با لبخند گفت ، نگاهی به دستانش روی پیراهنش انداخت. مرد لبخندی زد و سرش را تکان داد و ادامه داد تا پیراهن او کار کند.
"شرط می بندم که می توانی ، اما خسته ای ، و چرا کمک نمی کنی؟" او پرسید ، چند بار که سالی سرش را تکون داد. هنگامی که دکمه های پیراهن او را باز کرد ، او آن را از روی شانه های او لغزید و یک شکم خوب به شکم او داد ، و او را خندید. پوزخندی زد و لبه شورت او را گرفت و پایین کشید. سرانجام ، مرد یک دست لباس شب او را گرفت و دهانه را بالای سرش هل داد ، مطمئن شد که بازوانش می توانند از طریق آستین ها عبور کنند. "همه چیز تموم شد!" او با خوشحالی گفت ، وقتی لبخند دخترک را نگاه می کند ، وقتی بالای تختش را می بندد ، خنده می زند. جانی بلند شد و لباسهایش را برداشت ، در باز شد و مادر سالی آمد تا او را داخل کند.
"آماده خواب هستی؟" او خواست که دور تخت راه برود. جانی سرش را بلند کرد و با عجله به طرف دیگر تخت رفت.
"من او را وارد خواهم کرد ، مشکلی نیست؟" ماری به او نگاه کرد و با تکان دادن سرش لبخندی زد.
"البته که نه." به دخترش نگاه كرد و تكيه داد و پيشاني كودك را بوسيد. "عزیزم شب بخیر."
"مادر بخیر." با دادن انگشت شست به پیشانی دختر ، مالش ملایمی به او داد ، زن لباسی را که جانی داشت از دست گرفت و از اتاق بیرون رفت. جانی به مادر لبخند زد و به سمت سوئیچ چراغ رفت و آن را براند. او با احتیاط در اتاقش را بست و آن را قفل کرد. به آرامی ، بالای شانه اش را به سمت سالی نگاه کرد. جانی لبخند مضحک و کجی به لب داشت.
بعد از چند روز بعد ، ماری متوجه شد که سالی خودش بازی نمی کند. او به لبخند لبخندش نمی زد. او خردکن نبود و با همان خوشحالی صحبت نمی کرد. قبل از رفتن ماری برای بازی با دوستانش ، ماری دست کودک را گرفت و او را به کناری برد. سالی با نگاهی گیج به مادرش نگاه کرد.
"عزیزم ، حال خوبی داری؟" او در حالی که به زانو درآمده بود و از بلند قدی کودک بود پرسید. سالی بی حال به او خیره شد و آرام آرام شروع به گریه کرد. مادرش با گیجی چشمانش را گشاد کرد. "سالی؟"
"مامانا ... من ... من نمی خواستم t-to ..." دختر با اینکه صدای هق هق هق هق هق هق هق هق هق هق داد ، توانست گفت.
"نمی خواستم چه کار کنم عزیزم؟"
"II .. من نمی خواستم t- بازی کنم ... من نمی خواستم - او را بازی کنم ..." کودک به مادرش نگاه کرد و او را محکم بغل کرد. "H ... او m-me ched A را لمس کرد و باعث شد من h-him را لمس کنم!" ماری اخم کرد و به آرامی شروع به نوازش موهای کودک کرد و او را دلداری داد. به آرامی او را هل دهید تا آرام شود.
"shhh ، اشکالی ندارد. مامان الان اینجاست. " این یک کابوس بود ، همین. دختر یک کابوس ترسناک داشت. "اکنون همه چیز خوب است ، خوب؟ دیگر نگران این موضوع نباشید. " او تماشا کرد که سالی به او نگاه می کند ، و نفس هایش از گریه خرد شده است و لبخند زد.
مادرش لبخندی زد و پیشانی او را بوسید.
"حالا برو غرق شو ، نمی خواهی با چهره ات کثیف با دوستانت بازی کنی." سالی صدای خنده کوچکی را بیرون داد و به سمت دستشویی فرار کرد تا صورتش را بشوید.
