اختتامیه جایزه ادبی نوفه پنجشنبه چهارم بهمن ماه در باغ موزه قصر برگزار و برندگان نهایی این جایزه در سه بخش معرفی شدند.
در بخش اول که به بخشی از آثار منتشر نشده اختصاص داشت، جایزه نهایی به «محمد سوری» برای «سمساره» تعلق گرفت و «النا رهبری» برای «هیولایش»، «محمد فائزی فرد» برای «نابود شدن مردی که از خواب بیدار شده است»، «مهراد ارشادی نیا» برای «ساعت گرد» و «علیرضا برازنده» برای کتاب «دریاچه» تقدیر شدند.
در بخش کودک و نوجوان هیات داوران این جایزه هیچ اثری را شایسته جایزه برگزیده سال ندانست و تنها از کتاب «خرسی که چپق می‌کشید» از «سید جواد رهنما» از نشر هوپا تقدیر کرد.
در بخش اصلی جایزه کتاب، «ما-و-را؛سلسله جنایات بین کهکشانی» نوشته «محمدرضا ایدرم» از نشر پیدایش کتاب برگزیده شد.
از چهار اثر دیگر که به بخش نهایی راه یافته بودند نیز تقدیر شد؛ این آثار به:
ما-و-را داستان اول مجموعه داستان سلسله جنایت‌های بین کهکشانی است که داستان سیاره‌ی «را» و داستان پیدایش «فرقه‌ی زمانیه» را بازگو می‌کند. در این کتاب مرد مفلوکی به نام کمال سرادقی به طور اتفاقی در لاتاری برنده شده است و این مقدمه‌ی ماجراهایی پر رمز و راز میشود.
ما-و-را را شاید بتوانید به شکل یک نمونه‌سازی مجسم از داستان‌گویی شرقی در قالب رمانی ژانری در نظر بگیرید. وقتی ما-و-رارا می‌خوانید، به تدریج درمی‌یابید که کتاب، بیش و پیش از هرچیز، درباره‌ی سکون است. درباره‌ی یک جا نشستن است و رویابینی کردن و درباره‌ی تجربه‌ی روان‌گردی در فضایی مجازی با بافت کلماتی شرقی. شاید بتوان گفت ما-و-را اینفرنوی دانته است، که «را» همان بهشتی است که دانته در هیبت سیارات متفاوت می‌دیده‌است. ما-و-را روی محور زمان در یک جهت پیش نمی‌رود، و با پرت کردن خواننده به زمان‌های متفاوت، خواننده را به همان گم‌گشتگی زمانی دچار می‌کند. این کتاب یک کمدی تقریباً الهی است. یک کمدی زمانی.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
سال‌ها پس از تصرف زمین به دست ریف ها،وقتی که آدم‌ها در بین سیاره‌های سرزهر،دنب، و مجمع السیارات اطلس پخش شده‌اند،سیاره‌ای با ماشینهای باستانی کشف میشود که تصویری فیزیکی از تمام بهشت‌های افسانه ای‌ست. حوالی مدار از سفینه‌ی قبلی جدا شدم و با شاتلهای بخاری خط های«قفقاز -مرکوری» باقی مسیر را رفتم.بالاخره به «را» رسیدم. موقع فرود رودخانه‌های سیاه سیاره چشمم را گرفت.عین خط‌های نسخ عربی موج بر می‌داشتند و چپ و راست می‌رفتند. موقع دیدنشان یک لحظه احساس سبکی کردم. انگار این کهکشان هیچ تکلفی نداشته باشد. خیلی اسم‌های خوبی دارد:عتیقه‌ی سیارات عالم؛پایتخت ثلاخا؛ ارض موعود؛بهشت زمانیه.
جایزه ادبی نوفه با همکاری نشر پیدایش و مجله سفید امسال برای نخستین دوره در ژانرهایی متفاوت از وحشت گرفته تا فانتزی، علمی، تخیلی و جنایی برگزار شد.
بر امسال برای نخستین دوره در ژانرهایی متفاوت از وحشت گرفته تا فانتزی، علمی، تخیلی و جنایی برگزار شد.
