اگه ازت بپرسم اسم یه میلیاردر رو بگو، جوابت چیه؟ ایلان ماسک، جف بیزوس یا ... به هر حال اولین جوابی که تو ذهنت میاد، احتمالا اسم یه مرده :")
نصف جمعیت دنیا رو خانوما تشکیل میدن ولی کمتر از یکسوم ثروت دنیا رو در اختیار دارن.
پول چرک کف دست نیست، پول قدرته، دسترسیه و تاثیرگذاریه.
از مرخرفترین عقاید پوسیده اینه که پول تو دست زن نمیمونه. درسته نمیمونه ولی مهم اینه که به جاش همه سود میکنن. یه زن به جای جمع کردن پول اونو جایی خرج میکنه که نیازه، جایی که خانواده خوشبختتر میشه، جامعه رشد میکنه و اقتصاد قویتر میشه. چرا؟ چون عموما همدلی خانوما بیشتره، دقیقترن، نیازهای بقیه رو بهتر تشخیص میدن.
تحقیقات نشون میده که زنهای مدیرعامل به ایجاد یه محیط کاری منعطف، استخدام آدمها با پسزمینههای مختلف و به کارگیری روشهای پایدار (sustainable) بیشتر اهمیت میدن.
سود کسبوکار زنها هم به کل جامعه میرسه و صرفا تو دست یه عدهی خاصی نمیچرخه. با برابری مشارکت زن و مرد توی کسبوکار، تولید ناخالص جهانی ۲۸ تریلیون دلار بیشتر میشه. سرمایهگذاری بیشتر روی کسبوکار زنها به معنی پول هدر دادن نیست، بلکه به معنی رفاه بیشتر و نوآوریه.
و متاسفانه این یه واقعیته که
هنوز زنها اونجوری که باید جدی گرفته نمیشن،
هنوز درآمدشون کمتره،
هنوز سرمایهی کمتری تو دستشونه،
هنوز هم برای راهاندازی و توسعهی کسبوکارشون با کلی مانع مواجه میشن و
هنوز هم توی اکثر جوامع، به دخترها یاد میدن که یه دختر خوب باشن نه یه
بهش میگن که نمیتونه پول زیادی در بیاره، نباید پول زیادی در بیاره، سرمایهگذاری و ساختن یه بیزینس کار مردهاست، تهش که باید بره خونهی بخت!
و این فقط یه فانتزی فمنیستی نیست، واقعیتیه که زندگیش میکنیم.
اگه ذهننوشتههای منو میپسندین، بدانید و آگاه باشید که توی کانال تلگرام fonij2002، ایدهها و نوشتههامو با بقیه به اشتراک میذارم :)
