در دوره طراحی (ui/ux) سوالی توسط استاد جناب آقای امیر تقی آبادی مطرح شد که تصمیم گرفتم من هم دیدگاه خودم را در این باره بیان کنم.
چرا طراحان بر اساس mental modelها طراحی نمی‌کنند؟
در این باره می‌توان گفت که طراحان اغلب در پی پیاده‌سازی ایده ذهنی خود هستند و می‌خواهند آنچه در ذهن خودشان شکل گرفته را به نمایش بگذارند که این موضوع دلایل مختلفی می‌تواند داشته باشد:
۱_ طراح در تلاش هست تا منتال مدل جدیدی را ایجاد نمايد. به نوعی طراح در تلاش هست تا طرح را دقیقا مثل بقیه اجرا نکند و خلاقیتی در این زمینه به خرج دهد. طراح اینجا باید دقت کند که طرحی که به عنوان منتال مدل جدید ارائه می‌کند، ممکن است در تضاد با آنچه کاربر می‌خواهد باشد.
۲_ به دلایل مختلف نمی‌رود به دنبال تحقیق (Research)، یا اپ‌های مشابه را به اندازه کافی تست نمی‌کند. ممکن است دلیل آن وقت کمی که طراح برای تحویل کار دارد باشد، یا گاها حتی تنبلی.
۳_ منتال مدل در افراد، متفاوت می‌باشد و این موضوع خود، باعث می‌شود که طراحان از آن پیروی نکنند.
در برخی مواقع هم با اینکه طراح کاملا مشتاق پیاده‌سازی منتال مدل هست، ولی ممکن هست به دلایل محصولی یا فنی به سراغ آن نرود. مثلا از لحاظ محصولی ممکن هست که مدیر محصول به دنبال متمایز شدن اپلیکیشن از سایر اپ‌های موجود باشد. به همین دلیل از طراحان خواسته می‌شود که تا حد امکان طرح‌های متفاوتی ارائه دهند. در برخی مواقع هم محدودیت‌های فنی که از سمت تیم توسعه مطرح می‌شوند دست طراح را برای ارائه منتال مدل مناسب می‌بندد. مثلا دیالوگی را فرض کنید که در همه اپ‌ها دکمه "yes" آن در سمت راست هست. ولی به دلیل اینکه هنوز این کامپوننت پیاده‌سازی نشده است، طراح قبول می‌کند که فعلا با همان مدل فعلی که دکمه سمت چپ هست جلو بروند.
