کابل فیبر نوری معمولاً در یک هادی داخلی نصب می‌شود که از عملیات مکانیکی کابل فیبر نوری محافظت می‌کند. به طور کلی، داکت در پلاستیک، بتن، فولاد، آهن و ... موجود است. از آنجا که کابل فیبر نوری به نیروی کشش، خمش و فشار بیش از حد حساس است، باید مراقبت زیادی شود تا در هنگام نصب کانال از آسیب دیدن کابل جلوگیری شود. روش‌های نصب داکت در کابل فیبر نوری، آماده سازی نصب و روش‌ها در این مقاله آورده خواهد شد.
روش‌های نصب داکت در کابل فیبر نوری متفاوت است. به طور کلی، دو روش برای نصب کابل نوری در داکت وجود دارد، روش راندن در کابل و روش نصب با کمپرسور باد. حال برای هر کدام تعریف درستی را در نظر گرفته و در نهایت وظیفه داکت در کابل فیبر نوری را با هم مرور می‌کنیم.
"روش راندن در مسیر داکت" به نصب کابل در داکت‌های زیرزمینی که از قبل نصب شده، توسط کشیدن دستی یا دستگاه کشش اشاره دارد. در این روش با کمک طناب از قبل نصب شده در داخل داکت، کابل از طریق آن کشیده می‌شود. این روش کشش معمولاً در شبکه‌های دسترسی ترجیح داده می‌شود که مجاری زیرزمینی بیش از 200 تا 300 متر مداوم نباشند. در این شرایط، کابل فیبر نوری باید به صورت سیم پیچ در هر چاله یا حفره دستی موجود در هر 200 تا 300 متر ذخیره شود. از این رو، نصب کابل فیبر نوری در یک داکت با استفاده از روش کشش مناسب برای استفاده در فواصل کوتاه گزینه خوبی است.
محدودیت‌ها: کابل‌های فیبر نوری باید مطابق با رتبه بندی طراحی شده آنها اداره شوند. در حین نصب که ممکن است به محدودیت‌های طراحی نزدیک شود، تکنیسین‌های خدمات باید با رتبه بندی طراحی کابل و وقایع مهم هنگام نصب داکت در کابل فیبر نوری آشنا باشند.
نصب کابل با استفاده از کمپرسور باد با سرعت بالا همراه با نیروی فشار مکانیکی اضافی "شوت کردن هوا" نامیده می شود. روش شوت کردن هوا شامل شوت کردن با سرعت زیاد هوا و فشار یا کشش (پیستون) انجام می‌شود. اصل اساسی، تزریق هوای فشرده به داکت است و سپس با سرعت زیادی از طریق داکت و در امتداد کابل، جریان می‌یابند. با استفاده از این روش می‌توان کابل‌های فیبر نوری استاندارد (مانند یونی تیوب، چند لوله، غیر زره پوش و زره پوش)، کابل‌های ریز محصول و میکرو داکت‌ها را نصب کرد. این روش برای طول‌های مداوم بیش از 1000 متر قابل اجرا است.
محدودیت‌ها: برای شوتینگ کابل تجهیزات ویژه کمپرسور هوا لازم است. شوت کردن هوا از طریق کابل فیبر نوری به داخل سیستم‌های داکت نیاز به اجرای مداوم آزمایش داکت داخلی و فشار برای یکپارچگی دارد. کیفیت اتصالات داکت داخلی برای موفقیت در تکنیک‌های شوتینگ هوا بسیار مهم است.
شرایط سایت، در دسترس بودن ماشین آلات و منابع از عوامل اساسی برای انتخاب روش نصب کابل است.
در هنگام تحویل کابل نوری همیشه باید اقدامات احتیاطی عمومی انجام شود، مانند حداکثر کشش کشیده شده کابل و شعاع خمش اعلام شده، همچنین بیش از حداکثر فشار خرد کردن کابل و .... علاوه بر این، سایر اقدامات احتیاطی ایمنی عمومی نیز باید انجام شود. قبل از شروع نصب، برنامه‌ریزی ساخت نیز باید منعقد شود. آخرین و کمترین موارد، تجهیزات و مواد لازم برای هر بخش از نصب، از جمله داکت داخلی، روان کننده‌های کشش کابل، تجهیزات دمنده کابل و غیره مورد نیاز است.
مرحله 1: بازرسی از نظر ایمنی.
مرحله 2: واحد دمنده، تجهیزات هیدرولیکی و تأمین هوا را برای برقراری ارتباط بین دمنده و انتهای دریافت و همه مکان‌های میانی قرار دهید.
مرحله 3: حلقه را تنظیم و تراز کنید.
مرحله 4: گیرنده کششی را به کابل وصل کنید یا مفصل گردنده را به چشم انعطاف پذیر گیرنده وصل کنید تا از پیچ خوردگی کابل در طول تکامل جلوگیری کند. مفصل گردنده بعداً به واحد حامل هوایی متصل می‌شود.
مرحله 5 تا مرحله 11 مربوط به تنظیم واحد دمنده داخلی و نصب داکت در کابل فیبر نوری است.
مرحله 12: منهول‌های میانی را برای ذخیره لوزتیوب تنظیم کنید. در انتهای کابل فیبر نوری و مکان‌های نقطه اتصال میانی، اطمینان حاصل کنید که کابل را به اندازه کافی شل کنید تا به راحتی به وسیله نقلیه اتصال سطح زمین به علاوه حداقل 30 فوت (9 متر) برسید.
مرحله 13: سیم پیچ های لوزتیوب ممکن است در یک پیکربندی حلقه جهت مداوم یا "شکل هشت" مونتاژ شوند. پیکربندی "شکل هشت" بهترین راه برای به حداقل رساندن پیچش و تنش در الیاف کابل است. اندازه سیم پیچ "شکل هشت" باید تقریباً 15 فوت (5 متر) باشد تا قطر آن با هر نیم حلقه در حدود 5-8 فوت (1.5-2.5 متر) خاتمه یابد.
مرحله 14: پس از اتمام کشش در نصب داکت در کابل فیبر نوری، 10 فوت (3 متر) از انتهای کابل فیبر برش دهید. یک درپوش محافظ روی انتهای کابل در معرض قرار داده و برای جلوگیری از نفوذ آب، آن را در جای خود بچسبانید. هر انتهای بدون کابل را کلاف کرده و با اتصال کابل به طور ایمن در محل خود قرار دهید تا از آسیب دیدن آن جلوگیری شود.
مرحله 15: در همه مکان‌های مناسب چاله، قرار دادن داکت داخلی در جای خود از منفذ مرکزی شروع می‌شود و سپس کار به سمت سیستم تمام می‌شود. ترجیح داده می‌شود که کلیه سیم پیچ‌های کابل در معرض در یک جعبه بسته کننده نصب شده بر روی رک نصب شده برای نگه داشتن سیم پیچ کابل و بسته شدن فیبر باشد.
