سلام دوستان
من برگشتم!
البته بودما ولی متاسفانه کامپیوتر دوباره به فنا رفتو یه چند روزی دور بودم.در هر صورت،اشکاتونو پاک کنید که حاجی تون اومد...?
خب امروز میخوام یکم درباره تعارف بگم.ما ایرانی ها یه خصلت خوب(یا شایدم بد)داریم،به نام تعارف.البته در واقع خصلت خوبیه و نشانه احترام به فرد مقابله ولی یه جاهایی یه سری تناقضاتی به وجود میاره که آدم نمی دونه چی کار کنه(چه غلطی کنه)?.اینم بگم تو کشورهای خارجه اصلا همچین چیزی اصن مرسوم نیست.یعنی مثلا میری خونه فامیلتون و رمز وای فای رو میخوای،اگه اونوری باشی عمرا بدی و میگی نه نمیدم.اما ایران...امان از رودرواسی?!
جالبه.اونا هم که میان ایران تو کف میمونن.اگه ببریم مهمونیامون که فک کنم گیم اور بشن.آخه با خودشون میگن:خب الان اینا اومدن برای شام و به طبع گشنشونه.پس چرا میگن بیاید سر سفره میگن نه نمییام خونه یه چیزی خوردیم،وجالب تر اینکه صاحب خونه بی خیال نمیشه چون میدونه اون داره الکی میگه و بازم اصرار میکنه و اون بنده خدا تهش میاد سر سفره!
یا مثلا سوار تاکسی میشه و راننده میگه هر چی دوس داری بده و اگه این کف دستش500تومنی بذاره راننده میگه:پ کو بقیش؟مگه خودش نگفته بود و....فلان فلان
اصن یه معادله دو مجهول بی جواب که فقط خود ایرانیا می فهمن(هنر نزد ایرانیان است و بس!?)
در کل اگه تهشو بگردیم چیز خاصی پیدا نمی کنیم و خودمون به هم یه چیزی می گیم و خود اون طرف میدونه الکی میگیم!
بی خیال...
حالا چند مورد از اون باحالاشو میگم دور هم بخندیم:
این خوراک خودمه.من کلا یه طوریم که هر وقت به رفیقم زنگ می زنم،سر اینکه کی قطع کنه رو در واسیه.یعنی اینجوری که اگه کسی اول قطع کنه نشانه نامردیه و باهاش قطع ارتباط می کنیم!حتی یه بار نیم ساعت با دوستم حرف زدم و به جایی رسیده بودیم که حرفام تموم شده بود و ده دقیقه سکوت کامل بود تا آخر یه نفر قط کنه که تهش من مجبور شدم بدنامی رو به جون بخرم و (به بهانه تموم شدن تا شارژ!!!)قطع کنم.
ما اینیم دیگه?
این نوع رو والا میشه یه جورایی زیر مجموعه تعارف معرفتی قرار می گیری ولی به خاطر کاربرد زیادش? خودش یه بخش مستقل شده.من والا عاشق نشدم واین مواردی رو که میگم درک نمی کنم،ولی بصورت مسخره بازی میگم.
اولی "اول تو قط کن"ه که یکی از مشهور تریناس و نمی دونم هنوز استفاده می شه یانه.ولی اینم یه مدلشه دیگه
دومی"فدات شم"ه که البته آدم جونش در خطر باشه آشنا غریبه نمیشناسه ولی اینم یه مدلشه
سومی "نفسم"ه
چهارم "تو فقط حرف بزن!"
و...
که دیگه پا توکفش اساتید نمی کنیم?
بیشترین مصداق ها برا این نوع وجود داره و جالبه هم گوینده تعارف و هم شنوندش میدونن داره دروغ میگه یا داره دروغ میشنوه.عجیبه.ولی دیگه احترام به افراد در ایران جایگاه بسیار والایی داره.
-بنده‌نوازی فرمودید...
-بندهٔ فرمان هم نیستیم.
-فرمان‌بریم
-فرمان بدید
-هر چی شما بگین
-هر جور صلاح بدونید
-هر چی شما امر بفرمایید
انصافا اینارو به یه خارجی بگی فک می کنه برده شی.?
-مصدع شدیم
-منزل شما دولت سراست
-یه استکان چایی که این حرفا رو نداره
-چای بخوریم یا خجالت
-ببخشید پشتم به شماست
و...که خوشم میاد میزبان میدونه مهمون داره چرت میگه و باور می کنه!?
اصن ببین.تعارفشون خوراک خودمه.اصن یه چیزایی میگن جیگر آدم حال میاد.
-اغر بخیر
-به روی چشم
-به به سلطان
-چش مایی
-نوکرتم
-پاتو بلند کن مارو می بینی
-چشم کف پات
-خرابتم
-سلامتی...(موضوعش آزاده)
-چاکرم
-خودت گلی
-جیگرتو خام خام
-جیگرتو برم
و...
اصن خیلی باحالن?
تعارفاتی که با دست صورت می گیرد.منظورم اینه که توش یه دستی هس دیگه?
-در خدمت باشیم
-دست شما درد نکنه
-دستت درست
-دستت طلا
-دست بوسم
-دست شما را بوسیدم
-دست راستتون پشت سر ماست
-دست حق یارت
منم یه خاطره از اینا دارم.یادمه بچه بودم رفته بودیم مهمونی.طبق معمول وقتی حرف کم میارن، میرن سراغ بچه های فامیل.میزبان شروع کرد به حمد و ستایش من:ماشالله.شما چقدر بزرگ شدی!ای جان
و جواب والده من:دست بوسن!?.اصن تصور اینکه با ید دستشو ببوسم نابودم می کرد.
این مطالب شوخی بود ولی بدانید و آگاه باشید،تعارف یکی از بهترین خصلت های ایرانی هاست.چون باعث میشه مردم هر چند دوروغ به هم دیگه احترام بذارن و باعث پمپاژ مهربانی در جامعه میشه.(چی گفتم؟!)
راستی جاتون خالی مدرسه رفتیم خیلی خوش گذشت.(برا خودمم عجیبه چرا؟)
ممنون که تا اینجای برنامه همراه ما بودین.
امیدوارم مورد پسند قرار گرفته شده باشه
تا یه روز دیگه و یه پست دیگه
خدانگهدار
نوکرم?
یاعلی
راستی پست قبیلیم رو هم بخونین:)