بعداً همان روز ، جانی و برادرش از محل کارشان به خانه برگشتند. فرانک وقتی دید سالی به سمت او موج می زند آهی کشید و لبخند زد. پدر دست تكان داد و در اتومبیل را بست و به خانه می رفت. جانی هم نگاهش را به سالی انداخت و لبخند زد و برایش تکان داد. لبخند کودک به آرامی پژمرده شد ، و شادی کمتری را در آن نشان داد ، اما همچنین برگشت. جانی نیز با شنیدن مکالمه بین برادرش و همسرش ، داخل خانه رفت و مکث کرد.
"سالی چی ؟؟" فرانک پرسید.
"او یک کابوس دید. یکی خیلی بد. او گفت: "او" او را لمس کرد. "
"خوب ، چه کسی" او "است ؟؟"
"نمی دانم ، فرانک ... اما ، این فقط یک کابوس بود. من فقط می خواستم به شما اطلاع دهم که با او چه می گذرد و اینکه چرا او متفاوت رفتار می کرد. "
جانی با عصبانیت ابروهایش را خم کرد و بندهایش سفید شد. سپس ، سریع آرام شد ، سریع فکر کرد. لبخندی زد و وارد اتاق شد و باعث شد به نظر برسد مثل اینکه او فقط وارد مکالمه آنها شده و ابروهایش را بالا آورده است.
"اوه .. آیا من چیزی را قطع کردم؟" او پرسید ، در حالی که زن و شوهر سرشان را تکان می دادند. جانی دوباره لبخندی زد و انگشتش را به سمت ماشین پرت کرد. "من قصد دارم به فروشگاه بروم ، شما به هر چیزی احتیاج دارید ، ماری؟" زن لبخندی زد و به سمت آشپزخانه نگاه کرد.
"بله ، در واقع. آیا می توانید مقداری تخم مرغ ، شیر ، نان و آب برای من تهیه کنید؟ " جانی سرش را تکون داد و قصد داشت آنجا را ترک کند تا مکث کند.
"سالی نیز می خواست همراه شود ، فقط می خواست به شما اطلاع دهد." ماری لبخند زد.
"ممنون جان." دوباره سرش را تکون داد و راه خودش را از خانه بیرون زد. کلیدهای در دست با دوستانش که به سالی نگاه می کرد ، دستش را روی دهانش گرفت.
"سالی!" کودک به او نگاه کرد و خیره شد. "بیا ، برویم به فروشگاه!" جان خود را به سمت ماشین سوق داد و با اشاره به دختر گفت که او را دنبال کند. سالی لحظه ای آنجا نشست و عروسک های خود را روی چمن ها گذاشت.
"من برمی گردم ، لطفاً مراقب مارزپان و لیلی باشید." جنی و سارا با تکان دادن سر لبخند زدند و بدون او بازی عروسک خود را ادامه دادند. سالی با اکراه دور ماشین را گرفت ، روی صندلی مسافر بالا رفت و خودش را در آنجا محكم كرد. "مامان دوست داشت تو به فروشگاه بروی؟" او پرسید. جانی سرش را تکان داد و کلیدها را در احتراق قرار داد ، آن را روشن کرد و از بزرگراه عقب رفت.
"بله ، او می خواهد من برای او مقداری غذا تهیه کنم. شاید من هم بتوانم برای شما چیزی بیاورم. " پوزخند زد و به بچه نگاه کرد. سالی با عصبی لبخند زد و به جلو نگاه کرد ، و در حال دیدن مناظر بود. به محض رسیدن آنها به جاده منتهی به فروشگاه ، سالی متوجه شد كه سرعتش برای تبدیل شدن به پارکینگ كاهش نمی یابد. ابروهایش را توپی زد ، گیج شد و به او نگاه کرد.
"عمو جانی ، فروشگاه از آن راه برگشته است." او با اشاره به جهت فروشگاه مواد غذایی کل گفت: اما از آن مرد چیزی برنیامد. او فقط به رانندگی ادامه داد ، لبخندی بسیار ضعیف بر لبانش. کودک بلند شد و به پشت صندلی عقب نگاه کرد و تماشا کرد که فروشگاه آرام آرام کوچکتر می شود تا جایی که از دید خارج می شود. کودک که متوجه شد آنها به خرید مواد غذایی نمی روند ، رانندگی عموی خود را به سمت پارکینگ کوچک پارک عمومی در نزدیکی شهر تماشا کرد. روزهای یکشنبه هیچکس به پارک نمی رفت. سالی احساس عصبی کرد ، نفسش سریع شد و مرد چشمان گشاد را تماشا کرد. جانی ماشین را به پارک انداخت و اشتعال را خاموش کرد و به کودک نگاه کرد. خشم به وضوح در ویژگی های او نشان داده شده است.
