کیفیت مهم نیست.

شعاری که شاید کلیشه ای باشه.
هدف همه ما، بالابردن کیفیت زندگی، بازدهی داشتن کار‌ها و..... هست؛ اما همین موضوع باعث می‌شه که خیلی از کار‌ها رو نصفه رها کنیم، احساس بدی نسبت به خودمون داشته باشیم، شاید همین کلمه، دشمن حال خوب باشه.

چرا؟

ذات انسان، به بهترین بودن گرایش داره، همه ما نیاز داریم که در زندگی خودمون بهترین باشیم.
نکته اینجاست که برای بهترین بودن، فقط باید شروع کرد، مهم نیست با چه کیفیتی مهم نیست چه زمانی، در چه شرایطی فقط باید شروع کرد و صبر.
راز مهمی که افراد موفق رو از بقیه متمایز می‌کنه، و خیلی از کتاب‌ها، مجلات، فیلم و ویدیو ادعا دارند که این راز رو مطرح می‌کنند که خب اکثرا چون این مطالب برای ما کلیشه شدند، جدی نمی‌گیریم.

اما این راز در واقع کار عجیب و غریبی نیست،‌ من می‌تونم با مداومت این راز رو خلاصه کنم.

فقط مداوم انجام بده، این طبیعیه که وقتی کاری رو مداوم انجام میدی، در ابتدا کیفیت و بازدهی نداشته باشه، فقط تمرکز کن روی ادامه دادن.

کیفیت نتیجه مداومته، مثال‌های خیلی لمس‌شدنی برای این اصل وجود داره، مثل دوران مدرسه که دیکته می‌نوشتیم؛ شاید دیکته‌های ابتدایی فقط چند کلمه درست نوشته بودیم، اما ما سال‌ها دیکته نوشتن رو ادامه دادیم.

توجه نکردن به کیفیت سخته، در دنیایی که چشم‌ها قضاوت می‌کنند و ما تحت تاثیر حرف‌ها شدیم.

قضاوت کردن، غیرانسانی ترین عمل ممکنه و شاید چون در قانون، مجازاتی نداره جدی گرفته نمی‌شه.

در واقع با قضاوت کردن، به روح آدم‌ها ضربه می‌زنیم و روح، وجود ماست.

این رو می‌دونم که در حال حاظر، با توجه به شرایط بی‌توجهی به کیفیت و نترسیدن از قضاوت، سخته.

اما خب می‌تونه یه چالش باشه برای سنجیدن خودمون و خودشناسی.

شاید از پسش براومدیم و تبدیل شد به نقطه عَطف زندگیمون.

امیدوارم این چالش رو انجام بدید و این نوشته به غایت خودش، تبدیل شدن به نقطه عَطف حداقل یک زندگی؛ برسه.

شما تا به حال سعی کردید کاری رو مداوم و بدون توجه به کیفیت انجام بدید؟
باعث خوش‌حالیست که تجربیاتتون رو با من به اشتراک بگذارید.

و امید، امید که دنیایی بسازیم، بدون قضاوت.

امید......