دقیقا نمی دونم چه طوریه ولی اینو خیلی شنیدم و دیدم که دنیا می گرده نقطه ضعف و یا خط قرمزتو پیدا می کنه و به بدترین حالت می کوبه توی صورتت ، چی جوری و طی چه مکانیزمی حتی مواردی که جز خودت هیچکیس نمی دونه رو پیدا می کنه واقعا جای شگفتی داره!
برای من صبور بودن بود ، هیچ وقت نمی تونستم صبر کنم همه چیز رو در لحظه می خواستم و به خیلی هاش هم رسیدم،برای هر چیزی که می خواستم حاضر نبودم خیلی وقت بگذارم ولی اونی زمانی رو که براش می گذاشتم مفیدترین حالت ممکن بود ، مثلا برای کنکوری که همه باید 1 سال درس می خوندن من 1 ماه وقت گذاشتم ، مقامی که شاید 15 تا 20 سال تجربه بخواد من خیلی زود بهش رسیدم و خیلی چیزای دیگه ...
ولی نمی دونم یه بن بست هایی چه جوری تو زندگی آدم ظاهر می شه که نمی شه هیچ کاری براش کرد ،و سالهاست که محکومم کرده به صبر حتی شهامت پشت سر گذاشتنش رو ندارم فقط دارم صبر می کنم تا چیزی اتفاق بیفته که حتی می دونم لزوما مثبت کامل نیست و بازم در صورت اتفاقش صبورتر باید باشم.
دیشب غمگینانه ترین تولدم در کنار عزیزترینام بود و من با تمام وجودم حس کردم که حتی وقتی وسط یه جمع پر از عشقی چقدر می تونی احساس تنهایی و غم داشته باشی.
تولدم احتمالا مبارک