"شما به مادر خود گفتید چه اتفاقی افتاده است؟" او پرسید ، در حالی که دختر با عصبانیت سرش را تکان می داد ، نه. "شما بازی را درست انجام نمی دهی ، سالی." لحن او تقریباً آواز کمی داشت. مرد دستش را دراز كرد و دختر را نادیده گرفت كه در تلاشش بود و التماس های زمزمه اش را نادیده گرفت. "تو گفتی بازی را با من بازی می کنی ، سالی ، به من دروغ گفتی." مرد با باز كردن درب اتومبیل در كنار او ، همراه با كودك از آن بالا رفت و او را به زمین كشید ، و سریع او را به پایین متصل كرد. بی توجهی به گریه ها و مچ گیری از کودک. "شما باید بخاطر نقض قوانین مجازات شوید." او با آن لحن ملایم آوازخوان گفت و شروع به باز كردن كمربندش كرد.
"همین حالا ، یک زن و شوهر جسد سالی ویلیامز هشت ساله را در پارک جامعه پیدا کردند. جستجوی یک هفته ای اکنون بسته شده است. امشب ساعت 9 بیشتر شود. "
او می توانست سوگند یاد کند که قبل از بالا رفتن از رختخواب در خود را ببندد. حدس می زنم فراموش کردم ... نوجوان از گرما و راحتی تختخواب خود بلند شد و از اتاق عبور کرد و در را بست. قبل از اینکه بتواند دوباره به داخل جلد خود برود ، نهر بیرون سالن بلند شد. پدر و مادرش بالا بودند؟ حتماً او را بررسی کرده اند تا ببینند آیا خوابیده است یا چیز دیگری. به محض اینکه پاهایش پوشیده شد ، نوجوان با شنیدن صدای ضعیف گریه یخ زد؟ هرچند ، به نظر کودک می رسید. دختر یکبار دیگر به آرامی از رختخواب بلند شد ، راه خود را به سمت در خود باز کرد و آن را باز کرد. گریه بیرون اتاقش بلندتر به نظر می رسید. نوجوان به دنبال صداهای زمزمه ، از تاریکی نگاه می کرد و از راهرو پنهان می شد. پس از پایان کار ، دختر نفس نفس زد. نشسته روی زمین مقابل پنجره مهتابی ، یک دختر کوچک بود.قوز کرده بود و گریه می کرد. چگونه او وارد خانه آنها شد؟ از راه پنجره؟ با قورت دادن سخت ، نوجوان صحبت کرد.
"چه کسی ... شما کی هستید؟ چگونه وارد خانه من شدی؟ " او پرسید.
ناگهان گریه قطع شد. کودک به آرامی دستان لرزانش را از صورتش دور کرد و به پشت او نگاه کرد و کمی لرزان شد. خون جای اشک های او را گرفت و دست هایش را لکه دار کرد. در لابه لای سرش لخته ای عمیق از خون و مو وجود داشت که از زخم صورتش و لباس شب کثیفش نشت کرده بود. چشمان سبز روشن او به نظر می رسید درست از طریق روح او دیده می شود.
"این خانه من است…." کودک صحبت می کرد ، صدای او خشن بود ، به نظر می رسید انگار که برای صحبت کردن تلاش می کند. بدن دختر هنگام بلند شدن به سمت پاها و برگشتن به سمت نوجوان ، عجیب بدنش را لرزاند و تکان داد. پاهایش کثیف بود ، انگار که از لجن رد شده باشد. خراشها زانوها و پاهایش را پوشانده و انتهای لباسش پاره و پاره شده بود. نام سالی به جلو دوخته شد. دختر با دست آغشته به خون خود را دراز کرد و به آرامی لبخند زد ، و خون او دندان هایش را لکه دار کرد. امید وارم لذت برده باشید داستان سالی یکی از مشهور ترین داستان های کریپی پاستا هست :]اگه از کریپی پاستا داستان درخواستی داشتید بگید و دیگه بای بای
داستان شماره ۱
سالی sally
تابستان آن سال خوب و گرم بود. خورشید مثل همیشه گرما را به پوست شما آورد. نسیم سبکی که در محله جاروب می کرد روزها را خیلی گرم و سرد نمی کرد. به سادگی هوا عالی بود. اما یک تابستان سالی هرگز فراموش نخواهد کرد.
