قبل از اینکه وارد رشته اقتصاد بشم و بخوام اقتصاد بخونم، با خودم فک می کردم که هیچی از اقتصاد نمی دونم! و خب کاملا درست بود.
اوایل کارشناسی(حدود ترم 3)، فک میکردم ما دیگه اقتصاد رو می دونیم! سر کلاسا همیشه بحث این بود که تا کی اقتصاد خرد و کلان، پس کی میشه مسائل روز رو تحلیل کنیم و چیزایی از این قبیل. استادمون همیشه می گفت باید اول الفبا رو یاد بگیرین. در حقیقت اون روزا ما دچار "وهم دانایی" شده بودیم.
همین جور که به اخرای کارشناسی رسیدم و ارشد خوندم، هر روز به این فکر می کردم که چرا من هیچی نمی دونم! یه دنیای عجیب و عمیقی بود.
امروز که پیگیر دنیای اقتصادم، سیل آدم هایی رو می بینم که فارغ از تحصیلات نظریاتی میدن که روح و روان تک تک اقتصاد دان هارو خدشه دار می کنه: )))) و خب اشکالی هم نداره! من به عنوان معلم، راننده، پزشک یا هر شغل دیگه ای این حق رو دارم که نظر بدم چون اقتصاد آمیخته شده با زندگی من و قطعا من تایم مطالعه ی تخصصی رو هم ندارم.
ولی متاسفانه شاهد حجم بالای خزعبلات( با عرض پوزش) از جانب خبرنگارهایی هستیم که با کار کردن تو این حوزه، خودشون رو کارشناس اقتصادی می دونن و باااز درگیر وهم دانایی شدن! دوس دارم دست تمام مردمو بگیرم و بگم بخدا اگه متن نوشته شده ی من قلمبه سلمبه باشه و جملات طولانی و سخت داشته باشه، دلیل به پرمحتوا بودنش نیس. اگه من 10 سال تو حوزه اقتصاد به عنوان خبرنگار کار کردم، من شایسته ی کارشناس بودن و تحلیل آبدوغ خیاری نیستم. اگه من دختر برادر سردبیر روزنامه ی فلانم، دلیل بر چاپ شدن مطلبم تو روزنامه ی عموم هست! ولی مبنی بر با سواد بودن من نیست.
میخوام خواهش کنم از خودم و از شما که کتاب بخونید.این روزا کتاب بخونید جای مجلات. جای تحلیل بیهوده ی مافیای مطبوعات.
فرهنگ، تنها امید ما برای بهبود این جامعه و کشوره. امید دارم این فرهنگ "ما خودمون بیشتر از (پزشکا، اقتصاددانا، روان شناسا، لوله کش خونمون و ...) می دونیم"، ریشه کن بشه: )))
