باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، تلاش دارد تا همگام با تمرینات روز فوتبال و تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا پیش رفته و بتواند استعدادهای بهتری پرورش داده و به فوتبال ایران و جهان معرفی کند.
ما در باشگاه درفک فکر می کنیم یک مربی باید هر لحظه در حال یادگیری و استفاده از بهترین تمرینات باشد، نه اینکه یک تمرین را روی یکی از شبکه های اجتماعی ببیند و بخواهد آن را بدون هیچ پس و پیشی فقط کپی کند. این به جای تاثیر مثبت، تاثیر منفی روی فوتبالیست خواهد داشت.
به جای آن اعتقاد به یادگیری کریستالی داریم، اینکه اگر یک ایده ای در جایی خوب بود، به دنبال منابع دیگری برای مطالعه آن ایده باشیم و ذره ذره بر دانش و اطلاعاتمان در آن زمینه بیافزاییم.
به همین دلیل اکنون که شما این مطلب را می خوانید نزدیک به 200 مطلب مختلف در جاهای گوناگون توسط باشگاه درفک در ارتباط با تمرینات و تاکتیک های روز فوتبال منتشر کرده ایم و امیدواریم شما نیز از این تمرینات استفاده کنید.
*کتابخانه باشگاه درفک برای تمام مربیان ایران
اولین سوالی که تقریباً همه بازیکنان پس از مصدومیت می پرسند این است: “چه زمانی می توانم دوباره بازی کنم؟” بازگشت به زمین یا بازگشت به بازی (RTP Return-to-play) به عنوان آن روز جادویی دیده می شود که در آن بازیکن برمی گردد در همان سطح یا حتی بهتر از قبل تا کاملاً از این ورزش لذت ببرد، گویی که آسیب دیدگی هرگز رخ نداده است.
RTP یکی از مهمترین جنبه های بهبودی یک فوتبالیست پس از مصدومیت است زیرا این دوره ای است که وی باید برای بازگشت به مسابقات آماده شود.
RTP باید به عنوان یک پیوستار در کل روند بهبودی و توانبخشی دیده شود.
بازگشت به مشارکت: ورزشکار می تواند برای انجام جلسات تمرینی کامل یا جزئی برگردد، اما هنوز از نظر پزشکی، جسمی یا روانی آماده بازگشت به تمرینات ورزشی و تیمی نیست.
بازگشت به ورزش: این ورزشکار کاملاً در ورزش خود وارد شده است، اما در سطح عملکرد مطلوب نیست. او معمولاً در همه جلسات آموزشی شرکت می کند.
بازگشت به عملکرد: هنگامی که ورزشکار قبل از آسیب دیدگی به سطح عملکرد خود رسیده و یا حتی از آن فراتر رفته و آماده رقابت است.
در این موارد، یک رویکرد میان رشته ای به بازیکنان موجود در RTP اجازه می دهد تا از نظر جسمی و روانی با حداقل خطر عود، آمادگی لازم را داشته باشند ، زیرا این زمان مهمی برای بروز آسیب های جدید است.
در حقیقت سهم مهم سایر رشته ها، به غیر از پزشکی و فیزیوتراپی، مانند علوم ورزشی یا مربیگری را به رسمیت باید شناخت.
به همین ترتیب، این سند اهمیت در نظر گرفتن عوامل زیست روانشناختی را در کل روند RTP مشخص کرد.
چرا ادغام روانشناسی و تغذیه ورزشی در رویکرد میان رشته ای ضرورتی برای دستیابی به بهبودی کامل و RTP موفقیت آمیز تلقی می شود.
در طول این مرحله تردیدها و ترس ها در مورد شدت آسیب به طور مکرر ظاهر می شوند.
افکاری مانند “من هرگز بهترین سطح خود را پیدا نخواهم کرد. چرا من؟ چرا اکنون؟ “، و احساسات منفی (سرخوردگی، عصبانیت، ناامیدی) که حتی می توانند ادراک درد را افزایش دهند.
