این روزا و در عنفوان 24 سالگی(شایدم 25 سالگی) دغدغه هام مداوما بیشتر میشن.متاسفانه تو جامعه ای داریم زندگی می کنیم که هر روز به ما القا میشه برای هر کاری "داره دیر میشه"!
بارها و بارها تو جوامع غربی یا شرقی پیشرفته تر(!!) دیدیم که آدم ها تو سن 45 سالگی تازه میرن دنبال خواننده شدن،یه بیزینس جدید،یا حتی ازدواج و هرچیز مشابهی که برای ما تو سن 30 سالگی هم تابو هست!
فکر می کنم آدم ها تو همه جای دنیا مداوما تلاش می کنند و خیلی بیشتر از ما کار می کنند ولی حدودا جز محدود کشور هایی هستیم که مداوما غر می زنیم و می نالیم و نمی دونم بنا بر کدوم فرهنگ غلط و قانون از پیش نوشته ای دوس داریم همه چی برامون آماده و بهترین باشه.
خلاصه که این روزا خیلی تلاش می کنم تا آگاهی بدم،بیشتر کتاب بخونم،بیشتر پادکست گوش کنم و تمام کار هایی که منو از یه آدم احمق به یه انسان متمدن تبدیل می کنه.
ته دلم نگرانم ولی سعی می کنم امیدوار بمونم و I'm breaking the habit : )
