ضریب شکست، نسبت سرعت نور در خلا به سرعت نور در یک فیبر خاص است. از آنجا که بیشترین سرعت نور، در خلا (مانند فضای خارج جو) است، و در مواد متراکم‌تر مانند جو، آب و یا شیشه، نور آهسته‌تر حرکت می‌کند، این نسبت همیشه بیشتر از یک، مثلا ۱/۵ برای شیشه است.
نور بسته به چگالی موادی که در آن حرکت مي‌كند سرعت خود را تغییر می‌دهد. چگالی در یک فیبر به میزان و نوع افزودنی‌های مورد استفاده در فرآیند تولید بستگی دارد و توزیع افزودنی‌ها ممکن است در تمام طول یک فیبر و یا در هر دو فیبر مختلف یکسان نباشد. بنابراین ضریب شکست در فیبرهای مختلف و یا حتی در نقاط مختلف یک فیبر می‌تواند با هم متفاوت باشد. ضریب شکست معیاری برای "کالیبراسیون" OTDR است که می‌گوید نور با چه سرعتی حرکت می‌کند و بنابراین، این دستگاه می‌تواند به دقت مسافت را محاسبه كند. در اغلب موارد لازم است برای نوع فیبر و طول موج مورد نظر، مقادیر ضریب شکست توصیه شده سازنده فیبر، برای تنظیم دستگاه مورد استفاده قرار گیرد. در جدول 1 فهرستی از مقادیر IOR (ضریب شکست) برای فیبرهای مختلف ارائه شده است. در صورتی که از ضریب شکست فیبر اطلاع نداريد، از سازنده آن سوال کنید. تغییر فرآیند تولید فیبر می‌تواند باعث تغییر در مقدار ضریب شکست شود.
برای اتصال فیبر به منبع يا حسگر دستگاه لازم است از کانکتور یا رابط استفاده شود. انواع مختلف کانکتور در بازار یافت می‌شود، ولی معمول‌ترین آنها کانکتورهای biconic و sma هستند. کانکتورها باید دارای ویژگی‌های خاصی باشند که بعضی از آنها مثل میزان انعکاس نور، تکرار پذیری، سایز فیزیکی (معمولا طول) و مواد تشکیل دهنده آن اهمیت داشته و بایستی مورد توجه قرار گیرد. کانکتورهایی که به هم متصل می‌شوند، باید دارای انعکاس نور كمي باشند. کانکتورهای مورد استفاده در OTDR باید از نوع مرغوب استفاده شوند، هرچند با کانکتورهای فیبر شما یکسان نباشند. معمولا فیبر را با پچ کورد به OTDR وصل می‌کنند. پچ کورد، کابلی با طول کوتاهی از فیبر سینگل مد است که در انتهای آن کانکتور قرار می‌گیرد و مقدمات کار OTDR را فراهم می‌کند.
بیشتر OTDRها امکاناتی برای اتصال تجهیزات خارجی مثل USB، رایانه شخصی و غیره مهیا مي‌كنند تا امکان انتقال فایل‌های مربوط به تنظیم دستگاه ویا نتایج آزمون را فراهم آورند.
انتخاب پیکربندی دستگاه OTDR به نوع فیبری بستگی دارد که قرار است مورد آزمایش قرار گیرد. در هر لحظه دستگاه می‌تواند فقط یک نوع فیبر، سینگل مد و یا مولتی مد را آزمون کند و برای هر فیبر یک یا دو طول موج را می‌توان انتخاب كرد. دستگاه قادر است فیبرهای مولتی مد را در طول موجهای 850 نانومتر و یا 1300 نانومتر و فیبرهای سینگل مد را در طول موجهای 1310 نانومتر و 1550 نانومتر آزمايش كند. OTDRهای بزرگ سنتی به صورت مدولار ساخته می‌شوند و می‌توان ماژول‌های لیزری مربوط به طول موجهای مختلف را برای آزمايش فیبرهای متفاوت تعویض كرد. دستگاه‌های کوچکمعمولا فاقد چنین قابلیتی هستند.
در طراحی مدولار، فریم اصلی شامل بخش‌های کنترل، نمایشگر، تنظیمات و تجهیزات انتخابی (پرینتر، تجهیزات جنبی، مودم و غیره) است. ماژول نوری شامل منبع لیزر و حسگر نوری است که در فریم اصلی نصب می‌شود و می‌توان آن را تعویض كرد تا امکان آزمايش انواع فیبر در طول موجهای مختلف فراهم آید. بعضی از دستگاه‌های کوچک نیز به صورت مدولار تهیه می‌شوند، بنابراین می‌توان در محل نصب کابل، پیکربندی آن را تغییر داد.
ماژول‌های نوری معمولا برای آزمايش فیبرهای سینگل مد و مولتی مد ساخته می‌شوند. تفاوت اصلی فیبرها، قطر هسته آنها است که محل عبور نور است. قطر هسته فیبرهای مولتی مد حداقل پنج برابر قطر هسته فیبرهای سینگل مد است. دستگاه OTDR هم فرستنده نور و هم گیرنده آن است و به همین دلیل با یک پیکربندی نمی‌توان به طور مؤثر از آن برای آزمايش هر دو نوع فیبر استفاده كرد. ماژول طراحی شده برای فیبر سینگل مد می‌تواند نور را در هر دو نوع فیبر ارسال كند، اما بیشتر نور برگشتی از فیبر مولتی مد به هنگام ورود به کانکتور دستگاه که دارای قطر کوچک‌تری است، هدر می‌رود.