همه این افکار و احساسات می توانند در افزایش احساس پریشانی و اضطراب نقش داشته باشند.
به همین دلیل، روانشناس ورزشی در بخش پزشکی تیم مهم است، زیرا تکنیک های آرام سازی، تنفس دیافراگم یا استفاده از تصاویر می توانند پاسخ به درد و احساس اضطراب مربوطه را کاهش دهند.
از نظر روانشناختی، دوره کم تحرکی ذاتی هنگام مصدومیت ها می تواند به خصوص برای بازیکنان فوتبال ناراحت کننده باشد.
روانشناسان ورزشی، همراه با سایر اعضای تیم پزشکی، باید جدا از تعلیمات زیاد به بازیکن و ارائه اطلاعات شفاف و منسجم در مورد اهمیت احترام به زمان مورد نیاز هر آسیب، به طور مشترک برای کاهش و تسکین این درد و رنج تلاش کنند.
کار بر روی این جنبه ها ضروری است، زیرا عدم اطمینان در مورد تشخیص آسیب (شدت، پیامدها) و شک و تردید در مورد اثربخشی درمان دریافت شده، پیش بینی کننده های مهم پیوستن به درمان و احترام به زمان مورد نیاز است.
بازیکن باید در تمام مراحل کار درگیر شود، و او در تصمیم گیری در مورد روشهای درمانی شرکت کند، در صورت امکان گزینه های مختلف و گزینه های درمانی به او پیشنهاد داده و در مواردی به او نشان دهید که نظر او مورد توجه قرار می گیرد.
مشاهده شده است که به دنبال این روش، بازیکن استقلال و کنترل خود را در روند بهبود تقویت می کند.
در مرحله حاد، بازیکنان ممکن است احساس عدم کنترل بدن خود را داشته باشند، که می تواند روند بهبودی را به خطر بیندازد.
علاوه بر این، در طول این مرحله، برنامه غذایی باید مکمل توان بخشی جسمی باشد.
متخصصان تغذیه و روانشناسان ورزشی برای شناسایی آن دسته از بازیکنانی که ممکن است در معرض ابتلا به اختلالات خوردن (پرخوری، بی اشتهایی و غیره) باشند یا نارضایتی از خطر افزایش وزن بدن داشته باشند، باید همکاری نزدیک داشته باشند تا در صورت بروز این مشکلات، آنها را درمان کنند.
همچنین ارائه رژیم غذایی به بازیکنان که تأمین انرژی کافی برای حفظ توده عضلانی و به حداقل رساندن آسیب ناشی از کم تحرکی است، بسیار ضروری خواهد بود.
مصرف انرژی می تواند در طی مرحله حاد آسیب درروند بهبودی همراه با توان بخشی موثر واقع شود.
توصیه می شود در این مرحله کل کالری دریافتی را به زیر 2750 کیلوکالری کاهش ندهید، بسته به سطح بی حرکتی ورزشکار، محدوده ای از 2750 تا 3250 کیلوکالری را توصیه می کنید.
به عنوان مثال، در مورد یک بازیکن مصدوم لیگ برتر (پارگی رباط صلیبی قدامی) که 3،178 کیلوکالری در روز مصرف کرده است، که کمی کمتر از 3500 کیلوکالری است که به طور متوسط توسط هم تیمی هایش در یک هفته دو بازی مصرف می شود.
گرچه ممکن است به کاهش کربوهیدرات ها نیاز باشد، بسته به میزان بی حرکتی، یک مطالعه دیگر از بازیکنان لیگ برتر نشان داد که رژیم کم کربوهیدرات منجر به از دست دادن تقریبا 6 کیلوگرم عضله و افزایش توده چربی فقط در 8 هفته بی تحرکی.