سالی دختری جوان ، هشت ساله ، موهای قهوه ای فرفری و بلند و چشمانی سبز روشن بود. او همیشه مودب بود ، هرگز دروغ نمی گفت ، و همانطور که به او گفته شده بود عمل می کرد. مادر و پدرش به سادگی او را می پرستیدند ، آنها نمی توانستند دختر بهتری بخواهند.
وقتی سالی با دوستانش در خارج از خانه آنها بازی می کرد ، سالی خندید. بازیهای مختلف مانند طناب کشی و طناب زدن. حتی عروسک و برچسب. مادر سالی از نگاه معصوم به گرمی لبخند زد و دستانش را روی پیش بندش پاک کرد و صدا زد.
"سالی! حالا بیا داخل ، وقت ناهار است! " سالی از عروسکش سر بلند کرد و لبخند زد.
"خوب ، مامان!"
نشسته پشت میز شام ، سالی با هیجان از اینکه چه کسی می داند کمی روی صندلی خود برگشت. مادرش یک ساندویچ کره بادام زمینی و ژله را با پوسته های بریده شده قرار داد. مقداری هویج و کرفس می چسبد و آب می خورد.
"متشکرم ، مادر."
"خوش امدی عزیزم." هنگامی که کودک شروع به گرفتن ساندویچ خود کرد ، مادرش روبروی دختر نشسته و با خوردن غذا لبخند زد. "حدس بزن چی شده! عموی تو جانی دارد می آید. " سالی نگاهی به بالا انداخت و لبخندی زد ، گوشه لب هایش آثاری از کره بادام زمینی داشت.
"مامان! مونله ، جامی ؟؟ " او از طریق غذای خود تکرار کرد. مادرش خندید و سرش را تکان داد.
"مه. او می آید تا به پدر در کارش کمک کند ، و همچنین از شما مراقبت کند. شاید همه ما هم بتوانیم به کارناوال برویم! " سالی بقیه لقمه اش را سریع جوید و قورت داد.
"آیا سارا و جنی هم می توانند بیایند؟" مادرش با فکر به بالا نگاه کرد.
"خوب ، این باید مادر و پدرشان بگویند. اما اگر می توانند ، حتماً! " دوباره کودک خندید و دوباره روی صندلی خود برگشت ، حالا که از تعطیلات تابستانی امسال حتی بیشتر هیجان زده است.
طی چند روز آینده ، دایی جانی با اتومبیل خود را به خانه رساند. مرد که از اتومبیل خود بالا آمده بود ، دستانش را روی سرش کشید و آهی خسته را بیرون داد.
"عمو جانی!" صدای کوچکی جیرجیرک شد و توجه مرد را به خود جلب کرد. سالی طناب پرشی را که با آن بازی می کرد پایین انداخت و به آغوش خانواده دوید و او را در آغوش گرفت.
"سلام ، سال! حال شما چطور بوده است؟ " او خواست كه با راحتي دختر را بلند كند و در آغوشش بگیرد. دختر خندید و به دوستانش نگاه کرد ، که حالا در مسیر آنها تکان می خوردند.
"من با سارا و جنی بازی کرده ام. بیایید برویم داخل و به مادر بگوییم شما اینجا هستید! "
"ایده خوبی به نظر میرسد." لبخندی زد و داخل خانه رفت و زن را صدا زد. "ماری! من اینجا هستم!" او تماس گرفت و به دنبال او سالی از او تقلید کرد.
"مادر! او اینجاست ...! " خانم خانه با عجله از آشپزخانه بیرون آمد و لبخند زد تا جانی را درست کرد.
"جانی ، تو سالم و سالم به اینجا رسیده ای." مرد دختر را روی زمین انداخت و به پایین او لگدی زد تا او را به زمین بفرستد. و زن را بغل کرد.
