در این مدت مثل همه مردم حال و روز خوبی تداشتم و هنوز هم ندارم . روحیه ای برای نوشتن نبود . دلنوشته هایم در فکر و اندیشه ام پر می زد اما دستم به قلم نمی رفت .
نوشته های دوستان را کم و بیش می دیدم اما حتی حال خواندن همه مطلب را حتی از دوستان همفکر نداشتم . راستش هنوز هم در همان حال هستم . اگر مطلبی هم در این جا یا در سایت ها میخوانم بیشتر رج زدن است تا خواندن !!
امروز با همکاران سر میز ناهار صحبت می کردیم . هر روزمان همین حرف هاست ، بیم ها و امیدها !! خوش باوری های شیرین و نا امیدی های بسیار تلخ !!
به هر حال دیدگاه های افراد بر اساس نحوه تفکر ، تجربیات ، روحیات ، دانش و اطلاعات و حتی خودخواهی ها و منفعت طلبی ها و خیلی موارد دیگر متفاوت است . امروز خیلی حرف نزدم ، گاهی سری به تائید یا مخالفت تکان می دادم .
واقعا در مکان و زمان نبودم . داشتم فکر می کردم که واقعا چه دستاوردی داشتیم و در ادامه خواهیم داشت ؟؟
من به لحاظ سنی و نسلی با بچه های تحول خواه امروز هم دوره نیستم . سر پر شورم مدتهاست که بی شعور و خاصیت شده !! اما خوشحالم که هنوز نگذاشته ام تجربیات تلخ و نا امیدکننده سالهای جوانی خودم و هم نسلانم مرا به یک آدم بی خاصیت و بی دغدغه تبدیل کند.
واقعا یکی از هراس های واقعی زتدگیم بی دغدغه گی است . ببخشید آدم بی دغدغه را خیلی آدم نمی دانم . اصلا چنین موجوداتی را نمی فهمم . بگذریم !
این دوره یکی از غمبارترین دوره های زندگی جمعی ایرانیان بود اما بسیار پر بار !
نمی دانم پایان این دوره چیست ؟ اصولا آیا پایانی دارد و یا باید اصلا دنبال پایانی بود ؟ شاید هم مثل کتاب بعضی نویسندگان و یا کارگردانهای نسل نو باید دنبال پایان باز بود !!
بر می گردم به عنوان نوشته ام . واقعا به این باور رسیده ام که دیگر بر نمی گردیم . خیلی چیزها در همین دوره کوتاه عوض شد . همانطور که در کوی دانشگاه 78 ، در رایم کو ؟ 88 ، در 96 و 98 و هواپیمای اکراینی و خیلی دوره های کمتر آشنای دیگر خیلی چیزها عوض شد!
جنبش دموکراسی خواهی ایرانیان زنده است !
دختران و زنان ایرانی ، کاوه های شجاع و منجیان آینده ایرانند !
هیمنه خیلی چیزها فرو ریخت !
اهریمنان دیگر جسارت مزاحمت برای دختران شجاع ایرانی را ندارند !
کرد و بلوچ و عرب و ترک و فارس و لر و گیلک و ترکمن و همه و همه مردم این خاک ، متحد هستند و در خواسته ها و رویا ها بسیار نزدیک !
خرد جمعی ایرانیان بیدار است و راهش را پیدا خواهد کرد !
با وجود اینکه بسیاری از تحلیل گران انتظار انقلاب گرسنگان را داشتند اما جامعه فرهیخته ایران از متوسط و ضعیف و غنی نشان داد که دغدغه اول ایرانیان حفظ کرامت انسانی و حقوق بشر است .
آری تاوان زیاد دادیم و این سوگنامه هنوز باز است !
اما ایمان دارم که دیگر بر نمی گردیم !
