همه ما با کابل‌های فیبر نوری آشناییم و می‌دانیم ساختار آن به چه صورت است. تست‌‌های مختلفی روی کابل فیبر نوری انجام می شود اما رایج‌ترین نوع آن، تست میزان از دست دادن توان ورودی است که به عنوان تست تضعیف، جامپر یا اتصال نیز شناخته می‌شود. این آزمایش به یک کیت تست ویژه و عینک محافظ نیاز دارد، اما به شما کمک می‌کند تا مشکلات مربوط به اتصال، قدرت و قابلیت اطمینان کابل را تشخیص دهید.
تست تلفات جایگذاری یا همان Insertion Loss برای ارزیابی توان انتقالی و صحت اتصال انجام می‌شود. تلفاتدر این آزمایش به مقدار توان و اطلاعاتی اشاره دارد که با عبور نور از یک سر کابل به سر دیگر از دست می‌رود. تست تلفات به شما کمک می‌کند تشخیص دهید که آیا کامپیوتر، شبکه یا منبع تغذیه ریشه مشکل اتصال شما است یا خیر. همچنین بررسی می‌شود که کابل چقدر می‌تواند سیگنال را کنترل کند. اگر اطلاعاتی در طول کابل از بین برود باید مشخص کرد که شما ایمن کار کرده‌اید یا خیر. این روش از بهترین روش‌های تست کابل فیبر نوری است.
تست تلفات جایگذاری یا Insertion Loss به عنوان تست تضعیف یا جامپر نیز شناخته می‌شود. شما نمی‌توانید این تست را روی بیش از ۱ کابل بطور همزمان انجام دهید.
برای انجام تست تلفات، یک کیت تست را از یک شرکت فیبر نوری یا فناوری اطلاعات خریداری کنید. این کیت شامل یک منبع نوری است که سیگنالی را به داخل کابل ارسال می‌کند و یک توان سنج نوری که توان نور دریافتی را در انتهای دیگر می‌خواند. تفاوت بین توان منبع و توان رویت شده روی توان سنج به شما می‌گوید که چه میزان از توان نوری را در کابل از دست می‌دهید.
منبع نوری به عنوان منبع نور، انرژی یا لیزر نیز شناخته می‌شود. این منابع، نور لیزر را به‌صورت نقطه‌ای از خود ساطع می‌کنند. خروجی این منبع به قدری متمرکز است که می‌تواند وارد فیبر شده و در طول آن حرکت کند.
کیت‌های تست معمولاً دارای 2 کابل جامپر یا پچکورد هستند که برای تکمیل تست به آنها نیاز دارید. اگر بخوبی کار نکردند، 2 کابل جامپر فیبر نوری را جداگانه خریداری کنید.
همچنین به ۲ پچ پنل فیبر نوری نیاز دارید. پچ پنل اساساً مجموعه‌ای از پورت‌های مختلف برای وصل دو کابل به یکدیگر است.
منبع نوری و توان‌سنج خود را روشن کنید و اجازه دهید به مدت ۵ دقیقه گرم شوند. سپس، تنظیمات طول موج هر دو توان‌سنج را به یک عدد تغییر دهید، یعنی هر دو در یک طول موج ارسال و دریافت نور را انجام دهند. طول موج خاصی که استفاده می‌کنید به نوع کابلی که دارید بستگی دارد، بنابراین با سازنده مشورت کنید یا از مدیر شبکه بخواهید که نوع کابلی را که در حال آزمایش هستید، تعیین کند.
برای کابل فیبر نوری پلاستیکی، از 650-850 نانومتر استفاده کنید. برای کابل چند مود از طول موج بین 850-1300 نانومتر استفاده کنید. برای فیبرهای سینگل مد (که تقریبا همیشه زرد رنگ هستند) روی 1310-1625 نانومتر تنظیم کنید.
هر کیت تست دارای کنترل‌ها و دکمه‌های منوی متفاوتی است. برای تعیین نحوه عملکرد کیت تست خاص خود، با راهنمای دستورالعمل کیت تست خود مشورت کنید.
برای کابل های فیبر نوری، طول موج همیشه بر حسب نانومتر (nm) اندازه گیری می‌شود.
هر پچکورد یا اصطلاحا جامپر را با اجرای یک سیگنال تست از طریق کابل‌های خود بررسی کنید. یکی از پچکورد ها را به پورت بالای منبع نوری وصل کنید. سر دیگر همان کابل را به پاورمتر (توان سنج) نوری وصل کنید. سپس دکمه "تست" یا "سیگنال" را فشار دهید تا سیگنالی از منبع به پاورمتر ارسال شود. مقدار روی صفحه پاورمتر و صفحه منبع را بررسی کنید تا ببینید آیا اعداد باهم مطابقت دارند یا خیر. این مقدار بر حسب dBm (دسی بل میلی وات) و/یا دسی بل (دسی بل) خواهد بود. اگر اعداد با هم مطابقت نداشتند، کابل جامپر را با یک کابل جدید تعویض کنید. این آزمایش روش تست کابل فیبر نوری را روی سایر کابل‌های جامپر خود انجام دهید.
اگر ورودی برق مناسب را روی صفحه نمایش نمی‌بینید، ترمینال هر انتهای کابل را با محلول تمیزکننده فیبر نوری تمیز کنید.
