در حالی که خدمات DSL و ماهواره‌ای در دسترس هستند، به سختی می‌توانند با سرعت و کیفیتی که اتصالات فیبر نوری و کابلی ارائه می‌دهند، رقابت کنند. تفاوت بین فیبر و کابل کمی ظریف‌تر است، بنابراین ما این دو سرویس پیشرفته را در مقابل یکدیگر قرار داده‌ایم تا به شما کمک کنیم تا در جستجوی خود برای بهترین خدمات مخابراتی حرکت کنید.
نسخه کوتاه: فیبر سریعتر، قابل اعتمادتر و گرانتر است. عملیات کابلی کندتر است، اما همچنان از سرعت‌های بالا پشتیبانی کرده و به طور گسترده در دسترس است.
بیشتر تفاوت بین فیبر و کابل را می‌توان به روشی که آنها اطلاعات را انتقال می‌دهند، کاهش داد. فناوری فیبر نوری از رشته‌های کوچک و انعطاف پذیر شیشه‌ای برای انتقال اطلاعات به صورت نور استفاده می‌کند. رشته‌ها در یک بسته پیچیده شده و با لایه‌های پلاستیکی محافظت می‌شوند و فیبر را سریعتر و شفاف‌تر می‌کنند و می‌توانند مسافت‌های زیادی را پوشش دهند. کابل‌های فیبر نوری همچنین می‌توانند داده‌های بیشتری را نسبت به بسته‌ای از کابل‌های مسی با همان قطر حمل کنند.
برای کابل سنتی، داده‌ها از طریق برق منتقل می‌شود. برای انتقال داده‌ها از کابل‌های کواکسیال استفاده می‌کند. داخل آن کابل کواکسی یک هسته مسی عایق شده با آلومینیوم، یک محافظ مسی و یک لایه پلاستیکی بیرونی قرار دارد. کابل نسبت به فیبر نوری در برابر رویدادهای آب و هوایی (مانند سرمای شدید، طوفان و غیره) و تداخل الکترومغناطیسی حساس‌تر است زیرا از سیگنال‌های الکتریکی استفاده می‌کند.
به دلیل تفاوت در فناوری انتقال، خدمات فیبر نوری به طور کلی کیفیت بهتری ارائه می‌دهند. مهمتر از همه، فیبر نوری سریعتر است. سرعت فیبر معمولاً از 250 مگابیت بر ثانیه تا 1000 مگابیت بر ثانیه است. دانلود یک فیلم دو ساعته با سرعت 1000 مگابیت در ثانیه (در مقابل بیش از 10 دقیقه در اتصال 20 مگابیت بر ثانیه) کمتر از 10 ثانیه طول می‌کشد. این سرعت‌ها از میانگین سرعت اینترنت خانگی ۷۲ مگابیت بر ثانیه (از سپتامبر ۲۰۱۷) بسیار بیشتر است. ارائه دهندگان اینترنت فیبر نوری تمایل دارند سرعت آپلود و دانلود متقارن را ارائه دهند، به این معنی که شما می‌توانید اطلاعات را به همان سرعتی که می‌توانید دانلود کنید در اینترنت آپلود کنید. این امر بسیار منحصر به فرد بوده و برای کاربران اینترنتی جذاب است. اگر دائماً اطلاعات و داده‌ها را آپلود می‌کنید (مانند کنفرانس ویدیویی برای محل کار یا هنگام بازی)، این ساختار می‌تواند در زمان شما صرفه‌جویی کند و هرگونه تاخیر را به حداقل برساند.
شبکه‌های اینترنت کابلی معمولاً سرعت دانلودی از 10 مگابیت در ثانیه تا 200+ مگابیت در ثانیه را به مشتریان ارائه می‌دهند، اگرچه سرعت آپلود کسری از این اعداد است. براساس دستورالعمل‌های FCC و تحقیقات خود ما، برنامه‌های سرعت بالاتر احتمالاً برای اکثر خانواده‌ها کافی است. قابلیت‌های سرعت پایین‌تر کابل می‌تواند برای خانواده‌های کوچک‌تر و حداقل کاربران اینترنت که فقط کمی مرور و پخش فیلم را انجام می‌دهند، پاسخ دهد. اما یکی از ایرادات بزرگ فناوری کابل این است که پهنای باند خود را با همسایگان به اشتراک می‌گذارید: اگر کل بلوک آخرین فصل «چیزهای عجیب» را پخش کند، سرعت شما در عصرها کاهش می‌یابد. به طور کلی، شما به دنبال یک شبکه غیرقابل اعتماد هستید که در معرض عوامل خارجی بیشتری قرار دارد.
برای مشتریان، در دسترس بودن بزرگترین تفاوت بین خدمات فیبر نوری و کابل خواهد بود. کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) تخمین زده است که تنها حدود 14 درصد از ایالات متحده می‌توانند به سرعت فیبر نوری 1000 مگابیت بر ثانیه یا بیشتر دسترسی داشته باشند. با همین معیار، اینترنت کابلی 88 درصد در سراسر کشور با سرعت 25 مگابیت بر ثانیه یا بیشتر پوشش دارد. این بدان معناست که احتمال بیشتری وجود دارد که ارائه دهندگان کابلی را پیدا کنید که آدرس شما را سرویس دهند تا ارائه دهندگان فیبر نوری.
چرا انحصاری؟ ساخت فناوری فیبر نوری فرآیندی طولانی و پرهزینه است. تحلیلگران تخمین زده‌اند که طرح توسعه اولیه گوگل فیبر در سراسر کشور برای هر خانه 3000 تا 8000 دلار هزینه برای این شرکت داشته باشد. کسب و کارهایی که علاقه مند به اتصال فیبر به عنوان یک گزینه شبکه خصوصی، ایمن و قابل اعتماد هستند، می‌توانند فیبر دسترسی مستقیم به اینترنت (DIA) را خریداری کرده و یک خط اختصاصی برای دفتر خود داشته باشند.
