برای اتصال دادن کابل فیبر نوری از کانکتورها یا اتصال دهنده‌های مختلفی استفاده می‌شود که نام‌های آن از این قرار است: PC، UPC و APC. اما در کجا باید از کدامیک استفاده کرد؟ یا به عبارتی بهتر کانکتورهای کابل فیبر نوری چطور انتخاب می‌شوند؟
به بیان ساده‌تر ، PC ، UPC و APC به سبک‌های جلا دهنده فرول در اتصالات فیبر نوری اشاره می‌کنند، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است. فرول محفظه‌ای در انتهای الیاف است که برای اتصال به فیبر دیگر یا انتقال به گیرنده طراحی شده است. وقتی کانکتورها در انتهای فیبر نوری نصب می‌شوند، نور از فیبر به سمت منبع منعکس می‌شود و سیگنال را مختل می‌کند. برای افزایش کارایی فیبر نوری، مهندسان شروع به ارتقا سطح نقطه حساس پیوست کردند و به این ترتیب فناوری کانکتورهای کابل فیبر نوری معرفی می‌شوند. چهار نوع اتصال وجود دارد که سه مورد آن از همه مهم‌تر و کاربردی‌تر هستند.
پس از تعریف سه نوع اتصال، وقت آن رسیده تا اتصالات PC ، UPC و APC را با هم مقایسه کرده و تفاوت آنها را از بسیاری جنبه‌ها بررسی کنیم و ببینیم بهترین اتصال دهنده کابل فیبر نوری کدام است. در زیر تفاوت آنها در ظاهر، عملکرد و دسته بندی برنامه‌ها ذکر شده است.
تفاوت عمده از نظر شکل ظاهری قسمت انتهایی فیبر است. اتصالات PC و اتصالات UPC هر دو بدون زاویه انجام می‌شوند، اگرچه قسمت انتهایی UPC دارای انحنایی جزئی است. در عوض، یک رابط APC با سطح انتهایی زاویه 8 درجه نمایش داده می‌شود.
تفاوت بارز دیگر در رنگ است. اتصال از طریق رنگ بدنه تشخیص داده می‌شود.
یک کابل پچ فیبر نوری FS LC APC سینگل مود را به عنوان مثال در نظر بگیرید؛ اتصالات دو سر فیبر همه سبز هستند. در حالی که برای یک کابل پچ فیبر نوری LC UPC سینگل مود، اتصالات به طور کلی آبی هستند.
قبلاً دستیابی به افت درج کم با استفاده از اتصالات APC به دلیل وجود شکاف هوا در جابجایی‌ها بسیار دشوار بود، اما امروزه پیشرفت در طراحی اتصال دهنده و تولید اتصالات APC به عنوان بهترین اتصال دهنده کابل فیبر نوری، باعث عملکرد بهتر می‌شود. اختلاف درج بین APC و UPC کاهش یافته است.
در مورد عملکرد افت بازگشت، ممکن است متوجه شده باشید که اتصالات APC به دلیل وجود سطح انتهایی زاویه دار، کمترین بازتاب را از تمام اتصالات فیبر ذکر شده دارند. به همین دلیل، مقادیر افت بازده متفاوت است. مطابق با استانداردهای صنعت، تلفات برگشتی اتصالات PC ، UPC و APC به ترتیب حدود -40dB ، -50dB و -60dB یا بالاتر است. هرچه میزان افت برگشتی بیشتر باشد، بازتاب کمتر و عملکرد اتصال بهتر خواهد بود. این امر ثابت می‌کند که اتصالات APC در میان اتصالات ذکر شده عملکرد بالاتری دارند.
از آنجا که برخی از برنامه‌ها حساسیت بیشتری به از دست دادن بازگشت دارند، اتصال دهنده‌های APC در این زمینه‌ها ترجیح داده می‌شوند، به عنوان مثال، در محدوده طول موج بالاتر مانند آنچه برای سیگنال‌های ویدئویی RF استفاده می‌شود، به ویژه برنامه‌های FTTx و برای برنامه‌هایی مانند شبکه‌های نوری غیرفعال و سایر سیستم‌های WDM با استفاده از طول موج از طریق فیبر سینگل مود قابل اجراست.
برای آن دسته از برنامه‌هایی که به ضرر برگشت توجه چندانی نمی‌شود، UPC یا PC وارد عمل خواهد شد. اتصال دهنده‌های PC به طور کلی در تجهیزات اپراتورهای مخابراتی دیده می‌شوند، در حالی که اتصالات UPC در تلویزیون‌های دیجیتال، تلفن و سیستم‌های داده به کار می‌روند و محبوبیت دارند.
