ارتباطات نوری ساده است؛ سیگنال الکتریکی به نور تبدیل شده و از طریق فیبر نوری به گیرنده‌ای در دور دست منتقل و به سیگنال الکتریکی اصلی تبدیل میشود. ارتباطات فیبر نوری دارای مزایای بسیاری نسبت به سایر روش‌های انتقال است. سیگنال می‌تواند مسافت‌های طولانی‌تری را بدون نیاز به تقویت طی کند. میدان‌های الکتریکی نزدیک به فیبر مشکلی در انتقال ایجاد نمی‌نمایند. ظرفیت انتقال در آن به مراتب بیشتر از سیستم‌های مسی و یا کابل هم محور (کواکسیال) است و فیبر خود، بسیار سبک‌تر و کوچک‌تر از سیستم‌های مس است.
عامل اصلی محدود کننده در یک سیستم ارتباطات نوری، تضعیف سیگنال به هنگام انتقال آن از طریق فیبر است. نکته مهم این است که اطلاعاتی که به شکل سیگنال در فیبر ارسال میشود در گیرنده دریافت و دوباره به شکل اصلی آن تبدیل میشود. نور به هنگام انتقال در فیبر با توجه به پراکندگی ریلی (بعداً توضیح می‌دهیم) تضعیف می‌یابد. قسمتی از نور جذب شیشه شده و مقداری از نور نیز به دلیل نواقص موجود در شیشه و یا به دلیل خم شدن بیش از حد فیبر از آن خارج میشود. اگر نور بیش از حد از دست برود (یا تضعیف شود) و سیگنال ضعیفی به گیرنده برسد، گیرنده ممکن است نتواند بین پالس‌ها تمایز قائل شود.
برای رفع مشکل تضعیف سیگنال، یا باید قدرت خروجی فرستنده را افزایش دهیم، یا حساسیت گیرنده را بالا ببریم و یا فاصله بین فرستنده و گیرنده را کاهش دهیم. قبل از اینکه فیبر را در سیستم‌های ارتباطی بکار بگیریم لازم است میزان افت نور در کل طول فیبر تعیین شود. اگر تضعیف کل مسیر بیش از حد بالا باشد، لازم است اقدام اصلاحی انجام شود.
بهترین راه برای اندازه گیری میزان تلفات کلی نور در فیبر، تزریق نور با سطح مشخصی از توان در یک سر و اندازه‌گیری سطح توان از انتهای دیگراست. تفاوت دو سطح اندازه‌گیری شده، افت سر به سر نامیده میشود. دقیق‌ترین راه برای انجام این اندازه‌گیری استفاده از یک منبع نور و توانسنج کالیبره شده است. اما در اندازه‌گیری نور با یک منبع و توانسنج اگر میزان تلفات در مسیر بالا باشد مشخص نیست که این اتلاف مربوط به کل مسیر است و یا در یک نقطه مشکل وجود دارد. با این ابزار نمی‌توان مشخص نمود که فیبر در کجا مشکل دارد. برای جوابگویی این نیاز، استفاده از OTDR رایج است. از سوی دیگر، با توجه به اینکه منحنی ارائه شده توسط OTDR، سطح سیگنال در یک فیبر را برای هر فاصله از مسیر ارایه می‌کند، این اطلاعات در پیدا کردن مشکل و محل آن در فیبر بسیار مفید است. پس اولین قدم ما باید آشنایی با OTDR باشد.
بازتاب سنج نوری در حوزه زمان که به صورت خلاصه"OTDR "نامیده میشود، یک دستگاه الکترونیکی- نوری است که برای مشخص کردن ویژگی فیبرهای نوری بکار می‌رود. این دستگاه، محل خطا و نقص فیبر را تعیین و میزان تضعیف سیگنال در هر نقطه از فیبر را مشخص می‌کند. برای اندازه گیری با OTDR تنها نیاز به دسترسی به یک سر فیبر است. این دستگاه، مقدار نور را از هزاران نقطه با فاصله‌های حدود 5 سانتیمتر در طول فیبر اندازه‌گیری نموده و داده‌های نقاط را بر روی صفحه نمایش به صورت یک خط شیب‌دار رو به پایین و از چپ به راست نشان می‌دهد. مقیاس افقی، مسافت نقاط فیبر و در مقیاس عمودی سطح توان سیگنال را مشخص می‌کند. با انتخاب هر دو نقطه داده توسط نشانگر متحـرک، می‌توان فاصلـه و سطح نسبـی سیگنال بین آنها را خواند.
دستگاه‌های OTDR به طور گسترده در تمام مراحل کاری و عمر یک سیستم فیبر نوری از مرحله ساخت تا تعمیر و نگهداری و تا محل‌یابی خطا و مرمت و رفع عیب استفاده میشود. موارد استفاده این دستگاه را به صورت زیر می‌توان برشمرد:
