درمان های زیادی با هدف بازیابی عملکرد نعوظ وجود دارد. انها را می توان با توجه به سطح تهاجمی بودن آنها گروه بندی کرد:
پزشکان معمولاً درمان را از روش های کم تهاجم تر مانند قرص شروع می کنند. و در صورت عدم موفقیت، ممکن است تزریق های پیچیده یا جراحی را پیشنهاد دهند.
درمان های غیر تهاجمی عبارتند از:
دارو (معمولاً قرص ها)، در حدود 70 درصد مردان مبتلا به اختلال نعوظ، موثرند. نام های تجاری شامل:
است. اینها به عنوان مهارکننده های PDE5 شناخته می شوند و یک آنزیم خاص را در آلت تناسلی مردانه مهار می کنند، که در نهایت پاسخ نعوظ به تحریک طبیعی جنسی را بهبود می بخشند.
این قرص ها معمولاً باید حداقل یک ساعت قبل از تماس جنسی مصرف شوند. مصرف دوز کمتری از قرص های Cialis، به صورت روزانه می تواند فعالیت جنسی خود به خودی بیشتری را ایجاد کند. وعده های غذایی چرب و مصرف زیاد الکل، می تواند در جذب برخی از این داروها اختلال ایجاد کند.
عوارض جانبی آنها ممکن است برافروختگی صورت، گرفتگی بینی، سردرد و سوء هاضمه باشد. اگرچه این داروها به روشی مشابه عمل می کنند، اما تفاوت های مهمی مانند مدت زمان فعالیت، وجود دارد.
پزشک به شما کمک می کند تا روش درمانی مناسب خود را تعیین کنید. داروهای خوراکی ممکن است برای همه مردان مناسب نباشند. اگر داروی قلبی حاوی نیترات مصرف می کنید، با پزشک خود مشورت نمایید زیرا داروی اختلال نعوظ ممکن است با این داروها تداخل داشته باشد.
اگر یکی از دلایل اصلی اختلال در نعوظ، روانشناختی باشد، مشاوره و روان درمانی می تواند کمک کند. مشاوره، همچنین می تواند به نفع مردانی باشد که اعتماد به نفس جنسی خود را از دست داده اند، حتی اگر اختلال نعوظ آنها ناشی از عوامل جسمی باشد. مشاوره، ممکن است توسط پزشک، روانشناس یا روانپزشک ارائه شود. همچنین ممکن است شریک زندگیتان نیز در این ماجرا دخیل باشد.
دستگاه های خارجی مانند پمپ های وکیوم آلت تناسلی یا حلقه های لاستیکی، می توانند به اختلال نعوظ کمک کنند. دستگاه خلا، پمپی است که برای ایجاد جریان خون، روی آلت تناسلی مرد قرار می گیرد. خون را به داخل بافتهای خاص آلت تناسلی (دو corpora cavernosa) می کشد و نعوظ طبیعی را تقلید می کند.
قرار دادن یک حلقه لاستیکی در اطراف پایه آلت تناسلی، می تواند به اندازه کافی در سفت شدن آلت تناسلی برای مقاربت کمک کند. این مورد زمانی می تواند مفید باشد که قادر به ایجاد نعوظ باشید، اما در حفظ آن مشکل دارید.
دستگاه هایی مانند وکیوم و حلقه، همیشه موفق نیستند. عوارض جانبی آنها ممکن است شامل درد آلت تناسلی، بی حسی، سردی و مشکل در انزال باشد. این دستگاه ها نیاز به توضیح و نصب صحیح دارند و بهتر است پس از مشورت با پزشک از آنها استفاده شود.
درمان های کم تهاجم شامل موارد زیر است:
برخی از داروها، هنگام تزریق به آلت تناسلی می توانند جریان خون را افزایش دهند. تزریق به آلت تناسلی، می تواند در عرض پنج تا 10 دقیقه نعوظ ایجاد کند و تا یک ساعت ادامه یابد.
باید به شما نشان داده شود که چگونه از تزریق آلت تناسلی به درستی استفاده کنید و چندین تزریق را تحت نظارت پزشک انجام دهید.
یکی از عوارض جانبی تزریق آلت تناسلی، نعوظ دردناکی است که به مدت چند ساعت ادامه دارد و به آن پریاپیسم می گویند. این اتفاق در صورتی می افتد که دوز دارو خیلی زیاد باشد. اگر نعوظ چهار ساعت یا بیشتر طول بکشد، آلت تناسلی شما ممکن است برای همیشه آسیب ببیند. در این شرایط فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) فقط برای مردانی مناسب است که سطح تستوسترون آنها پایین است. قبل از درمان، پزشک باید علت کمبود تستوسترون را بررسی کند.
درمان های جراحی برای اختلال نعوظ عبارتند از:
1_ کاشت پروتز در آلت تناسلی مردانه
دستگاهی ست که با جراحی در آلت تناسلی کاشته می شود و می تواند نعوظ را از طریق مکانیزمی فعال کند که با فشار دادن قسمت خاصی از دستگاه، فعال می شود. کاشت پروتز آلت تناسلی گران است و معمولاً فقط در صورت عدم استفاده از سایر روشهای درمانی، به عنوان آخرین راه حل، مورد استفاده قرار می گیرد.
2_ جراحی عروق
این درمان، ورید ها و شریان هایی را که خون مورد نیاز آلت تناسلی را تأمین می کنند، هدف قرار می دهد. این روش، نوعی جراحی سخت است و به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. جراحی، ممکن است به مردانی که به دلیل ضربه، در ناحیه اطراف آلت تناسلی آسیب دیده اند - مثلاً بعد از تصادف یا سقوط اتومبیل - کمک کند.