"البته من کردم. چرا دیگر من سالم و سالم به اینجا نمی آمدم؟ " او خندید و با زن به داخل آشپزخانه رفت. سالی با پای پیاده روی در ورودی را صدا کرد و صدا زد که برای بازی به بیرون برمی گردد.
"اطمینان حاصل کنید که قبل از تاریکی هوا وارد شده اید!"
"بله خانم!" و دختر بیرون رفت.
هنگامی که شام نزدیک می شد ، پدر سالی به خانه آمد ، خوشحال از دیدن برادرش نیز آنجا بود. با دخترش که وارد خانه شد ، با دست دادن و در آغوش گرفتن به سمت جانی قدم زد.
"خوشحالم که مردت را دیدم ، چطور بودی؟" او دستهایش را که به صورت صلیب در آمده بود ، تماشا کرد و همسرش را دید که میز را برای شام چیده است. جانی شانه هایش را بالا انداخت و با شست هایش بازی کرد.
"من و کارن از هم جدا شدیم."
"اوه ، خیلی وحشتناک است ، متاسفم .." جانی سرش را با لبخند تکان داد.
"نه ، اشکالی ندارد. خوشحالم ، می توانم آزادانه حرکت کنم بدون اینکه شخصی دائماً بخواهد بداند من کجا هستم و چه کار می کنم. " این دو نفر با هم خندیدند و راهی سفره غذا شدند تا غذا بخورند. "مامان"
"متشکرم ، خوشحالم که این را دوست داری."
"مه! جالب است مادر. " بزرگترها از ستایش کودک لبخند زدند و خندیدند.
بشقاب بعد از بشقاب خالی بود و سالی بارها و بارها خمیازه کشید و چشم هایش را با دستانش مالید. مادرش لبخندی زد و آرام پشتش را مالش داد.
"به نظر می رسد کسی خسته است. وقت خواب!" سالی سرش را تکون داد و از روی صندلی بلند شد و بشقابش را برداشت و آن را به سمت سینک ظرفشویی برد. مادرش برخاست تا او را به رختخواب ببرد ، اما جلوی جان را گرفت تا بازوی او را بگیرد.
"من او را به رختخواب خواهم برد." او لبخند زد و در ازای آن یکی را به دست آورد.
"خوب ، ممنون جان." مرد سرش را تکان داد و تماشای راه رفتن زن برای تمیز کردن ظرف ها و قرار دادن باقی مانده را مشاهده کرد. سپس به دیدن برادرش که برای شستن دستشویی به حمام می رود نگاه کرد و دختر جوان را به دنبال اتاق خود دنبال کرد.
جان لبخندی زد و در پشت سرش را بست و دخترک را دید که لباسش را می پوشد تا لباس خواب بپوشد.
"شما به کمک نیاز دارید؟" او پرسید ، در حالی که دخترک نگاه می کرد و سرش را تکان می داد. "خوب ، بیایید ببینیم چه چیزی گرفتی." مرد در کنار او والس شد و شروع به جستجوی لباس های مختلف او کرد. "شما تعدادی چاپ توت فرنگی دارید. شرط می بندم که در خواب روی بو مانند آنها خواهی بود. " پیراهن را بالا گرفت و به او نشان داد و چند دم عمیق به آن داد. سالی خندید و سرش را تکان داد ، نشان داد که نمی خواهد لباس خواب توت فرنگی اش را بپوشد. جانی سرش را تکون داد و پیراهن را عقب گذاشت ، سپس پیراهن دیگری را که یک شاخ روی آن بود بیرون آورد. "این یکی چی؟ شرط می بندید که اینجا با خانم تک شاخ سوار می شوید. " دوباره کودک خندید و سرش را تکان داد. مرد قبل از قرار دادن عقب ، یک هاف کوچک را بیرون داد. سپس یک لباس شب سفید معمولی بیرون آورد. "چگونه در مورد این؟ با این کار بتوانید به یک شاهزاده خانم تبدیل شوید. " چشمان سالی روشن شد و با هیجان دستانش را زد و سرش را تکان داد.لباس را روی تختش گذاشت و دستش را به سمت او گرفت و شروع به باز كردن دكمه های پیراهن كرد.
