پادکست فارسی!

پادکست مدتیه به رسانه محبوبی تبدیل شده و داره محبوبتر هم میشه... عده ای که دستی بر قلم دارن و صدای برای گفتن و حرفی برای زدن، بازار را مناسب دیدن و هرکسی به نوعی پادکستی واسه خودش راه انداخته... الان بیش از 200 تا پادکست فارسی توی زمینه های مختلف داریم، خوب یا بدشون رو کاری ندارم... خب طبیعیه چیزی که مخاطب داره درآمدزا هم باشه و پادکست منبع درآمدی هم شده برای عده ای... عده ای با تبلیغ گرفتن و عده ای با برگزاری کارگاه آموزشی و عده ای با متن نوشتن و ازین جور مسائل و... خیلی از این پادکستا بصورت آماتوری تولید میشن، آماتوری از هرنظر!... و با کمال تعجب مخاطب خودشون رو هم پیدا کردن... مثل چیزی شده که هرکی اول واردش شده مخاطب اونو زودتر دیده و بیشتر شنیده شده و حالا داعیه ی تجربه و پیشکسوتی داره و بواسطه همین پیش قدم بودنش خودش رو معیار میدونه...

اما واقعیت تلخی که وجود داره خیلی از این پادکستا (آماتورها و به اصطلاح حرفه ای ها) با وجود داشتن اطلاعات خوب و مفید بودن محتوا، اصلا قابل شنیدن نیستن!... کیفیت صوتی بد، اجرای بد، لحنای نامناسب، موسیقی بد... پرواضحه که طرف نشسته گفته بذار اینارو بچینم کنار هم ببینم چی میشه، آخرشم به سلیقه ی نداشته خودش آفرین گفته که زه، گل کاشتم، ماچ به خودم... موضوع اینه که شما صرف داشتن محتوای نوشتاری خوب نمیتونی پادکستر باشی و هرچیزی رو هرجور که میخوای به خورد مخاطبت بدی... بله مخاطب دارن، چون شنونده فارسی زبان معیاری برای پادکست خوب نداره و همین خوراکایی که هست رو با هم مقایسه میکنه و میگه اوکی این ازون بهتره، ناز شصتش!...

من خودم چندتا پادکست رو بطور جدی همیشه دنبال میکنم که حداقل استانداردای خودم رو دارن، انقدر خوبی دارن که از یکی دو ضعفشون چشم بپوشم... و خیلی پادکستای دیگه رو در حد یه قسمت و حتی شده که کمتر از یک قسمت شنیدم و کنار گذاشتم، ولو اینکه بعضی ها میتونستن برام مفید باشن ولی طوری نبودن که بشه تحملشون کرد... جنس بد، بده! نباید به زور تحملش کرد...

بنظر میرسه پادکست بجز برای عده ای خاص که که تونستن درآمد خوبی داشته باشن، پادکست برای بقیه درآمد چندانی نداره و صرفا از روی علاقه دست به تولید پادکست میزنن.... ساخت پادکست کار خیلی پرزحمت و سختی هم هست و برای همینه که خیلی هاشون بعد از یه مدت کنسل میکنن و میرن... اما بخشی از همین اومدن و رفتناس که کیفیت کار رو خراب کرده... چیزهاییه که صرفا از روی هوس و علاقه ساخته شده و سازنده هم به خوب و بدیش کاری نداره و دوست داره که چیزی رو تولید کنه و بعد از یه مدت هم که خسه شد ول میکنه و میره... این ضربه میزنه هم به مخاطبا و هم به پادکستای جدی...

حرفم این نیست که کسی نباشه فقط حرفه ای ها باشن... قصدم اینه که کسی که دست به این کار میزنه حداقل احترام رو برای مخاطب درنظر بگیره... خسه میشه ول میکنه و میره، اوکی اشکالی نداره قرار نیست تا ابد توی این نقش بمونه که... اما اون چیزی رو که تولید میکنه هم با کیفیت تولید کنه، برای دل خودش هم شده یه استانداردی داشته باشه... اونی هم که حرفه ای داره پادکست تولید میکنه، بجای این که یه خط رو بگیره و صاف بره، روی بهتر شدنش تمرکز کنه، مطالعه شو بیشتر کنه، احساس مسئولیت کنه در برابر چیزی که به خورد ملت میده...

مثال... برای دوستی که مخاطب پادکست نیست، یکی ازین پادکستای معروف رو توی حوزه تخصصیش پخش کردم، خب واضحه که من از تخصص اون سررشته چندانی نداشتم و علاقمند اون حوزه بودم و فکر میکردم این پادکست داره خوراک خوبی بهم میده... دوستم انقدر ازون قسمت ایراد فنی و تخصصی گرفت که من شرمنده شدم که عی بابا مارو باش فکر میکردیم داریم چی گوش میدیم! و کلا اون پادکست رو گذاشتم کنار... به همین راحتی

خلاصه اینکه اگه مخاطب پادکست هستید به احترام خودتون هرچیزی رو خوراک گوش‌هاتون نکنید یه حداقل استانداردی برای خودتون داشته باشید... و اگر پادکستر هستین به شعور مخاطب احترام بذارید و هرچیزی رو به خورد مخاطب ندید...

بنظرم این که عده ای فهمیدن میشه ازین راه پول درآورد و منبع درآمد میتونه باشه، بزرگترین ضربه ایه که میتونه به پادکست فارسی بزنه، و داره میزنه... مخاطب هم به هزار راه به راحتی میشه گول زد و با هرخوراکی جذبش کرد و نوندونی درست کرد - مثل صفحه های دوزاری اینستاگرام که نابود کردن مفهوم این شبکه رو -... مواظب باشیم که چی میکنن تو گوشمون!