زندگی مقوله جالبیه. خیلی جالب. خیلی عجیب و حتی غریب. توانایی این رو داره که هر روز و حتی هر لحظه تو رو شگفت‌زده کنه. ساختارهای ذهنی و حسی رو که بهشون مطمئن باشی، بشکنه و بهت بگه آنقدر تو ذهنت نگو «مگه می‌شه؟»
بله. می‌شه. خیلی چیزها که حتی نمی‌تونی فکرش رو بکنی، خیلی چیزها که به نظرت دور از عقله، خیلی چیزها که به نظرت مسخره است و... همه‌‌ش شدنیه.
ما مدام در حال تعجب کردنیم از رخ دادن وقایعی که فکر می‌کنیم غیرممکن هستن. از یه جایی باید یاد بگیریم و بپذیریم که هیچ چیز غیرممکن و عجیب نیست. ما فقط یه ذره کوچیکیم بین مخلوقات خدا. دانسته‌هامون از خدا و مخلوقاتش خیلی خیلی کمه. دانسته هامون در مورد خودمون، در مورد انسان و توانایی‌هاش و جانش، خیلی خیلی کمه. برای همینه که از جمله‌هایی مثل «مگه می‌شه؟!»، «اصلا عقلانی نیست» و «خیلی عجیبه»، زیاد استفاده می‌کنیم.
نخیر دوست من. هیچ چیز عجیب نیست. یه جایی باید تعجب کردن رو تموم کنی و با تغییرات همراه بشی و اونها رو بپذیری. اینجوریه که بزرگ می‌شی.
پ.ن: بماند به یادگار از نیمه اول تیر ۱۴۰۱