"من می توانم دایی لباس بپوشم." او با لبخند گفت ، نگاهی به دستانش روی پیراهنش انداخت. مرد لبخندی زد و سرش را تکان داد و ادامه داد تا پیراهن او کار کند.
"شرط می بندم که می توانی ، اما خسته ای ، و چرا کمک نمی کنی؟" او پرسید ، چند بار که سالی سرش را تکون داد. هنگامی که دکمه های پیراهن او را باز کرد ، او آن را از روی شانه های او لغزید و یک شکم خوب به شکم او داد ، و او را خندید. پوزخندی زد و لبه شورت او را گرفت و پایین کشید. سرانجام ، مرد یک دست لباس شب او را گرفت و دهانه را بالای سرش هل داد ، مطمئن شد که بازوانش می توانند از طریق آستین ها عبور کنند. "همه چیز تموم شد!" او با خوشحالی گفت ، وقتی لبخند دخترک را نگاه می کند ، وقتی بالای تختش را می بندد ، خنده می زند. جانی بلند شد و لباسهایش را برداشت ، در باز شد و مادر سالی آمد تا او را داخل کند.
"آماده خواب هستی؟" او خواست که دور تخت راه برود. جانی سرش را بلند کرد و با عجله به طرف دیگر تخت رفت.
"من او را وارد خواهم کرد ، مشکلی نیست؟" ماری به او نگاه کرد و با تکان دادن سرش لبخندی زد.
"البته که نه." به دخترش نگاه كرد و تكيه داد و پيشاني كودك را بوسيد. "عزیزم شب بخیر."
"مادر بخیر." با دادن انگشت شست به پیشانی دختر ، مالش ملایمی به او داد ، زن لباسی را که جانی داشت از دست گرفت و از اتاق بیرون رفت. جانی به مادر لبخند زد و به سمت سوئیچ چراغ رفت و آن را براند. او با احتیاط در اتاقش را بست و آن را قفل کرد. به آرامی ، بالای شانه اش را به سمت سالی نگاه کرد. جانی لبخند مضحک و کجی به لب داشت.
بعد از چند روز بعد ، ماری متوجه شد که سالی خودش بازی نمی کند. او به لبخند لبخندش نمی زد. او خردکن نبود و با همان خوشحالی صحبت نمی کرد. قبل از رفتن ماری برای بازی با دوستانش ، ماری دست کودک را گرفت و او را به کناری برد. سالی با نگاهی گیج به مادرش نگاه کرد.
"عزیزم ، حال خوبی داری؟" او در حالی که به زانو درآمده بود و از بلند قدی کودک بود پرسید. سالی بی حال به او خیره شد و آرام آرام شروع به گریه کرد. مادرش با گیجی چشمانش را گشاد کرد. "سالی؟"
"مامانا ... من ... من نمی خواستم t-to ..." دختر با اینکه صدای هق هق هق هق هق هق هق هق هق هق داد ، توانست گفت.
"نمی خواستم چه کار کنم عزیزم؟"
"II .. من نمی خواستم t- بازی کنم ... من نمی خواستم - او را بازی کنم ..." کودک به مادرش نگاه کرد و او را محکم بغل کرد. "H ... او m-me ched A را لمس کرد و باعث شد من h-him را لمس کنم!" ماری اخم کرد و به آرامی شروع به نوازش موهای کودک کرد و او را دلداری داد. به آرامی او را هل دهید تا آرام شود.
"shhh ، اشکالی ندارد. مامان الان اینجاست. " این یک کابوس بود ، همین. دختر یک کابوس ترسناک داشت. "اکنون همه چیز خوب است ، خوب؟ دیگر نگران این موضوع نباشید. " او تماشا کرد که سالی به او نگاه می کند ، و نفس هایش از گریه خرد شده است و لبخند زد.
مادرش لبخندی زد و پیشانی او را بوسید.
"حالا برو غرق شو ، نمی خواهی با چهره ات کثیف با دوستانت بازی کنی." سالی صدای خنده کوچکی را بیرون داد و به سمت دستشویی فرار کرد تا صورتش را بشوید.
