یکی از رسوم‌های شیرین مربوط به دندان در آوردن کودک این است که اولین کسی که دندان کودک را بیند باید برای او هدیه بخرد. اگر این هدیه فلزی باشد به معنای آن است که دندان های کودک مانند فلز خواهد شد.
(دیش ده نی) یک لغت ترکی و به معنای آش دندانی است. که با گندم درست می شود. این آش طی مراسم خاصی خورده می شود. فلسفه آش دندونی مربوط به این است که دندان کودک راحت و بدون درد رشد کند. گندم نیز سمبل برکت و به معنای آرزوی زندگی پر برکت برای کودک است.
مادر کودک در یک سینی وسایلی مانند قرآن، کتاب، طلا، آینه، قیچی، شانه، نان، پول، عروسک، سوزن و تخم مرغ قرار می دهد.
این سینی را در مقابل کودک قرار می دهند. کودک یک وسیله را از بین این لوازم بر می دارد. برداشتن این لوازم در رابطه با شغل آینده او تعبیر می شود.
اگر کتاب را برداشت فردی تحصیل کرده می شود، اگر نخ و سوزن را برداشت خیاط می شود، اگر طلا بردارد ثروتمند می شود، اگر قرآن را برداشت دیندارمی شود، اگر آینه را برداشت اهل زیبایی و آرایش خواهد شد و اگر نان بردارد روزی اش پر برکت خواهد شد. کسی که برای اولین بار دندان کودک را دیده باشد، باید هدیه بزرگ تری به کودک بدهد.
مردمان کشور ترکیه در مورد آش دندونی این باور را دارند که نخستین آش دندانی توسط مادر حضرت محمد(ص) به هنگام دندان در آوردن حضرت محمد(ص) پخته شده است. با پخته شدن گندم، نخود و لوبیا آش آماده خوردن می شود.
