عموما بعد از ساخت کابل‌های فیبرنوری در کارخانه، تست‌های متعددی روی آن‌ها انجام می‌گیرد تا صحت عملکرد کابل‌های تولید شده ثابت شوند. در بخش اول تست های کابل فیبر نوری به بررسی تست‌های رایج در صنعت فیبرنوری از جمله تست آب، فشار، ضربه، و کشش صحبت کردیم و گفتیم که هرکدام از این تست‌ها طبق استاندارد خاصی انجام می‌شوند. علاوه بر تست‌های بررسی شده، تست‌های دیگری نیز روی کابل‌ها انجام می شوند که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.
تست خمش یا repeated bending test تستی است که برای سنجش مقاومت کابل در برابر خمش انجام می‌شود. این تست طبق استاندارد IEC 60794-1-2 - متد E6 انجام می‌گیرد. نحوه‌ی انجام این تست به این صورت است که کابل را مطابق شکل زیر، روی قرقره‌هایی با قطر 20D (۲۰ برابر قطر کابل)، هنگامی که کابل در حال تحمل یک بار ۱۰ کیلویی است، خم می‌کنند و این عمل را ۳۵ بار تکرار می‌کنند تا شبیه‌سازی خمش کابل در پروژه‌های عملی به درستی انجام شود. طبق استاندارد میزان افت تلفات بعد از انجام تست نباید به ترتیب بیشتر از ۰.۱ و ۰.۲ dB/Km برای فیبرهای تک مد و چند مد باشد.
تست پیچش که در انگلیسی آن را به تست Twist یا Torsion می‌شناسند جهت سنجش مقاومت کابل در برابر پیچ‌و‌تاب‌های اتفاق افتاده در هنگام نصب یا استقرار پروژه است. این تست کابل فیبر نوری مانند سایر تست‌ها طبق استاندارد IEC 60794-1-2 و متد E7 انجام می‌شود و روش انجام آن به این‌صورت است که یک کابل ۲ متری را ۵ بار در دو جهت مختلف با زاویه‌ی ۱۸۰ درجه تاب می‌دهند و پس از ان تضعیف کابل را اندازه می‌گیرند.
تست KNOT یا گره همانطور که از نامش پیداست، تستی است که قبل و بعد از اینکه کابل را به شکل گره درمی‌آورند انجام می‌دهند. البته عمل گره زدن به طور کامل و آنگونه که در بین عموم مرسوم است نمی‌تواند روی کابل اتفاق بیفتد زیرا کابل به شدت مقاوم و محکم است. در تست گره، کابل را تا حد ممکن به شکل گره در می آورند و یک وزنه‌ی ۱۰ کیلویی روی قسمت گره زده شده قرار می‌دهند. بعد از انجام تست میزان تضعیف کابل نباید بیش از حد مجاز افت کرده باشد.
تست دما که در انگلیسی آن را به نام Temperature Cycling Test می‌شناسند، تست کابل فیبر نوری است که برای سنجش مقاومت کابل در برابر سرما و گرمای شدید انجام می‌شود. زیرا که کابل‌های فیبرنوری در شرایط مختلف محیطی از جمله در کوهستان‌ها و مناطق بسیار سردسیر و از طرفی در کویر و در معرض گرما شدید خورشید قرار می‌گیرند و حتما لازم است که کابل‌های فیبرنوری توانایی تحمل شرایط نامناسب محیطی را داشته باشند. برای اطمینان از این موضوع تست دما روی کابل‌ها انجام می‌دهند. نحوه‌ی انجام تست دما برای کابل LS کره طبق روش F1 استاندارد IEC 60794-1-2 گزارش شده است. در این روش کابلی با حداقل طول ۵۰۰ متر را به مدت ۱۲ ساعت در هر کدام از دماهای مشخص شده (۲۳، -۲۰ ، و ۷۰ درجه سانتیگراد) قرار می‌دهند و پس از ۲ دوره انجام این تست، تضعیف حداقل ۶ تار از فیبرهای داخل کابل را اندازه می‌گیرند تا مطمين شوند افت تضعیف بیشتر از حد مجاز نبوده است.
همانطور که در بخش اول این سری مقالات گفتیم، نحوه انجام تست برای شرکت‌های سازنده‌ی مختلف تا حدی ممکن است تفاوت داشته باشد. برای مثال همین تست Temperature Cycling برای کابل‌های کارخانه ی شهید قندی متفاوت است. نحوه تست این کابل‌ها به این صورت است که کابل را دو ساعت در محفظه‌ای که دمای آن درحال تغییر از صفر تا -۴۰ است قرار می‌دهند و به مدت ۸ ساعت کابل را در دمای -۴۰ درجه رها می‌کنند. سپس دما را در مدت ۴ ساعت از -۴۰ درجه به +۸۵ درجه می‌رسانند و ۸ ساعت در دمای +۸۵ درجه قرار می‌دهند. سپس در مدت ۲ ساعت دما را از +۸۵ به صفر می‌رسانند و کل این پروسه را ۵ بار تکرار می‌کنند. بعد از اتمام این ۵ دوره، تضعیف کابل نباید بیشتر زا حد مجاز افت کرده باشد.
در این سری مقالات در مورد تست‌هایی که پس از ساخت کابل های فیبرنوری روی آن‌ها انجام می‌شود بحث کردیم و روش انجام هرکدام را شرح دادیم. روش منحصربفردی برای انجام هر یک از تست‌ها وجود دارد که اساس کلی آن‌ها برای هر تست یکسان است، اما جزئیات انجام تست‌ها باتوجه به کارخانه‌ی سازنده‌ی کابل و استانداردی که به آن استناد می‌کند تفاوت‌هایی دارد. برای مثال ما در این مقالات روش انجام تست‌های سنجش عملکردی را برای کابل‌های LS کره و کابل‌های شهید قندی بررسی کردیم و دیدیم که تفاوت‌های اندکی در نحوه انجام تست‌ها وجود دارد.
به‌طورکلی، این تست‌ها صحت عملکرد کابل فیبر نوری را در شرایط مختلف محیطی مانند سرما، گرما، رطوبت و ... می‌سنجند. همچنین با انجام تست‌های کشش، خمش، پیچش و گره می توان عملکرد کابل را در برابر شرایط نصب و راه‌اندازی سیستم مخابرات نوری سنجید. همانطور که در این دو مقاله دیدید، میزان تضعیف کابل‌های مورد تست را قبل و بعد از قرار گرفتنن کابل‌ها در شرایط تست می‌سنجند و میزان تضعیف پس از شرایط تست نباید بیشتر از حد مجاز افت کند.