بعداً همان روز ، جانی و برادرش از محل کارشان به خانه برگشتند. فرانک وقتی دید سالی به سمت او موج می زند آهی کشید و لبخند زد. پدر دست تكان داد و در اتومبیل را بست و به خانه می رفت. جانی هم نگاهش را به سالی انداخت و لبخند زد و برایش تکان داد. لبخند کودک به آرامی پژمرده شد ، و شادی کمتری را در آن نشان داد ، اما همچنین برگشت. جانی نیز با شنیدن مکالمه بین برادرش و همسرش ، داخل خانه رفت و مکث کرد.
"سالی چی ؟؟" فرانک پرسید.
"او یک کابوس دید. یکی خیلی بد. او گفت: "او" او را لمس کرد. "
"خوب ، چه کسی" او "است ؟؟"
"نمی دانم ، فرانک ... اما ، این فقط یک کابوس بود. من فقط می خواستم به شما اطلاع دهم که با او چه می گذرد و اینکه چرا او متفاوت رفتار می کرد. "
جانی با عصبانیت ابروهایش را خم کرد و بندهایش سفید شد. سپس ، سریع آرام شد ، سریع فکر کرد. لبخندی زد و وارد اتاق شد و باعث شد به نظر برسد مثل اینکه او فقط وارد مکالمه آنها شده و ابروهایش را بالا آورده است.
"اوه .. آیا من چیزی را قطع کردم؟" او پرسید ، در حالی که زن و شوهر سرشان را تکان می دادند. جانی دوباره لبخندی زد و انگشتش را به سمت ماشین پرت کرد. "من قصد دارم به فروشگاه بروم ، شما به هر چیزی احتیاج دارید ، ماری؟" زن لبخندی زد و به سمت آشپزخانه نگاه کرد.
"بله ، در واقع. آیا می توانید مقداری تخم مرغ ، شیر ، نان و آب برای من تهیه کنید؟ " جانی سرش را تکون داد و قصد داشت آنجا را ترک کند تا مکث کند.
"سالی نیز می خواست همراه شود ، فقط می خواست به شما اطلاع دهد." ماری لبخند زد.
"ممنون جان." دوباره سرش را تکون داد و راه خودش را از خانه بیرون زد. کلیدهای در دست با دوستانش که به سالی نگاه می کرد ، دستش را روی دهانش گرفت.
"سالی!" کودک به او نگاه کرد و خیره شد. "بیا ، برویم به فروشگاه!" جان خود را به سمت ماشین سوق داد و با اشاره به دختر گفت که او را دنبال کند. سالی لحظه ای آنجا نشست و عروسک های خود را روی چمن ها گذاشت.
"من برمی گردم ، لطفاً مراقب مارزپان و لیلی باشید." جنی و سارا با تکان دادن سر لبخند زدند و بدون او بازی عروسک خود را ادامه دادند. سالی با اکراه دور ماشین را گرفت ، روی صندلی مسافر بالا رفت و خودش را در آنجا محكم كرد. "مامان دوست داشت تو به فروشگاه بروی؟" او پرسید. جانی سرش را تکان داد و کلیدها را در احتراق قرار داد ، آن را روشن کرد و از بزرگراه عقب رفت.
"بله ، او می خواهد من برای او مقداری غذا تهیه کنم. شاید من هم بتوانم برای شما چیزی بیاورم. " پوزخند زد و به بچه نگاه کرد. سالی با عصبی لبخند زد و به جلو نگاه کرد ، و در حال دیدن مناظر بود. به محض رسیدن آنها به جاده منتهی به فروشگاه ، سالی متوجه شد كه سرعتش برای تبدیل شدن به پارکینگ كاهش نمی یابد. ابروهایش را توپی زد ، گیج شد و به او نگاه کرد.
"عمو جانی ، فروشگاه از آن راه برگشته است." او با اشاره به جهت فروشگاه مواد غذایی کل گفت: اما از آن مرد چیزی برنیامد. او فقط به رانندگی ادامه داد ، لبخندی بسیار ضعیف بر لبانش. کودک بلند شد و به پشت صندلی عقب نگاه کرد و تماشا کرد که فروشگاه آرام آرام کوچکتر می شود تا جایی که از دید خارج می شود. کودک که متوجه شد آنها به خرید مواد غذایی نمی روند ، رانندگی عموی خود را به سمت پارکینگ کوچک پارک عمومی در نزدیکی شهر تماشا کرد. روزهای یکشنبه هیچکس به پارک نمی رفت. سالی احساس عصبی کرد ، نفسش سریع شد و مرد چشمان گشاد را تماشا کرد. جانی ماشین را به پارک انداخت و اشتعال را خاموش کرد و به کودک نگاه کرد. خشم به وضوح در ویژگی های او نشان داده شده است.