اکثر کیت‌های تست هم dBm و هم dB را نمایش می‌دهند. خواندن dB به افت نوری اشاره دارد - مقدار اطلاعات از دست رفته. اندازه گیری dBm به قدرت سیگنال کلی (مقدار انرژی دریافتی) اشاره دارد.
اگر اعداد روی صفحه با OL یا Ω اندازه گیری می‌شوند، پاورمتر را برای آزمایش تداوم نور در طول کابل تنظیم کرده‌اید، نه تلفات ورودی.
کابل‌های جامپری را که در مرحله قبل تست می‌کردید از ذستگاه‌ها جدا کنید. اکنون یکی از پچ‌کورد‌های سالم را به منبع نوری وصل کنید. سر دیگر را به هر پورتی در اولین پچ پنل متصل کنید. پچکورد دوم خود را بردارید و آن را به پاورمتر نوری وصل کنید و سر دیگرش را به هر پورتی در دومین پچ پنل وصل کنید.
برخی از کیت‌ها پچکورد اختصاصی برای هر پاورمتر دارند. اما در برخی کیت‌های دیگر، پچکوردها قابل تعویض هستند. هر پچکورد را با توجه به درگاه‌ها و درپوش‌ها بررسی کنید تا ببینید آیا روی آنها عبارت «قدرت/ power» یا «فرستنده/ transmitter» موجود است یا خیر. این پچکوردها باید به منبع تغذیه متصل شوند. و پچکورد دیگر که روی آن عبارت «گیرنده/ receiver» یا «متر/ meter» باشد باید به پاورمتر وصل باشد. این مرحله در روش تست کابل فیبر نوری بسیار مهم و ضروری است.
کابل در حال آزمایش را بردارید و انتهای آن را به پورت پچ‌پنلی که پچکورد متصل به منبع نوری در آن قرار دارد وصل کنید. سر دیگر کابل را به پورت طرف مقابل پچ‌کوردی که به پاورمتر وصل است متصل کنید.
بسته به نوع کابل فیبر نوری که در حال تست آن هستید، ممکن است لازم باشد جهت اتصال کابل به پچ پنل به انتهای آن آداپتور وصل کنید.
اگر در حال آزمایش یک کابل با ۲ پورت انتهایی (کابل داپلکس) هستید، فقط یکی از آنها باید به کابل جامپر متصل شود، پورت دوم کابل داپلکس را به یک پورت خالی در کنار ترمینال وصل کنید.
اتصالات خود را بررسی کرده تا مطمئن شوید که همه کابل‌های شما از طریق پورت‌ها متصل هستند. سپس، دکمه "تست" یا "سیگنال" را فشار دهید تا تست insertion Loss یا همان تست تضعیف انجام شود. اعداد روی پاورمتر باید پس از 1-2 ثانیه ظاهر شوند. اگر این اتفاق نیفتاد، احتمالاً پچ پنل شما مشکل دارد و باید از مجموعه دیگری استفاده کنید. هنگامی که dB و dBm را دریافت کردید، آزمایش شما کامل است. اگر اعداد برای چند ثانیه بالا و پایین می‌روند، نگران نباشید.بعد از چند ثانیه عدد خروجی تا حد خوبی ثابت خواهد شد.
برای ارزیابی اتصال کابل، نتایج دسی بل را بخوانید. معنای نتایج شما کاملاً به کابل و عملکرد آن بستگی دارد. به طور کلی، افت بین 0.3 تا 10 دسی بل قابل قبول است. هر چه میزان عدد دسی‌بل خوانده شده روی صفحه نمایش شما بیشتر باشد، به این معنی است که تلفات کابل شما بیشتر است، یعنی اطلاعات بیشتری را در طول مسیر از دست می‌دهید. این بدان معناست که کابل با تلفات 10 دسی بل اطلاعات بیشتری نسبت به کابل 8 دسی بل از دست می‌دهد.
در طول مسیر هرگز نور/اطلاعات به کابل اضافه نمی‌شوند، بنابراین این عدد هرگز نمی‌تواند مثبت باشد. در برخی از کیت‌های تست، علامت منفی (-) را در کنار عدد روی پاورمتر قرار می‌دهند تا نشان دهد که نور/اطلاعات را از دست می‌دهید، اما در برخی از کیت‌ها منفی (-) را در صفحه قرار نمی‌دهند، زیرا این عدد همواره بیانگر عدد منفی است و هرگز نمی‌تواند مثبت باشد.
خواندن کامل و بی‌نقص تلفات تقریبا غیرممکن است. زیرا معمولاً از طریق پورت‌های ترمینال مقدار کمی از انرژی و اطلاعات از دست می‌روند.
از نظر توان ارسالی کابل، توان بین 0 تا 15- dBm به طور کلی مشکلی ندارد، اما سطح توان به شدت به کاربردی که کابل برای آن در نظر گرفته شده، بستگی دارد. اگر کابل به یک دستگاه جراحی پزشکی وصل شده باشد، میزان تلفات یک مورد بسیار حیاتی است. اما اگر بخواهید یک مودم را به یک روتر وصل کنید، میزان تلفات مشکل بزرگی نیست. این عدد می‌تواند منفی یا مثبت باشد، بنابراین به نماد جلوی عدد توجه کنید.
این عدد می‌تواند مثبت باشد زیرا هر مقداری بیش از 1 میلی وات، مثبت در نظر گرفته می‌شود. از نظر فنی اینطور نیست که به کابل توان اضافه می‌شود.