چیزی که باید از آن اجتناب شود این است که بازیکنان آسیب دیده در طی روند بهبودی پروتئین دریافتی خود را کاهش می دهند. حتی توصیه می شود برای جلوگیری از کاهش توده عضلانی، دریافت روزانه پروتئین را به 2.3 گرم در کیلوگرم وزن افزایش دهید.
سایر توصیه هایی که به منظور کاهش آتروفی عضلانی پس از بی حرکتی باید انجام شود، مصرف مکمل های روغن ماهی غنی از اسیدهای چرب امگا 3، ویتامین D3 و کراتین مونوهیدرات است.
سرانجام، اگرچه روانشناسان ورزشی نباید اطلاعات تغذیه ای را ارائه دهند، متخصصان تغذیه می توانند به روانشناسان توصیه می كنند كه پیام های خاصی را به بازیکنان منتقل كنند تا از دستورالعمل های غذایی پیروی كنند.
ژلاتین و كلاژن سرشار از گلیسین، پرولین، هیدروکسیلیزین و هیدروکسی پرولین است و مصرف آنها نشان داده است که سنتز کلاژن را افزایش می دهد و مکانیک های رباط و تاندون را بهبود می بخشد.
هنگامی که بازیکن دوباره شروع به تمرین می کند، باید “اصول” تغذیه ورزشی را مورد توجه قرار دهد: ورزش را با ذخایر کافی گلیکوژن عضلانی شروع کنید و به خوبی هیدرات و آب رسانی شوند.
همچنین، در طول دوره آسیب توصیه می شود تا حد ممکن الکل را از بین ببرید یا کاهش دهید. الکل، سنتز پروتئین را کاهش می دهد، حتی اگر همراه با پروتئین مصرف شود، می تواند بر بهبودی تأثیرمنفی بگذارد.
علاوه بر این، الکل خطر دریافت کالری بیش از حد و شکست استراتژی های روانشناختی را افزایش می دهد.
یک مشکل جدی در طول این مرحله توانایی بازیکن در ایجاد انگیزه است، به ویژه در مورد آسیب های طولانی مدت. انگیزه در فرآیند RTP نقش مهمی دارد، زیرا در بسیاری از مواقع بازیکن خود، عملکردش را پس از آسیب دیدگی زیر سوال می برد و بنابراین، همه چیزهایی که به انگیزه مربوط می شوند باید کافی باشند تا اعتماد به نفس پس از یک دوره طولانی بی تحرکی را بازیابند.
همچنین نگرانی هایی در مورد توانایی آنها برای کنار آمدن با یک توانبخشی سخت وجود دارد، با تمریناتی که باعث می شود بازیکن محدودیت های جسمی و روحی خود را کشف کند.
احساس انزوا از برنامه های معمول تیم نیز در بهبود عملکرد بر روی بازیکنان تأثیر می گذارد.
اتصال و ارتباط بازیکن آسیب دیده به بقیه اعضای تیم می تواند به او کمک کند تا احساس اهمیت کند و احساس تعلق خاطر او را در گروه افزایش دهد.
عامل دیگر برای در نظر گرفتن آسیب های جدی، این است که بازیکن حتی ممکن است فکر کند که آیا رو به بهبودی می رود یا اینکه آیا دوباره می تواند به حداکثر عملکرد خود برسد، که می تواند عزت نفس او را کاهش دهد (“من هیچ کس بدون فوتبال نیستم ، این تنها چیزی است که من در آن مهارت دارم “).
بنابراین، در این مرحله، نشان دادن سایر بازیکنان و موارد مشابه دیگری که پس از آسیب دیدگی مشابه، توانستند بهترین شکل خود را بازیابند، به او این امکان را می دهد که خود را متقاعد کند که امکان بازگشت دوباره به فوتبال حرفه ای وجود دارد.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز از استعدادهای فوتبال در سراسر کشور پذیرش می کند. شما می توانید به مجموعه درفک پیوسته و در مسیر حرفه ای شدن به عنوان یک فوتبالیست قدم بردارید.