"شما به مادر خود گفتید چه اتفاقی افتاده است؟" او پرسید ، در حالی که دختر با عصبانیت سرش را تکان می داد ، نه. "شما بازی را درست انجام نمی دهی ، سالی." لحن او تقریباً آواز کمی داشت. مرد دستش را دراز كرد و دختر را نادیده گرفت كه در تلاشش بود و التماس های زمزمه اش را نادیده گرفت. "تو گفتی بازی را با من بازی می کنی ، سالی ، به من دروغ گفتی." مرد با باز كردن درب اتومبیل در كنار او ، همراه با كودك از آن بالا رفت و او را به زمین كشید ، و سریع او را به پایین متصل كرد. بی توجهی به گریه ها و مچ گیری از کودک. "شما باید بخاطر نقض قوانین مجازات شوید." او با آن لحن ملایم آوازخوان گفت و شروع به باز كردن كمربندش كرد.
"همین حالا ، یک زن و شوهر جسد سالی ویلیامز هشت ساله را در پارک جامعه پیدا کردند. جستجوی یک هفته ای اکنون بسته شده است. امشب ساعت 9 بیشتر شود. "
او می توانست سوگند یاد کند که قبل از بالا رفتن از رختخواب در خود را ببندد. حدس می زنم فراموش کردم ... نوجوان از گرما و راحتی تختخواب خود بلند شد و از اتاق عبور کرد و در را بست. قبل از اینکه بتواند دوباره به داخل جلد خود برود ، نهر بیرون سالن بلند شد. پدر و مادرش بالا بودند؟ حتماً او را بررسی کرده اند تا ببینند آیا خوابیده است یا چیز دیگری. به محض اینکه پاهایش پوشیده شد ، نوجوان با شنیدن صدای ضعیف گریه یخ زد؟ هرچند ، به نظر کودک می رسید. دختر یکبار دیگر به آرامی از رختخواب بلند شد ، راه خود را به سمت در خود باز کرد و آن را باز کرد. گریه بیرون اتاقش بلندتر به نظر می رسید. نوجوان به دنبال صداهای زمزمه ، از تاریکی نگاه می کرد و از راهرو پنهان می شد. پس از پایان کار ، دختر نفس نفس زد. نشسته روی زمین مقابل پنجره مهتابی ، یک دختر کوچک بود.قوز کرده بود و گریه می کرد. چگونه او وارد خانه آنها شد؟ از راه پنجره؟ با قورت دادن سخت ، نوجوان صحبت کرد.
"چه کسی ... شما کی هستید؟ چگونه وارد خانه من شدی؟ " او پرسید.
ناگهان گریه قطع شد. کودک به آرامی دستان لرزانش را از صورتش دور کرد و به پشت او نگاه کرد و کمی لرزان شد. خون جای اشک های او را گرفت و دست هایش را لکه دار کرد. در لابه لای سرش لخته ای عمیق از خون و مو وجود داشت که از زخم صورتش و لباس شب کثیفش نشت کرده بود. چشمان سبز روشن او به نظر می رسید درست از طریق روح او دیده می شود.
"این خانه من است…." کودک صحبت می کرد ، صدای او خشن بود ، به نظر می رسید انگار که برای صحبت کردن تلاش می کند. بدن دختر هنگام بلند شدن به سمت پاها و برگشتن به سمت نوجوان ، عجیب بدنش را لرزاند و تکان داد. پاهایش کثیف بود ، انگار که از لجن رد شده باشد. خراشها زانوها و پاهایش را پوشانده و انتهای لباسش پاره و پاره شده بود. نام سالی به جلو دوخته شد. دختر با دست آغشته به خون خود را دراز کرد و به آرامی لبخند زد ، و خون او دندان هایش را لکه دار کرد.
امید وارم لذت برده باشید داستان سالی یکی از مشهور ترین داستان های کریپی پاستا هست :]
اگه از کریپی پاستا داستان درخواستی داشتید بگید و دیگه بای بای
