فیبر نوری با وجود اینکه به نازکی یک تار مو است، پر سرعت‌ترین رسانه برای انتقال اطلاعات محسوب می‌شود. همین نازکی آن باعث می‌شود بسیار شکننده باشد، بنابراین از المان‌های مختلفی برای ایجاد استحکام و محافظت از فیبرنوری استفاده می‌شود. یکی از مهم‌ترین فاکتورها برای ایجاد استحکام در کابل فیبرنوری استفاده از یک میله‌ی محکم در مرکز کابل فیبر نوری است که آن را عنصر مقاوم مرکزی می‌نامند. از آنجایی که این عنصر وظیفه‌ی محافظت از فیبر ها را در مقابل کشش‌های ناشی از نصب و راه اندازی دارد، باید توان تحمل کشش بالایی داشته باشد، علاوه بر این جنس این عنصر باید طوری باشد که در برابر آسیب و خوردگی ناشی از شرایط طبیعی مقاوم باشد. جنس این عنصر مقاوم می‌تواند استیل و یا FRP (پلاستیک تقویت‌شده با الیاف شیشه‌ای) باشد. البته در ایران عمدتا از FRP در کابل‌‌های فیبرنوری به عنوان عنصر مقاوم مرکزی استفاده می‌کنند. در بخش‌های بعدی این ماده را بررسی خواهیم کرد.
FRP یک ماده‌ی پلاستیکی تقویت‌شده با الیاف شیشه‌ای است که با وجود اینکه وزن آن نسبت به استیل خیلی کمتر است، اما مقاومتش به اندازه‌ی استیل است. ماده‌ی FRP دچار خوردگی نمی‌شود، زنگ نمی‌زند، پوسیده نمی‌شود، پیچ و تاب نمی‌خورد، و حشرات را نیز به خود جذب نمی‌کند. این ویژگی‌ها FRP را به جایگزینی مناسب و با دوام برای استیل، چوب، و آلومینیوم در بسیاری کاربردها تبدیل کرده است. از آنجاییکه FRP ماده‌ای ترکیبی از رزین پلیمری و تقویت‌کننده‌های فایبرگلاس است، آن را مخفف فایبرگلاس تقویت‌شده با پلیمر نیز می‌دانند. فایبر گلاس، یا همان الیاف شیشه‌ای، در FRP وظیفه‌ی تامین مقاومت و استحکام، و بخش رزینی FRP وظیفه‌ی حفاظت از این الیاف و شکل دهی به FRP را دارد.
