با نزدیک شدن به فضای انتخابات، بحث‌ها و گفتگوهای مختلفی در کشور رواج پیدا می‌کند. یکی از مهم‌ترین مباحثی که در این ایام مطرح می‌شود، مسئله مردم و نقش آنان در حکومت و سیاست است. در این ایام سؤالاتی نظیر مردم چه نقشی در حکومت دارند؟ آنها چه جایگاهی در اداره‌ی حکومت دارند؟ چرا انتخابات در نظام ما از اهمیت بالایی برخوردار است؟ چرا رهبر انقلاب تأکید بسیاری بر مشارکت و حضور در صحنه مردم دارند؟ مطرح می‌شود. پاسخ به این سؤالات نظرات بسیار پراکنده‌ای را شامل می‌شود، در برخی موارد نیز دیدگاه‌های متفاوت و متعارضی در این زمینه وجود دارد.
به‌عنوان‌مثال گروهی وجود دارند که هیچ اعتقادی به مردم ندارند. آنها هیچ نقشی برای مردم قائل نیستند. این دیدگاه مردم را موجوداتی می‌بیند که باید آب و نان‌شان را فراهم کرد و آنان را سیر کرد. این گروه اصلاً ارزش و فهمی برای مردم قائل نیست تا بخواهد آنان را در امر حکومت دخیل کند.
جریان دیگری نیز وجود دارد که مردم را فقط برای اطاعت می‌خواهد، یعنی تنها نقش مردم در حکومت را تبعیت بی‌چون‌وچرا می‌داند، گویی مردم همانند برده‌ها «بله‌قربان‌گو» هستند که خودشان توانایی تصمیم‌گیری ندارند. در این دیدگاه حاکم جامعه به‌مثابه یک دیکتاتور عمل می‌کند و به‌جای مردم تصمیم‌گیری می‌کند.
عده‌ای دیگری مردم را تنها برای تأیید خود می‌خواهند. این نگاه قائل به نقش مردم در حکومت هست، اما آن را به‌صورت حداقلی و محدود می‌خواهد. این گروه مردم را فقط در راهپیمایی‌ها و رفع فتنه می‌خواهد. در این دیدگاه نقش دیگری برای مردم تعریف نمی‌شود، مردم لازم نیست ناظر اعمال حکومت‌ها باشند. به همین ترتیب این جریان مردم را لایق دخیل کردن در اداره‌ی امور نمی‌داند، چرا که معتقد است ورود مردم به امر اداره‌ی کشور خطرآفرین و خسارت‌بار است.
در میان همه‌ی این جریانات ضد مردم، تنها رهبران انقلاب اسلامی هستند که معتقد به مردم هستند و مانده‌اند. همان‌طور که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نامه به مالک اشتر می‌فرمایند: «إنّما عِمادُ الدِّينِ ... العامَّةُ مِنَ الاُمَّةِ»، در نگاه رهبران انقلاب هم مردم پایه و ستون‌ها دین هستند. در این نگاه مردم یک‌سری انسان‌های نفهم نیستند، بلکه مردم مظهر اراده‌ی الهی هستند. طبق بیان رهبر انقلاب، اراده‌ی مردم «جان‌مایه‌ی پیشرفت کشور» می‌باشد؛ و این یعنی تا مردم در صحنه‌ی اداره‌ی کشور وارد نشوند، هیچ‌گونه پیشرفت حقیقی‌ای در کشور رقم نمی‌خورد.
حال در این شرایط و با این فضای سیاسی در کشور که گروه‌های متعدد با دیدگاه‌های ضدمردمی حضور دارند، عدم مشارکت در انتخابات هیچ ثمره‌ی مثبتی برای ما به همراه نخواهد داشت. قهر از صندوق رأی هیچ تغییری در رویکرد این احزاب و جریانات نمی‌کند، بلکه برعکس راه را برای رشد این جریانات ضد مردم باز می‌کند. این اتفاق سبب شادی آنان می‌شود، چراکه از همان ابتدا هدف این جریانات گرفتن اداره‌ی جامعه از دست مردم بوده است.
سید علی علمداری
